Café de Vuurspuwer

Aan de rand van de vuurwijk zit een klein café. Het is een karakteristieke plek die je eigenlijk op deze plek niet echt verwacht. Van binnen is het een beetje een rokerig café. Het is een lange ruimte waar aan de rechterkant een bar staat. Achter tegen de muur aan is een klein podium waar veel artiesten spelen. Aan de linkerkant staan wat staantafels en een aantal lage tafels waar je aan kan zitten omdat het hier ook een eetgelegenheid is. In het midden is er ruimte om te dansen. Al gebeurd dat niet al te veel omdat de muziek die er meestal wordt gespeeld niet al te veel uitnodigd om te dansen.
______
regels:
niet te dronken worden
niets slopen
hou het een beetje netjes en hou je krachten onder controle.

Ze stond ergens in een straat van de vuurwijk terwijl ze nonchalant rondkeek. Ja wat deed ze hier eigenlijk? Stacey hoorde hier totaal niet want haar wijk zag er heel anders uit, niet te vergelijken. Ze streek met haar vingers door haar zwarte lokken, ja zwart want ze had het afgelopen weekend geverfd. Ook droeg ze meer make-up als gewoonlijk en haar haren waren niet volledig stijl. Ze deed haar groene cap goed in de tussentijd zij gewoon verder liep naar iets. De mannen die ze tegen kwam schonk ze geen blik waardig want zij voelde zich totaal niet op haar gemak. Ongeveer een minuutje of 10 kwam ze aan bij een café waar je muziek hoorde draaien. Ze ruste haar handen in haar kontzakken wanneer zij de deur achter zich sloot. Desondanks dat ze er ouder uitzag droeg ze haar vertrouwde, groene skinnybroek aan met een wit blousje erop. De pet had ze zo naar voren getrokken dat mensen niet meteen haar ogen zagen, alleen haar perzikkleurige lippen. Het meisje schoof aan de bar en bestelde een drankje wat typisch iets was voor de mensen met het element vuur. Ze hoorde een zachte fluistering: 'Heey dat meisje heeft dat kooivechten toen gewonnen tegen' Ze kreeg de naam niet mee maar het deed haar goed dat mensen wisten dat je niet zo maar met haar kon sollen.

Spoiler:

Raphaël had naast het podium gestaan met zijn ogen gericht op de deur. Niet dat hij echt iemand verwachte (weet niet meer of ze hadden afgesproken of niet ) maar het was een gewoonte dat hij dit deed als hij alleen was. Toen hij Stacey binnen zag lopen bleef hij eventjes staan maar liep toen op haar af. Hij had even moeite gehad om haar te herkennen, hij kende haar alleen met bruin haar en zonder al te veel make-up. De barkruk naast haar was vrij en daarop nam hij dan ook plaats. 'Ik vond bruin leuker,' zei hij tegen haar. Dat was waar, hij had het haar beter vonden staan.
____
Ik bedenk me ineens dat hij wel heel erg is... Stacey en Demi zijn beide pas 17 en hij is al 23 XD

Wanneer zij een bekende stem herkende keek het meisje op. Raphael? Wat een kleine wereld want ze kwam hem nu wel vaker tegen. "Ow? Wat vind ik dat nu erg. Speciaal mijn haren geverft zodat jij het mooi zou vinden" sprak ze sarcastisch terwijl ze een slok nam van het rare drankje waar een soort vlam in zat. Haar ogen werden wat groter en ze begon te hoesten. Een drankje met een pittig drankje. Dat ze alcohol mee kreeg met haar leeftijd vond ze al vreemd maar ze zag er vanavond ook ouder uit. "Wat is dit eigenlijk?" Ze hield het drankje omhoog om hem te laten zien. "Drink je dit ook vaak?"

