Doodles (bar)

Spoiler:

Veel mensen die hier langslopen denken dat dit een of ander raar tentje is. Van de buitenkant lijkt dat ook zo, overdag is het gesloten en het is alleen in de avond open. De ramen zijn zwartgeverft. Dit beeld blijft totdat je naar binnen gaat. Dan is de binnenkant een totale verrassing. Van binnen is het pand ruim en mooi ingericht.

Regels:
Hou het netjes en gebruik liever je krachten niet teveel, (iedereen weet dat regels er zijn om geschonden te worden )

Vrolijk kwam Sam de ruimte binnen gelopen. Hij was vandaag in een opperbeste stemming. De avond was nog jong en hij had zo'n gevoel dat die nog mooie dingen met zich mee zou brengen. Hij ging bijna springend op een barkruk zitten en bestelde een biertje. Dat zou de enige van die avond worden, Sam was altijd van het bewust meemaken. Dat hij dan iemand vond die ladderzat was, maakte hem niet uit. Zijn haar zat goed en hij droeg een lichtgroen shirt met een V-hals, daaroverheen een losse blouse met korte mouwen. Hij had een normale spijkerbroek aan met zijn mooiste sneakers eronder. En voor de verandering had hij zijn superheldenpak thuis gelaten, die zat er niet zoals gewoonlijk onder.

Demi kwam vrolijk binnenlopen. Ze had een kort rokje aan en daarop een simpel zwart hempje dat haar decolleté goed uit liet komen. Ze had zin in vanavond, het zou vast een leuke avond worden. Ze liep met een brede glimlach naar de bar, het begon al een beetje druk te worden maar ze was altijd zeker van een plaatsje. Dat kreeg je als je hier elke avond zat. Het barpersoneel kende haar onderhand wel en vonden het grappig om te zien hoe ze de meeste mannen om haar vinger wond. Ze had bij de ingang van de club al een jongen gespot bij de bar, hij zag er goed uit en ze besloot dat hij haar projectje werd voor de avond. Zo dacht ze nu eenmaal over jongens, als projecten, als dingen die ze kon veroveren. Ja, slecht maar dat kreeg je als mannen je altijd zo behandelde zoals ze dat bij Heather deden.

Samwell keek op toen er een meisje naast zich kwam zitten en stak bij wijze van groet zijn hand een beetje omhoog. Hij kon niet ontkennen dat ze er goed uitzag, maar ja, ze was niet zijn type. Hij draaide zich om op de kruk en ging de mensen in de ruimte langs. Hij liet nog op niemand zijn ogen rusten, dat was voor later de avond. Zo, wist hij, waren er ook nog geen mensen die echt hoogte van hem zouden krijgen. Ze zouden hem zien zitten, maar niet weten wat hij wilde. Het voegde een beetje mysterie toe aan de zaak en Sam hield van de mensen die daarop toehapten.

Heather bestelde een drankje bij Bram die achter de bar stond vanavond. 'Dankje, Bram,' zei ze met haar mierzoete stem toen ze haar coktail kreeg, ja ze begon de avond meteen goed. Daarna draaide ze zich van de bar weg zodat ze de zaal in keek. Heel eventjes keek ze naar de jongen. 'Ik heb je hier nog nooit gezien?' zei ze vragend tegen de jongen. 'Nieuw hier?' vroeg ze vervolgens. Natuurlijk sprak ze alles met haar lieve stem en een lief glimlachje, ze had het gevoel dat dit bij deze jongen meer zou werken dan een flirterige glimlach.

"Neuh, ik ben hier wel al vaker geweest," zei Samwell toen het meisje naast hem begon te praten. "Maar ik verwacht niet zo vaak als jij." Hij had de barmensen wel zien kijken. Ze kenden haar en verwachtten iets of wisten dat er iets zou gebeuren. Nu verwachtte hij ook wel het een en het ander van het meisje, dat kon je aan haar gezicht aflezen. Hij liet zijn ogen nogmaals langs de aanwezige mensen gaan. Onopvallend haalde hij de leuke jongens eruit. De leuke jongens die iets voor hém zouden kunnen zijn, natuurlijk.

