Het centrale plein

In het midden van het centrum ligt een groot plein, het plein wordt omringt door winkeltjes en restaurantjes. Op het plein staat een grote fontein die constant water spuwt, veel mensen geloven dat als je er een muntje ingooit dat je dan de eeuwige liefde vergaart. Natuurlijk is dit een hoop bijgeloof maar toch ligt de hele bodem van het fonteintje bezaait met goude muntjes.

Regels:
Hou de boel een beetje heel en val de mensen niet teveel lastig...

Demi kwam het plein op lopen en zag op haar horloge dat ze een paar minuten te vroeg was. Ze keek naar haar kleding, een lichtblauwe broek met gaten en een zwart shirt waar ze een leren jasje overheen droeg, ze hoopte dat het goed was. Haar haren waren los, en ze kwamen zoals altijd tot haar middel. Meer make-up dan anders had ze niet op. Ze liep naar de fontein en ging op de rand zitten, want ze had Raphaël nog niet gezien.

Raphaël liep met een simpele rode roos in zijn handen het plein op. Hij had uitgekeken naar deze avond, nog nooit had hij zoiets gevoeld voor een meisje. Ergens beangstigde het hem, het maakte hem bang omdat ze zoveel jonger was, omdat hij het niet kende. Maar hij zette zich over zijn angst heen en liep zelfverzekerd het plein op. Het duurde niet lang voordat hij Demi op de rand van de fontein zag zitten. Hij liep naar haar toe en bood de roos aan. 'Je ziet er prachtig uit,' zei hij tegen haar, naar de waarheid. 'Ben je er klaar voor?' vroeg hij haar toen. Hij had grootse plannen, er was al een hoop geregeld maar ze moesten eerst nog naar de plek toe.

Demi keek op toen Raphaël opeens voor haar stond met een dieprode roos. Ze was niet gewend aan jongens die haar bloemen gaven, sowieso niet aan jongens die haar meenamen op een date. Voorzichtig pakte ze de roos aan en stond op. 'Ja ik ben er klaar voor, wat "er" dan ook mag zijn' zei ze, het compliment negerend. 'Wat gaan we doen?' Vroeg ze, terwijl ze begonnen te lopen.

'Niet zo nieuwschierig, dat is een verrassing,' zei hij tegen haar. Hij bood haar zijn arm aan zodat ze gearmd naar een zijstraat konden lopen. Daar stond een kleine auto klaar. 'Je komt er vanzelf achter,' zei hij met een brede glimlach tegen haar. HIj wilde dat ze zich nergens zorgen over hoefde te maken.

Demi keek omhoog naar zijn gezicht en verwonderde zich over het feit dat hij zo lang was, zelf was ze helemaal niet klein, maar hij was toch wel anderhalve kop groter. 'Okee, ik zal er niet meer naar vragen' zei ze terwijl ze haar arm door die van hem stak. Ze liepen richting een klein zeistraatje, en Demi had niet door dat ze naar de auto liepen totdat ze er recht voor stonden. Waar gaat hij me mee naartoe nemen? Dacht ze verward.

Galant opende Raphaël de autodeur voor Demi. Hij maakte een gebaar dat ze in kon stappen. Aan haar gezicht kon hij zien dat ze nog steeds benieuwd was waar ze heen gingen, maar hij zag ook verwarring op haar gezicht die hij niet goed kon plaatsen. Hij liet het maar, het zou voor hem vast vanzelf duidelijker worden.

_______
Oke twee opties, romantisch iets in zijn appartement, of romantisch iets in een klein park??

Demi ging in de auto zitten. Auto's waren best duur, en thuis hadden ze er maar eentje. Demi kwam niet graag thuis, ze voelde zich altijd een beetje opgesloten. Liever was ze buiten met vrienden, of met Raphaël natuurlijk. Toen Raphaël achter het stuur ging zitten voelde ze een vreemd soort elektriciteit ontstaan tussen hen in deze kleine ruimte. Ze durfde hem niet aan te kijken, bang dat ze iets raars zou doen, dus keek ze maar uit het raampje.

--
Haha, ik blijf een twilight verslaafde xdd
En doe maar zijn appartement.

Hoezo twilight?? Ik volg de redenatie niet XD Maar ik ben ook verslaafd XD
_______
Raphaël stapte rustig in de auto en reed in de richting van zijn appartement. Hij voelde de spanning die tussen hen in hing, het was prettig maar ergens voor hem ook onbekend en vreemd. Toch genoot hij ervan om samen met haar te zijn. Zijn appartement was dicht bij het centrum dus ze waren er al snel.
______
Moet ik nieuw topic aanmaken voor het appartement?/ Of doen we gewoon hier??

haha met de elektrische schokken enzo...
----

Demi keek onafgebroken uit het raam, de energie werd steeds erger en het liefst wilde ze de korte afstand tussen hen overbruggen en hem aanraken, maar dat deed ze niet. Ze werd er een beetje zenuwachtig, bijna bang van. Maar ze moest zichzelf eraan herinneren dat ze met Raphaël was, en hij was lief en beoordeelde haar niet.