____
Pedofiel! :p

Whahah hij is nog maagd dus das niet echt pedofielerig XD
____________
Raphaël haalde verwerend zijn handen omhoog. 'Watermeester,' fluisterde hij in haar oor. Hij had nu eenmaal liever niet dat het hele café hoorde dat hij een watermeester was gezien het feit dat ze in de vuurbuurt waren. 'Eigenlijk heb ik het niet zo op die pittige dingen,' zei hij met een grijns. Hij bestelde bij de bar een glas wiskey, hij dronk het vaak. Iets wat hij had overgenomen van zijn vader, een van de weinige dingen die hij over had genomen van zijn vader.

Dat klopt inderdaad :p
________

Haar mondhoeken gingen iets omhoog waardoor je een zachte glimlach zag op haar gezicht. Ze deed het expres omdat de vuurmeesters niet zo blij waren met watermeesters in hun buurt. Een kleine wraak omdat hij haar haarkleur had afgekeurd. "Ik hou er ook niet echt van maar ik ben niet iemand die dingen laat staan" ze sloeg het achterover, hield haar gezicht in een emotieloze plooi maar eigenlijk stond haar keel te branden. Ze schudde voor kort haar hoofd en hield haar hand omhoog. "Graag iets verfrissends wat niet zo pittig is". De man glimlachte en ze kreeg een mojito met bacardi razz, de zoetere variatie. "Wat doe je eigenlijk hier?" Stacey schaamde zich nooit voor en was vrij direct met vragen stellen.

Raphaël lachte eventjes. 'Zie je wel dat je kunt lachen,' zei hij toen hij de glimlach op haar gezicht zag. Hij had er een paar avonden geleden lang over gedaan om haar te lagen glimlachen, zonder succes uiteindelijk. Maar vandaag liet ze eindelijk haar glimlach zien, ze zag er lief uit als ze glimlachte. 'Wat denk je dat ik hier doe?' vroeg hij haar terwijl hij zijn glas omhoog haalde en een slok nam. Het leek hem vrij logisch wat je in een café kwam doen.

Het leek wel of ze zijn aanwezigheid wel begon te accepteren. Hij was een van de weinige die haar niet vermeed of niet snel aantrok van de manier waarop ze sprak of deed. Ze mocht hem wel. "Ja ik kan wel glimlachen... Maar dat zal niet vaak gebeuren"Ze keek naar haar glas en roerde met haar rietje erin. "Dus wen er maar niet aan" Ze bracht het rietje naar haar mond om een aantal slokken van haar drankje te kunnen nemen. "Je bent dus van plan om strompelend naar huis te gaan vanavond... Zullen we een drankspelletje doen? Als ik wat vraag en je hebt dat gedaan moet je een slok nemen en zo ook andersom" haar blauwe ogen keken hem voor even aan, oogcontact alleen niet te lang.

Raphaël grinnikte. 'Als ik strompelend naar huis wil zal ik echt héél véél moeten drinken,' zei hij tegen haar. Hij was aardig gewend aan alcohol en werd bijna nooit dronken. Een prettige bijkomstigheid van een studentenleven. 'Prima, dames eerst,' zei hij tegen haar. Hij dronk eerst zijn whiskey op en nam toen hetzelfde drankje als Stacey zodat ze gelijk zouden lopen. 'Succes, wie het eerste dronken is,' zei hij tegen haar.

"Hmm ik denk dat mannen sowieso beter tegen alcohol kunnen dan meisjes" dat was gewoon een feit daar hoefde vrouwen niet om te liegen. "Ik ben pas 17 dus ik zal wel diegene zijn die dadelijk van de kruk valt" meestal dronk ze nooit zoveel om echt dronken te worden en ze wilde niet dat ze zichzelf dadelijk voorschut zette. "Oke... Laat me eens denken. Heb je wel eens iets opgeraapt van de grond en toch nog opgegeten?"