Heather glimlachte vrolijk. Heel eventjes streek ze met haar hand langs zijn arm. Een oud trucje om iemands aandacht vast te houden. Ze beheerste elk trucje om de mannen om haar vinger te winden, en sommige mensen schenen dat erg vermakelijk te vinden. Zoals de barmannen. 'Heb je zin om te dansen?' vroeg ze de jongen toen. Ze had nog steeds geen idee hoe de jongen heette maar dat hoefde ze ook voorlopig nog niet te weten. De dansvloer was nog redelijk leeg maar ze wist dat als ze zouden gaan dansen dat er dan vanzelf meer mensen op hen af zouden komen.

"Nee dank je, ik ben niet zo'n danser," zei Samwell. Hij had door wat het meisje aan het doen was en besloot nog maar even mee te spelen. Ze zou straks raar opkijken als ze erachter kwam bij wie ze het probeerde. Omdat hij op mannen viel, was hij redelijk ongevoelig voor het charme-offensief van dit meisje. Hij kon wel begrijpen dat andere mannen ervoor zouden vallen, maar hij niet. "Ik ben trouwens Samwell," stelde hij zich voor. Hij kon er niet tegen met iemand te praten zonder de naam van de ander te weten.

Nathaniel werkte zich soepel door de dansende menigte heen, het overgrote deel van de mensen keek wazig uit zijn ogen. Het was al ver in de nacht en iedereen had zich al uitermate goed te buit gegaan aan de alcoholische dranken die te krijgen waren. Zo ook Nathan, al was was hij minder aangeschoten dan normaal. De drank zorgde alleen voor de gewoonlijke dronkenmans moed en een voor een warm gevoel van binnen. Wel raakte zijn kracht een beetje van slag, waardoor af en toe de drank gewoon uit het glas van iemand rees en daarna in het gezicht van de eigenaar spatte. Hiervan had Nathan echter niets door. Hij was gewoon op weg naar de bar, om een nieuw drankje te bestellen. Af en toe moest hij een van de velen meisjes die er dansten ontwijken. Velen van de schoonheden hadden duidelijk het doel om aan de juiste kant van het verkeerde bed te belanden, maar Nathaniel had liever iemand die iets moeilijker te krijgen was. Maar als de vrouwen Nathaniel, een van de wat oudere aanwezigen, in de gaten kregen begonnen ze alsof het een commando was tegen hem aan te dansen. Met een simpele handbeweging veegde hij ze echter opzij. Dit ging zo door tot hij bij de bar aankwam en hij plaatsnam op een van de barkrukken. Met een handbeweging wenkte hij de barman en toen deze aan kwam lopen bestelde hij een whiskey.

Heather had weer plaats genomen op een barkruk in de Doodles. Ze kwam hier de laatste tijd steeds vaker. De bar beviel haar wel dus kwam ze er geregeld. Haar werkdienst had er een twee uurtjes geleden opgezeten en toen was ze hierheen gekomen. Haar zus verwachtte haar niet thuis waarschijnlijk. Vandaag had Heather eens een keer niet de intentie om bij iemand in bed te belanden, maar als het gebeurde hield ze het zeer zeker niet tegen. Bij de barman had ze een cocktail besteld. De barkruk naast haar was nog leeg maar dat duurde niet erg lang. Toen ze opzij keek en een jongen zag glimlachte ze kort, pas na een tijdje herkende ze de jongen. Nee. Niet hij dacht ze bij zichzelf. Haar werk was verschrikkelijk geweest en nu kwam die jongen blijkbaar ook nog de rest van haar avond verpesten. Ze besloot om niets te laten merken van haar ergenis en draaide haar barkruk zo dat ze naar de dansende menigte kon kijken. Ze zou straks zelf ook gaan dansen, daar hield ze van. Zo goed en kwaad als het ging negeerde ze de jongen naast zich maar ze kon het niet weerstaan om af en toe naar hem te kijken. De alcohol die ze de afgelopen twee uur naar binnen had gewerkt was al te werk gegaan in haar lichaam en verdoofde haar een beetje, hierdoor had ze veel minder onder controle wat ze deed.

