Het kampvuur

Ergens in de bossen rondom George City ligt deze plek, verborgen door de grote bomen. Het enige waar aan je kan zien dat het er is zijn de grote rookpluimen die opstijgen. 's nachts komen er veel mensen samen om te praten, te lachen of gewoon rond te hangen. Het zijn vaak vaste groepen en de mensen die er komen zijn 'vaste klanten.' Iedereen op het pleintje kent elkaar en het is net een grote vriendengroep, ook al hebben ze elkaar nog nooit gezien buiten het kampvuur om. De mensen die je daar treft zijn niet bepaald van de beste soort. Criminelen, alcoholisten, gokkers maar natuurlijk ook de gewone mensen. Nieuwkomers worden vaak gewantrouwd, maar als ze je mogen dan ben je meteen welkom.

Spoiler:

Emma huppelde door het bos, haar ogen scanden de omgeving, op zoek naar licht. Haar mond vormden de woorden van een liedje, steeds opnieuw en ze glimlachte erbij als als een engeltje. Opeens hoorde ze mensenstemmen en ze liep ernaartoe. Het schijnsel van het vuur was overweldigend, en een paar seconden staarden Emma gefascineerd naar de schaduwen en kleuren die op de bomen om hen heen schenen. Toen ze opkeek zag ze dat een paar mensen haar met opgetrokken wenkbrauwen aankeken. 'Hoi' zei ze en ze glimlachte.

Ze zaten met ze allen om het kampvuur, zoals wel vaker gebeurde. Airen leunde tegen Lupin aan staarde dromerig in het vuur. Ze hoorde de stemmen van de andere wazig om zich heen, en lette niet op wat er gezegd werd. Bij deze mensen voelde ze zich thuis. Ze waren een beetje net als zij. Allemaal hadden ze zo hun geheimen en hun bagage en daarom maakte het niks uit. Op deze mensen kon ze vertrouwen.
'Hallo, Airen??'
Snel schrok ze op uit haar gedachten en keek ze Talia aan. 'Ow sorry, wat zei je?'
'Zo, jij was ver weg!' Lachte Jamy.
'Ik vroeg of je de fles aan kon geven.' Giechelde Talia.
Airen lachte en strekte haar arm om de fles wijn door te geven. Talia pakte hem dankbaar aan en nam een paar vluchtige slokken. 'Ik hoorde dat je problemen had, Julie.' Ze gaf de fles door aan haar buurvrouw.
Julie pakte de fles aan en schudde haar hoofd. 'Het was niks, gewoon een stom akkefietje met de flikken.'
'Wat heb je nu weer gedaan?' Zuchtte Lupin.
'Het was maar een lippenstift.' Julie rolde met haar ogen. 'Ik wist niet dat die winkel ineens beveiliging gekregen had.'
'Dan had je moeten kijken.' Zei Airen eentonig. Plots voelde ze dat Lupin zich omdraaide. Ze kwam overeind en volgde zijn blik. Aan de rand van de open plek stond een meisje vrolijk te lachen. Airen kneep haar ogen samen en keek het meisje lang aan.
'Hoi.' Zei ze. Er kwam geen antwoord. De rest had haar onderhand ook gezien en het werd doodstil.