Raphaël nam een slok van zijn drankje, hij hoefde geen uitleg te verschaffen gelukkig. Hij schrok wel een beetje van haar leeftijd, maar dat was totaal niet aan hem te merken. 'Oke... mijn beurt,' zei hij toen tegen haar. 'Heb je wel eens iets gejat?' vroeg hij vervolgens aan haar, hij wilde een beetje inschatten met wie hij te maken had en hij schatte op dit moment eigenlijk in dat ze het niet gedaan zou hebben. Wat in zou houden dat ze niet zoveel hoefde te drinken waardoor ze uiteindelijk niet helemaal ladderzat zou worden. Hij zou het niet toegeven maar hij wilde niet dat ze morgen met een kater wakker zou worden en geen idee meer had wat er was gebeurd.

Ze keek naar haar glas toen hij zijn vraag aan haar stelde. Stacey nam een slok terwijl ze Raphael aankeek. Daarna gleed haar blik terug naar haar glas waar ze naar begon te staren. Ze ging niet vertellen dat ze toen medicijnen had gestolen omdat haar vader het niet meer kon betalen. Stacey had geen andere keuze gehad om dat te doen anders was ze haar moeder eerder verloren dan op haar 14de. Toen was ze bijna betrapt geweest omdat ze het zo eng had gevonden om te stelen, toen was ze nog een lief meisje. Een lief meisje die werkelijk geloofde dat haar moeder de kanker zou overleven. Maar onschuldige meisjes deden niet stelen dus misschien had haar duistere kant altijd in haar verscholen. Haar ogen ontmoette weer die van Raphael toen zij begon te spreken. "Oke my turn... Heb je wel eens een meisje geslagen? En dan bedoel ik buiten het jizzbal, gewoon omdat je kwaad was"

Raphaël keek even verbaast, hij had nooit verwacht dat ze zou gaan drinken. Daarna veranderde zijn blik in verontwaardiging. 'Denk je echt dat ik zoiets zou doen?' Vroeg hij. Hij wilde het gewoon weten, hij hoopte niet dat hij zo over zou komen. 'Ik zou nooitvkaar dan ook nooit een meisje slaan.' Zei hij vervolgens tegen haar.

Bij zijn gezichtsverandering keek ze hem serieus aan. "Nee nee maar ik vroeg me af of je dat ooit hebt gedaan, niet dus. Je weet dat de eerste indruk niet veel te zeggen heeft. Maar je ziet er niet uit hoor dat je een meisje zou slaan. Je ziet er wel een beetje als een playertje uit" nu keek ze de man amuserend aan. "Jouw beurt"

Raphaël keek een beetje opgelucht lachend naar haar. Hij was blij dat hij niet overkwam als iemand die meisjes sloeg want hij zou dat nooit te never doen. Hij vond het verschrikkelijk als hij de verhalen van mannen die hun handen niet thuis konden houden hoorde, hij wilde dan het liefst die mannen een kop kleiner maken. Zo onrespectvol naar een vrouw toe zijn kon gewoon niet.
Bij haar laatste deel van de opmerking legde hij beledigd een hand tegen zijn borst. 'Een player?' vroeg hij quasi onschuldig. Hij wist van zichzelf dat hij zo overkwam, en dat wilde hij ook niet echt veranderen. Het was nu eenmaal zo. 'heb je wel eens een party gecrashed?' vroeg hij haar toen.

"Ja een player en omdat jij dat niet tegenspreekt moet ik aannemen dat het een ja betekent. Geen ontkenning is ook een antwoord. Alleen je weet wat ze zeggen. Wie de bal kaatst kan de bal weer terugverwachten. Misschien wordt je eens echt verliefd en dan zal zij jou playen en weet je ook eens hoe het voelt" Het kwam vrij droog uit haar mond, heel serieus of ze hem wilde behoedde. Ze had het wel eens vaker gezien en meestal vond ze het net goed voor diegene, die verdiende zoiets. Alleen Raphaël mocht ze wel dus zij vond dat hij eens goed moest nadenken. Bij zijn vraag schudde ze haar hoofd. "Ik ben niet zo van feestjes dus heb ook nooit kunnen crashen... Ben je wel eens betrapt terwijl je iets deed... wat andere niet mochten zien of horen? Bijvoorbeeld dat je stiekem rookte?" Stacey beet zachtjes op haar nagel van haar duim terwijl ze nadacht over iets.