Nathan keek even in welk gezelschap hij zich bevond, rechts van hem zat een jongen, die eruit zag als 15. Die was niet echt interessant, links van hem, echter, zat iemand die hem wel kon interesseren. Een meisje met vuurrood haar. Het zou toch niet. Hij kneep zijn ogen wat samen en leunde wat naar achter, zodat hij haar gezicht zien kon. Het meisje leek echter expres de andere kant op te kijken en Nathan tikte haar aan. 'Hee, heb ik jou niet eerder gezien vandaag?' Zonder de drank had hij haar waarschijnlijk niet aangesproken, niet omdat hij anders te angstig was, maar omdat de drank hem ook vriendelijker en socialer maakte. Altijd in voor een praatje. Ook flapte hij er vaak dingen uit waar hij achteraf spijt van had, vooral over zichzelf, eigenlijk kon je hem veel beter leren kennen met wat drank op, dan zonder. Ondertussen had de barman zijn drankje neergezet en Nathan pakte het aan, waarbij hij het geld op de toonbank legde. Hij goot de drank in een snelle teug achterover. De alcohol brandde in zijn keel, maar dat voelde goed. Hij beweerde altijd dat drank voelde als liefde, dit zei hij vooral tegen zijn al bezette vrienden. Waarschijnlijk omdat drank vaak leidde tot lust, een surrogaat van liefde. En omdat hij juist zo'n behoefde had om geliefd te zijn, maar zich niet durfde te laten liefhebben.

Heather vind hem leuk XD (en ik dus verplicht ook XD)
_____________
Heather draaide met tegenzin haar hoofd naar de jongen toe toen hij haar aantikte en tegen haar begon te praten. Ze widle dan wel geen contact met hem dat betekende niet dat ze onbeleefd ging doen. 'Ja, jij was de jongen die vond dat ik een andere baan moest zoeken,' zei ze een beetje kattig. Ze was lichtelijk op haar teentjes getrapt door wat de jongen allemaal had gezegd, het was raar maar ze had toen hij weg was nog nagedacht over wat hij had gezegd. Al was het niet veel geweest. Met een flinke slok dronk ze haar drank op en zette het glas op de bar. Ze besloot al snel dat ze geen zin had om boos te blijven op de jongen. Met een vrolijke glimlach sprong ze van de barkruk af. 'Ik ga dansen,' zei ze tegen hem met een uitdagende glimlach. 'Ik merk het wel als je zin hebt om mee te doen,' vervolgde ze. En weg was ze, op weg naar de dansvloer. Op weg naar haar vrijheid samen met de alcohol zorgde dans daarvoor.

hahahah wat lief, dankje!

Nathaniels mond viel even open. Wat kon dit meisje hem verbazen, hij had nog nooit gehad dat iemand in eerste instantie zo kattig tegen hem deed. Hij haalde er maar zijn schouders over op en bestelde nog een drankje. Toch bleef haar uitdagende glimlach bij hem hangen, het was alsof ze wilde dat hij direct achter haar aan liep om een dansje te wagen, hoewel ze zich zo anders tegen hem gedroeg. Vrouwen, hij raakte er maar van in de war. De man achter de bar leek precies te snappen wat er in Nathans hoofd omging en hij knikte hem even gerust toe. Dit haalde hem echter niet over de streep, hij draaide zijn kruk om, zodat hij met zijn rug tegen de bar kon leunen en volgde het meisje met zijn helderblauwe ogen. Ze vielen op in het donker, terwijl Nathan zelf alleen maar mysterieuzer werd in het vage licht van de discolampen. Toen nam hij een besluit, hij gooide zijn drankje snel in zijn keel en sprong zijn kruk af. Hij liep richting de rug van het roodharige en legde zijn hand op haar heup. 'Was dat daarnet een uitnodiging?' Vroeg hij. Zijn stem klonk schor, zoals altijd. Het paste bij zijn ongeschoren wangen en zijn verdere nonchalante uitstraling.

