Het waterpark

In het midden van dit deel van de stad ligt een groot park. Gezien het feit dat dit park in het waterland ligt en er verschillende vijvers zijn wordt het park het waterpark genoemd. Veel waterstuurders komen hierheen om te trainen met hun krachten omdat er lekker veel ruimte is en de natuur alle kansen bied om te trainen.
Maar ook voor mensen met andere krachten is het hier prima vertoeven, er zijn delen van het park waar niet met elementen gestuurd mag worden zodat het er lekker rustig is.

Regels:
niets slopen en val andere mensen niet lastig met je kracht
aantal mensen maakt niet veel uit het is hier groot...

Haven zat in een deel waar gestuurd mocht worden, maar omdat het wat later op de avond was. Rond een uur of 10. Waren er nauwelijks mensen aanwezig. Er waren groepjes hangjongeren en mensen die gewoon kleine dingetjes besturen. Onopvallend zat Haven op de rand van een fonteintje die niet verlicht werd zodat ze enkel toe hoefde te kijken. Zoals gewoonlijk had ze haar capuchon over haar hoofd getrokken, haar handen zaten in haar zaken tegen de kou die toch langzaam vanuit de grond omhoog trok. Met haar donker groene ogen staarde ze naar de stuurders. Hield in de gaten hoe gaat ze waren en sloeg de informatie op in haar hersenen. Zodat ze alles klaar had staan voor als er dingen nodig waren. Al met al was het niet veel soeps wat ze tot nu toe gezien had. De meeste waren een gemiddeld niveau en waren meer kunstig bezig dan echt hun krachten te laten zien. Natuurlijk was watersturen net als alle andere krachtensoorten een kunst, maar daar had je niks aan als je aangevallen werd. Daar had je geen verfijnde waterbeeldjes voor nodig, maar brute kracht en precisie met richten.

Raphaël was in zijn eentje naar het park gegaan, wetend dat het hier laat op de avond redelijk rustig zou zijn. Hij had de ruimte nodig voor deze training, en zo'n min mogelijke kans om iemand te verwonden. Perfect dus nu. Hij ging in het midden van het grasveld staan, zo ver mogelijk af van de meeste mensen. Vanuit een vijver liet hij water naar zich toe stromen en begon eerst met simpel sturen. Daarna schoot hij een aantal waterballetjes met een redelijke kracht door de lucht en liet ze na een aantal meters stoppen zodat het geen ongeleiden projectielen werden. Hij wilde immers niemadn verwonden, in elk geval niet zo erg dat hij het niet zelf meer kon helen.

Haven's aandacht werd getrokken door de nieuwe speler in het park. De jongen behoorde niet tot de groepen die al aanwezig waren, aangezien hij ze zonder aandacht aan te schenken voorbij liep en zijn eigen ruimte zocht. In tegenstelling tot figuurtjes te maken ging de jongen aan de slag met een paar simpele stuurtechnieken. Hoewel water het tegengestelde van vuur was, waren veel technieken wel redelijk hetzelfde gericht. Nog steeds deed Haven geen enkele moeite om opt e vallen, ze zat enkel op de rand van de vijver de jongen te bestuderen. Doordat er geen lampen op de fontein gericht waren zat ze behoorlijk in het donker. Perfect.

Raphaël ging verder met zijn training, zich er totaal niet van bewust dat iemand hem in de gaten hield. Hij stuurde het water verschillende kanten op, als hij in een werkelijk gevecht zat zou hij op deze manier verschillende mensen tegelijk kunnen bevechten. Wat natuurlijk altijd handig was, het vereiste een hoop training want doordat hij meerdere plekken had waar hij het water moest sturen kon hij zich ook minder makkelijk overal even goed op focussen. Zo werd zijn verdediging natuurlijk tegelijk ook een stukje zwakker.