Misschien een domme vraag maar weet je wat partycrashen is?? En anders snap ik de zin denk ik niet helemaal XD
______________
Raphaël grinnikte. 'Dat ik alleen met veel meisjes iets heb gehad betekend niet meteen dat ik ze ook slecht behandel,' zei hij tegen haar. Hij zou nooit vreemdgaan of iets in dit trant. Iets wat hij wel vond passen bij een player, dus een echte player was hij niet. Hij pakte zijn glas op en nam een slok. 'Als je een vader heb zoals mij mag je bijna niets, dus dan is dat niet moeilijk,' zei hij met een glimlach tegen haar. Hij zag haar nagelbijten en hield zijn hoofd eventjes iets scheef. 'Is er iets?' vroeg hij haar toen. Hij had het gevoel dat ze ergens mee zat of in elk geval met haar gedachten ergens anders was dan bij het gesprek.

Ja ik weet wat dat is :p is jezelf uitnodigingen, dus naar een feest gaan zonder uitnodiging en proberen binnen te komen. Maar ik snap wat je bedoelt met die zin. Ik bedoelde ermee dat ze dus niet van feestjes hield en daarom is ze ook nooit naar een feestje geweest als ze niet wordt uitgenodigd. Mijn oprechte excuses Esmee xD
_______
"Misschien denk je dat maar weet je het niet hoe zij het vonden? Maar wordt je dan zo snel verliefd dat je zoveel meisjes hebt gehad?" Stacey kon het zich nauwelijks voorstellen bij haar zelf. De meeste jongens zagen haar als one of the guys of vonden haar gewoon te eng om te benaderen. Ze intimideerde jongens wel vaker want in de relatie zou zij vast de broek aan hebben inplaats zoals het hoort. Raphael nam een slok en het maakte haar nieuwsgierig wat hij allemaal niet had gemogen van zijn vader. "Hmm wat?" Ze bracht de glas naar haar lippen om vrijwillig daar een slok uit te nemen. "Nee niks, moest heel kort aan iets denken" haar moeder spookte nog een beetje in haar hoofd. "Ik heb geen zin meer in dit spelletje" En vervolgens dronk ze haar glas leeg om een volgende te pakken. Er werd een liedje gespeeld wat vrij leuk klonk en waar Stacey wel op zou willen dansen. Toch deed ze het niet want ze ging zich echt niet voor paal zetten want niemand anders danste. Het meisje floot zachtjes met het liedje mee terwijl ze een grote slok nam van haar glas. "Zijn er bij jullie geen leuke cafés?" Vroeg ze op een wat fluisterende toon zodat anderen het niet zouden horen.

NIEUW!!
________
Heather zat op de kruk bij de bar. Zoals gewoonlijk flirtte ze flink met de barman zodat ze wat gratis drankjes kreeg, altijd handig die vrouwelijke charmes. Daarbij zag de man achter de bar er zeker niet slecht uit, als hij niet achter de bar had gestaan had ze er misschien wel meer werk van gemaakt. Ze draaide met een laatste flirterige glimlach naar de barman zich weg van de bar en keek het café in. Ze zat vrij achterin, dicht bij het kleine podium maar ze kreeg genoeg aandacht van verschillende mannen, ze zag niet echt iets wat haar echt beviel dus nam ze maar een kleine slok van haar coktail.

Emma stapte de bar binnen. Zij was het soort persoon dat ogen aantrok, alleen al door haar extreme uiterlijk. Vandaag viel het mee, ze droeg een strakke leren skinny jeans, een glinsterend topje dat strapless was enaar voeten waren gehuld in hoge hakken, maar ondanks dat was ze nog steeds aan de kleine kant. Haar witte haren hingen gestijld omlaag en in haar hand had ze een gitaarkoffer. Daniël, de barman, vroeg haar af en toe of ze wilde komen spelen en zingen. Maar vandaag was ze vroeg gekomen zodat ze eerst nog wat lol kon hebben. Mortimer had niet mee kunnen komen, jammer, maar ze zocht hier wel vrienden. Ze liep naar de bar achter in het café en ging zitten. 'Hey Daniël' zei ze tegen de barman die een drankje voor haar neerzette.