Heather stond al op het midden van de dansvloer te dansen toen ze een hand op haar heup voelde. Instinctmatig wist ze dat dit de jongen was. Dat terwijl er zoveel jongens waren die aan haar zaten als ze danste. Ze draaide zich om en zette een stapje achteruit zodat hij haar niet meer aan kon raken. 'Mischien,' zei ze uitdagend terwijl ze verder danste. Ze draaide met haar heupen, ze wist precies hoe ze moest bewegen zodat haar lichaam er aantrekkelijk uitzag. Ze zou het hem niet gemakkelijk maken, maar de hand op haar heup had haar genoeg gezegd. De jongen had interesse, en hoewel ze hem in eerste instantie niet had gemogen maakte de alcohol nu dat ze daar niet meer bij nadacht.

Nathaniel begon zachtjes te lachen en zette zelf ook een stapje achteruit. Hij probeerde niet onder de indruk te raken van haar lichaam, maar de alcohol zorgde ervoor dat zijn lichaam zachtjes begon te gloeien. Hoe kon het nou dat dit meisje, dat hem zo vreemd behandelde, zijn aandacht zo trok. Ook hij begon te bewegen, mannelijker dan zij natuurlijk. Zijn dansstijl was niet per se vloeiend, ook zag hij er niet uit alsof hij een breakdancer was, maar je kon wel goed zien dat hij dansen kon. Zijn bewegingen pasten bij zijn uiterlijk. Terwijl hij bewoog op de ritme van de muziek, kwam hij steeds verder van haar af te dansen. Ze werd omringt door een groep bewonderaars. Zo zag hij dat een onguur uitziende kerel zich richting het meisje bewoog. De blikken van de mannen die om het meisje heen dansen konden de kerel niet tegenhouden. Het leek hem zelfs beslotener te maken om dat meisje, dat zoveel aandacht kreeg, te veroveren. Hij had de dame bereikt en sloeg zijn armen strak om haar middel.

Heather had haar ogen gesloten terwijl ze danste. Ze liet de muziek haar lichaam overnemen. Liet zich meeslepen met de bevrijding. Ze opende heel eventjes haar ogen om naar de jongen te lachen. Ze merkte dat ze veel bekijks hadden zo samen. Vervolgens danste ze verder met haar ogen gesloten. Vandaar dat ze het niet door had dat ze benaderd werd door een ongure man. Ze voelde de armen om haar een en een wilde paniek kwam in haar op. Ze probeerde zich zo goed als mogelijk een kalm uiterlijk te geven. Ze trapte de man op zijn teen maar hij liet haar niet los. Ze worstelde een beetje alleen kwam ze niet vrij uit zijn greep. 'Laat los!' schreeuwde ze. Ze kon dan wel uitdagend dansen dat was niet meteen een vrij brief om haar zo vast te pakken. Ze probeerde de man te slaan alleen hij stond achter haar dus buiten haar bereik. 'Laat los!' riep ze nogmaals.

Nathan kon het niet laten om even zachtjes te lachen, maar stapte daarna naar voren. Haar lichaamstaal zei genoeg, hier was ze niet van gediend. Hij pakte een arm van de man vast en zei dreigend: 'Beter laat je haar los, ze hoort bij mij.' De man leek in eerste instantie niet van plan om ook werkelijk te doen wat Nathan had gezegd, maar toen hij in de koele ogen van de jongen keek, besloot hij dat het toch beter was om er vandoor te gaan. Nathan volgde de man met zijn blik en keek pas weer terug naar het roodharige meisje toen de man uit het oog was verdwenen. Hopelijk kwam hij niet meer terug. 'Overkomt je dat wel vaker?' Vroeg hij met een spottend lachje om zijn lippen. Voor hem was het alleen maar bizar dat de man het meisje zo had willen claimen. Die wist duidelijk niet beter en moest wel heel erg gefrustreerd zijn.