---
Nieuwe denk ik...

OW hahah ja inderdaad had ik nog neit eens aan gedacht

Ik ga eventjes nieuwe aanmaken

https://elemental.actieforum.com/t141-het-appartement-van-raphael#1846

Tada

Heather kwam een kledingwinkeltje uitlopen het centrale plein op. Ze had nodig wat nieuwe items voor haar kledingkast nodig gehad dus was ze hier maar heen gegaan omdat ze geen zin had om ver weg te gaan reizen voor wat nieuws. Bij een klein kraampje haalde ze een fruitsmoothie en ze ging rustig op de rand van de fontein zitten. Als je haar zo zou zien zou je niet verwachten dat ze in de avond iedereen om haar vinger wond. Zeker niet, dan dacht je dat het gewoon een normaal meisje was dat normale meisjes dingen aan het doen was.

Morgan zag er niet echt lekker uit met een gezwollen bovenlip. Gisteravond was ze niet goed in vorm geweest, ze had nog geluk dat het niet gehecht had hoeven worden. Want dan was ze verder van huis geweest. Met haar tong streek ze kort langs haar lip, ze wilde dat die zwelling wat zou verminderen. Misschien hielp een koude drank. Ze graaide wat kleingeld uit haar broekzak en kocht een smoothie, waar ze langzaam een slokje van dronk. Het prikte even, maar de kou verzachte wel enigszins haar lippen.

Heather liet haar ogen over het plein glijden, niet met de intensie om jongens te zoeken maar natuurlijk vielen er wel een paar op. Ze was niet zo oppervlakkig dat ze er alleen maar naar keek maar soms hielp dat wel. Haar oog viel op een meisje met een gezwollen lip, het zag er niet echt florissant uit. Het riep vragen op bij Heather maar ze besefte zich al snel dat ze misschien een beetje te lang naar het meisje staarde en wendde dus haar blik af.

Morgan genoot van de smoothi met ananas smaak. Het was lekker zomers, wat wel bij het weer paste. Pas na een tijdje merkte ze dat er iemand naar haar keek. Heel oplettend was Morgan niet in het dagelijks leven, ze deed een paar stappen in haar richting. "Is er wat?" Nee, ze zag er niet heel vrouwelijk uit met haar baggy-spijkerbroek en wit t- shirt van haar broer. Maar om daarvoor nou uren naar iemand te staren was ook weer niet nodig.

Een groot stuk voor de fontein van het plein was afgezet voor de fotoshoot. Het was een of andere shoot voor een kledingmerk en Callen was hiervoor geslaagd. Fashionshoots waren altijd wel zijn favoriet. Hij kreeg leuke kleding te dragen en vaak waren ze op leuke locaties. Hier kwam hij dan wel vaak, maar hij vond dat niet zo erg. Rustig zat hij voor de trailer terwijl zijn make-up werd gedaan. Zijn kleren voor het eerste gedeelte van de shoot had hij al aan. Hij keek toe terwijl alle lampen en camera's goed werden neergezet. Om hem heen keken allemaal mensen verwonderd naar wat er voor hen afspeelde.

Toch wel nerveus stapte Sarah de trailer uit in een outfit die niet eens zo heel belachelijk was in haar ogen, al voelde ze zich er toch niet helemaal comfortabel in. Het was in ieder geval niet iets wat zij zo snel zou dragen, maar het stond haar wel goed. Het was dan niet haar eerste shoot, maar ze had er nog niet veel gehad waarbij ze echt in de buitenlucht waren met allemaal nieuwsgierige mensen om hen heen. Met snelle pasjes liep ze naar de crew die voor de make-up zorgde en die gebaarde dat ze snel in de stoel moest gaan zitten, aangezien ze nogal haast hadden. Sarah volgde maar gewoon hun orders op en trommelde zenuwachtig met haar vingers op de leuning terwijl ze zo stil mogelijk probeerde te blijven zitten. Nog een ding waar ze niet geheel op haar gemak mee was, alle make-up die ze opgesmeerd kreeg, al was ze daar toch al meer gewend aangeraakt en op het eindresultaat zag je er niks van. Even keek ze uit haar ooghoeken naar de jongen waar ze mee moest samenwerken en er viel niet over te twijfelen dat hij echt heel, heel erg knap was. Omdat ze soms zelf modellenwerk deed, betekende dus niet dat ze minder gevoelig was voor knappe jongens.