Daniël <3 (oke ik heb een fetisch voor die naam XD)
________________
Heather keek eventjes naar het meisje wat binnen kwam lopen, ze zag er leuk uit. Van het type dat Heather meestal wel wist te waarderen. Toen ze de barman bleek te kennen moest ze glimlachen. De man was gemakkelijk zo ver te krijgen dat ze gratis drank weg gingen geven. Zo ook bij het meisje bleek. Heather haar oog viel op de gitaarkoffer die het meisje bij zich had. Prompt bedacht ze zich dat ze misschien wel niet op jacht ging naar mannen maar dat ze een poging zou doen vrienden te maken. Dat zou lastig worden want bijna niemand zag haar anders dan een op seksbelust meisje. Maar ze zou het proberen. 'Heey, ga je zo spelen?' vroeg ze aan het meisje dat naast haar zat met een knikje naar de gitaarkoffer.

Emma zat blij voor zich uit te kijken, ze staarde naar het niets, dacht nergens aan. Haar hoofd was leeg en ze voelde zich blij. Emma was een beetje alsof ze altijd dronken was, vrolijk, blij, schattig en impulsief. Wel had ze door haar depressie last van stemmingswisselingen, al wist ze zelf de reden daartoe niet. Emma keek opzij toen ze een meisje zag dat tegen haar begon te praten. Ze leek niet echt haar type, een beetje gemeen, en zelf was ze de liefheid zelve, vandaar. Maar Emma gaf iedereen een kans en zo dus ook Heather. 'Ja ik denk het wel' zei ze met haar zachte dromerige stem en ze nam een slokje van haar drankje. 'Jij ook?' vroeg ze, al sloeg die vraag nergens op want het meisje had geen gitaar en leek ook helemaal geen aanstalten te maken om iets anders te doen dan lol hebben in een café.

Heather glimlachte naar het meisje. 'Ik ben helaas niet begiftigd met een mooie stem of de aanleg om een instrument te bespelen,' zei ze met een glimlach tegen het meisje. Ze had vroeger wel eens geprobeerd om een instrument te bespelen maar ze was er snel mee opgehouden omdat het haar gewoon niet lukte. Het was niet een van haar sterkste punten. 'ik ben Heather,' stelde ze zich voor bij eht meisje.

Emma begreep die zin niet helemaal, wat betekende begiftigd? Maar ze knikte glimlachend en deed alsof ze het begreep, zoals ze altijd deed als ze iets niet snapte, door de jaren heen was het erg geloofwaardig geworden. 'Ik ben Emma' zei ze en ze nam een slokje van haar drinken. 'Volgens mij vindt die jongen daar jou wel leuk' zei Emma om het gesprek een beetje gaande te krijgen en ze wees onopvallend naar een jongen achter Heather. Het was niet duidelijk of hij naar Emma of Heather keek, maar in ieder geval hadden ze zo iets om over te praten. Daarbij had Emma geen interesse, ze had Mortimer.