Heather ogen waren groter dan normaal, hoewel ze het niet graag toegaf was ze geschrokken van wat er was gebeurd. Haar stoere houding was volledig verdwenen. 'Bedankt,' zei ze zachtjes tegen de jongen. Ze was echt geschrokken, jongens zaten wel vaker aan haar. Maar dan waren ze van haar eigen leeftijd, en nodigde ze er zelf toe uit. Nooit kwamen er van dit soort vieze mannetjes op haar af. 'Vind je het erg om even te stoppen met dansen?' vroeg ze hem vervolgens. Ze had er totaal geen zin meer in na deze ervaring, de man had haar lust om te dansen verpest.

Het meisje bedankte hem timide en Nathaniel knikte haar toe, het was voor hem alleen maar van zichzelf sprekend. Hij legde geruststellend even zijn hand op haar schouder en gaf er een kneepje in. 'Vooruit dan maar.' Zei hij zachtjes lachend op haar woorden. Hij vond het wel grappig dat ze hem werkelijk vroeg of hij het erg zou vinden, dat vond hij niet echt bij haar passen. Hij had haar eerder gewoon weg zien lopen. Zonder tegen te stribbelen liep hij weer terug naar de bar, waar meteen zijn drankje weer voor hem werd neergezet, zonder er naar te hoeven vragen. De jongere jongen zat er ook nog steeds. En Hoewel Nathan zich afvroeg hoe hij die hier ooit binnen was gekomen, bleef hij niet lang naar hem kijken. 'Hoe heet je eigenlijk?' Vroeg hij aan het meisje na even te hebben nagedacht, maar hij kon zich niet herinneren haar naam ooit te hebben gehoord. Terwijl hij haar in de ogen keek, wachtend op het antwoord, nam hij een slok van zijn drankje.

Heather ontspande iets toen hij zachtjes in haar schouder kneep, het was fijn om te merken dat er iemand was die haar een beetje beschermde. Al wilde ze eigenlijk dat ze het niet nodig had gehad. Ze was op de barkruk gaan zitten en had bijna gelijk een drankje gekregen, de barman had onthouden wat ze dronk blijkbaar. Ze nam een grote slok, puur zodat de angst een beetje uit haar lichaam verdreven werd. Langzaam werd Heather weer haar gewoonlijke zelf. Eventjes luisterde ze naar zijn vraag en bedacht zich dat ze zich nooit had voorgesteld. 'Heather, en jou naam?' vroeg ze hem toen, ze had zijn naam gehoord van Steven alleen wilde ze niet dat hij door had dat ze naar hem had geïnformeerd.

_________
Ik heb een vraagje... kijk Heather is een beetje raar en ze heeft al een klein drama maar ik heb eigenlijk nog iemand nodig die ze tijdelijk een beetje kan gebruiken XD... vind je het leuk om dat met Nathan te doen??

Het ligt wel beetje aan het plan want het moet ook wel bij Nathan passen natuurlijk, maar anders alleen maar leuk!!!

'Nathan.' Antwoordde hij, terwijl hij nog een slok nam. De muziek galmde in zijn oren en maakte hem levendiger, eigenlijk had hij nog wel zin om te dansen, maar hij bleef bij haar zitten. Hij tikte op de maat mee met zijn voeten tegen de bar. Wat was alcohol toch een wonderlijk spul, het kon de cynische, gesloten Nathan veranderen in een sociale kerel. En dat zonder dat de jongeman het door had. Het was toch een bijzonder iets. Toch had Nathan na het nuttigen ervan altijd spijt, meestal de volgende morgen. Dan was hij erachter gekomen dat alcohol helemaal niet smaakte naar liefde, hoewel hij dat diezelfde middag meestal alweer vergat. 'Hoe was je werk?' Vroeg hij met een plagerig lachje. Hij keek opzij naar het meisje. Heather, hij wist niet of het bij haar paste. Maar wat was ook in de naam, je verzon hem immers zelf niet. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin, er lag nog steeds een lachje op zijn gezicht, waarbij zijn witte tanden te zien waren. Ze weerspiegelden het licht van de lampen, waardoor ze zelf licht leken te geven. Een bizar gezicht.