Het meisje waar Callen de fotoshoot mee ging doen, zat een eindje verderop voor de make-up. Ze was erg knap, dat waren de meeste modellen. Erg veel indruk lieten ze meestal niet op hem achter. Vaak veel te overdreven en uit de hoogte, of helemaal niet zo bijzonder als ze leken te zijn. Dit meisje was nog niet bekend voor hem, dus misschien was dat juist beter. Hij wierp haar even een korte begroetende glimlach om te laten zien dat hij niet heel eng was, voordat hem werd bevolen zijn gezicht niet te bewegen. De laatste dingetjes werden aangebracht en voordat hij opstond werd zijn haar nog wat beter gedaan. "Is het oké zo?" Vroeg hij aan zijn visagiste, terwijl hij in de spiegel keek.

misschien is het leuk dat callen Sarah een beetje probeert af te leiden van haar werk, ook zodat ze minder zenuwachtig is, maar dat Sarah het juist irritant vindt, omdat ze zich wilt concentreren (maar toch ook wel een beetje grappig)
~~

Sarah zag de jongen naar haar glimlachen, maar durfde maar een klein glimlachje terug te sturen, aangezien de visagiste bezig was met haar blush. Zelfs dat kleine glimlachje werd al afgestraft door een tikje van een vinger tegen haar kaak. Onrustig wachtte ze af tot haar make-up klaar zou zijn en was ze benieuwd naar wat ze nu weer verzonnen hadden. Ze vond het altijd wel grappig om haar make-up te zien, want het was telkens weer een verassing. Ze moest echter nog even wachten, want ook haar haren moesten nog bijgewerkt worden na het omkleden. Door de haarlakwolk heen bekeek ze de andere jongen nu wat beter en ze dacht hem nu te herkennen als een nogal bekend model, al las ze niet zoveel modeblaadjes, wat haar nog zenuwachtiger maakte, omdat hij waarschijnlijk veel meer ervaring had.

Ja, ik kijk wel even wat ik doe c:
-

Er werd een beetje aan hem gefrutseld en de laatste dingetjes werden gedaan. Callen vond dat altijd een beetje overdreven, misschien was het juist leuker als hij er nog een beetje menselijk uit zag. Nee, dat was niet goed. Hij moest er zo perfect mogelijk uitzien, omdat dat was wat mensen graag zaten. Hij zat er niet echt mee, maar hij dacht er af en toe even over na. Het mooie was dat hij al eerder met deze fotograaf gewerkt had, dus het werk zou makkelijker gaan dan normaal. Soms had hij wat moeite met opstarten bij sommige fotografen of opdrachtgevers. Ze wisten dan nog niet helemaal van elkaar hoe ze werkten en dat zorgde soms voor wat verwarring. Callen nam even de tijd om de set een beetje te bekijken. Het zag er wel spectaculair uit met de fonteinen en het felle licht dat op hun scheen. Hij moest even wachten op het meisje, dus liep hij rustig naar haar kant toe om haar te begroeten. Het was wel fijn als je een beetje omging met degene waar je mee poseerde. "Hi."

Blij dat de haarlakwolk weg was, stond Sarah op, maar voor ze ergens heen kon, werd ze tegengehouden. Haar kleding werd goed gedaan, nog wat poeder op haar gezicht en een plukje van haar haar werd vastgezet. Nu toch een beetje ongeduldig stond Sarah daar maar, tot ze opeens de jongen op haar toe zag lopen. Een verlegen glimlachje verscheen op haar gezicht en ze antwoordde zacht:'Hallo.' Van dichtbij was de jongen eigenlijk alleen maar knapper.' Dus jij bent mijn partner voor vandaag?' Zei ze met een nerveus lachje.

Callen glimlachte kort naar haar. Het was duidelijk dat ze een beetje zenuwachtig was. Dat was niet erg, misschien had ze het nog niet zo vaak gedaan. Callen wist dat hij de eerste keren ook wat nerveuser was geweest, nu was het allemaal erg normaal en niet veel anders dan al het andere werk. "Dat klopt." Zei hij tegen haar en stak zijn hand naar haar uit. "Callen." Stelde hij zichzelf kort voor. "Ben je nerveus?" Vroeg hij aan haar. Hij merkte dat haar stylisten het niet zo leuk vonden dat hij hier nu was. Hij viel hun lastig terwijl ze hun werk deden, maar ze moesten toch een beetje moeite doen. Het was hem een keer gebeurd dat hij een stylist zo boos had gekregen dat ze was weggelopen. Dat was wel erg en daar kreeg hij ook voor op zijn kop. Er was toen flink wat van zijn loon ingehouden en de vrouw kwam nooit meer terug bij zijn modellenbureau.