Eric had het gevoel de laatste tijd veel in de vuurwijk te komen. Tja. Dan was dat maar zo. Op dit moment zat hij in één of ander café met te weinig verlichting. Godallemachtig, was dat leuk of zo? ”Laten we besparen op verlichting zodat mensen moesten pieren vooraleer ze fatsoenlijk konden lezen. Moet leuk zijn!” Hij zou liegen, mocht hij zeggen dat hij nu zo filantropisch was, maar godallemachtig, degene, die had besloten dat het grappig zou zijn om het zo donker te maken, was alvast niet veel beter. Serieus, wat was er mis hiermee? Hij zag graag fatsoenlijk, dank je wel. Hij was niet van plan wat te eten, eerder om iets warms te drinken en dan weer weg te zijn. Godallemachtig, het was buiten zo koud als wat. Hij zou denken dat het in de vuurwijk warmer zou zijn. Maar nee, natuurlijk niet. Allemachtig, wat was er godverdomme aan de hand de laatste tijd? Het was niet eens zo lang zo koud; dat was sowieso iets van de laatste week. Misschien dat het vorige week ook zo was geweest. Vorige week was het alvast niet veel warmer geweest, maar alvast niet zo warm als nu. Maar goed, hij staarde ingespannen naar de kaart en probeerde te vatten wat glaene phee was. Hij tuurde nog maar wat harder en besloot dat het groene thee was. Wat was dat voor mislukt lettertype? Godallemachtig. Er was wat mis met deze tent.

Ja Levi was er weer helemaal klaar voor vanavond. Zijn haren had hij met gel gedaan, hij trok een zwarte jeans, een soort van witte hemd en daarop een lerenjack. Klassiek maar toch een beetje stoer. Hij had zijn handen in zijn zakken gerust terwijl hij over de straten liep om naar zijn standaard café te gaan. De vuurspuwer, wie kon dat nu niet? Daar waren vrouwen gemakkelijk in bed te krijgen, won hij met elke ruzie en wisten iedereen wie hij was. Heerlijk die aandacht die hij kreeg van iedereen. Hij opende de deur en merkte nog dat het vrij rustig was. Hij werd door de meeste al begroet maar Levi gaf gewoon een simpel knikje, hij had een reputatie om hoog te houden. De man ging aan de bar zitten, deed zijn sjaal af en handschoenen uit en blies eventjes zacht. Ja het was frisjes geweest maar nu ging hij voor zijn standaard fireman drankje. Een soort van shotje waar je keel toch echt even in brand van stond. Dan kreeg Levi het gauw genoeg warm. Hij keek een beetje rond en zag dezelfde gezichten op één persoon na. Die had hij hier niet eerder gezien. Het shotje werd al voor zijn neus neergezet zonder iets te zeggen, zo goed konden ze hem hier. Hij deed het shotje meteen achterover en bestelde vervolgens een biertje. Hij ging rustig aan beginnen.

Volgende ding op de lijst. De phee had hij eerder geïdentificeerd als thee, dus nu was het nog slechts zaak van hetgeen ervóór te kunnen identificeren als iets normaals. Eens kijken. Het kon best rozebottelthee zijn. Godallemachtig, wat een klotelettertype. Was dat leuk of zo? Het was kitscherig en bespottelijk. En hij kon het gewoon amper lezen door het gebrek aan licht. Godallemachtig, wat was er mis met deze tent? Hij had graag licht. Oké, nu klonk het alsof hij een ochtendmens was. Ter verduidelijking; nee, dat was hij niet. Hij was een avondmens en had een gloeiende hekel aan het ochtendlicht. Afschuwelijk verschijnsel tussen haakjes. Maar hij vond het best om fatsoenlijk te kunnen zien en raakte er gefrustreerd van als hij zoveel moeite moest doen om een kaart te lezen. Wie niet? Nee, niet liegen.
Hij besloot de kaart even neer te leggen en rond te kijken, speurend naar een lichtje in de buurt dat de vorige misschien had uitgeschakeld. Bij nadere inspectie scheen dat niet het geval te zijn en nam zich alvast voor om de volgende keer dat hij in een donker café kwam vlak bij een raam te gaan zitten. Had hij het licht van lantaarnpalen. Dat deed veel, weet je. Bij deze inspectie bemerkte hij eveneens dat dit een stamcafé moest zijn. Altijd dezelfde doodirritante gasten. Joehoe, erg leuk! Oh, kijk, die ene gast daar had hij bij de vorige inspectie nog niet gezien. Hoi. Die gel in je haar zag er bespottelijk uit.