Ze liet de naam Nathan een aantal keek door haar hoofd heen gaan, ze vond het wel een leuke naam. Het paste wel bij hem. Ze nam nog een slok van haar cocktail en gaf hem daarna een zachte duw toen hij over haar werk begon. 'Dat kun je vast zelf wel bedenken met je werkervaring!' zei ze pesterig tegen hem, al was het helemaal niet echt pesterig bedoeld. De alcohol verdoofde de schrik al in zo verre dat ze had besloten dat ze straks wel weer zou gaan dansen, maar eerst wilde ze gewoon eventjes met Nathan praten.
_____
Sorry super kort stuk maar ga nu slapen dus...
en ehmm Heather vind Callen leuk, maar hij wijst haar telkens af en dus heeft ze eventjes iemand nodig bij wie ze terecht kan voor haar lichamelijke behoeftes XD Maar uiteindelijk komt Callen wel bij haar dus is niet heel veel drama ofzo...

Nathan begon zachtjes te lachen en keek haar enigszins spottend aan, hij was nog behoorlijk scherp, ondanks de grote hoeveelheid alcohol dat al door zijn aderen vloeide. ‘Hoe weet je dat ik daar gewerkt heb.’ Vroeg hij haar, terwijl hij nog steeds zachtjes lachte. Hij had zich iets dichter naar haar toe gebogen, zodat ze elkaar verstaan konden, waardoor ze nu bijna schouder aan schouder zaten. Hij wist heel erg zeker dat hij dat haar niet verteld had dat hij in precies hetzelfde restaurant had gewerkt. Hij duwde haar zachtjes tegen haar schouder terug, waarbij hij knipoogde. De muziek binnen werd steeds luider, hitste de menigte op. De mensen gingen er gillend in mee, het leek alsof ze zelf al helemaal niet meer door hadden waar ze precies mee bezig waren. Ze wilden alleen nog maar dansen. Wat was groepsdruk toch een verschrikkelijk iets. Nathan schudde langzaam zijn hoofd en nam nog maar een slok, om zich toch maar niet te ergeren aan de omgeving. Veel van dat gegil was niet te horen, werd gedempt door de harde muziek dat uit de luidsprekers klonk.

Ja is leuk!

Heather glimlachte. 'Steven heeft dat verteld,' zei ze tegen hem. Ze ging hem niet vertellen dat ze er zelf naar gevraagd had. Ze voelde zijn schouders tegen die van haar aan en hoewel ze niet met die intentie hierheen was gegaan merkte dat er een prettige rilling over haar schouder heen ging. Ze keek eventjes naar Nathan maar besloot dat ze hem niet nu zou gaan zoenen, al moest ze toegeven dat ze het graag zou willen doen. Heel eventjes wendde ze haar hoofd af om naar de dansvloer te kijken. Ze begon langzaam aan wel weer zin te krijgen om te dansen, alleen de menigte leek een beetje gek te worden, ze wist niet of ze daar wel heel erg veel zin in had.

Nathaniel veranderde van houding en zette zijn elleboog op de bar, hij ging schuin naar het meisje toe zitten, zodat hij haar wat beter aan kon kijken. Het was toch vreemd dat hij nu zo met haar zat te praten, dat was echt het laatste wat hij verwacht had nadat ze elkaar voor het eerst gezien waren in het restaurant. Dat was een stuk beter dan het uitzicht achter de bar. De behaarde barman.. ‘Oh, en deed Steven dat zomaar uit zichzelf?’ Vroeg hij langzaam. Hij goot het laatste restje van zijn drankje naar binnen en bestelde twee shotjes. Daarna richtte hij zich weer op haar. De brutale grijns nog steeds om zijn gezicht. Het leek alsof hij niet anders kon lachen dan dat.

Er verscheen een onschuldig lachje op het gezicht van Heather. 'Ja, nadat je weg was gegaan,' zei ze tegen hem. Ze loog dat ze barsten maar ze ging niet toegeven dat zij naar hem had gevraagd toen hij in het restaurant zat. Ook zou ze niet toegeven dat ze zich een beetje bedreigd had gevoeld door hem. Ach wat maakte het ook uit. Ze dronk haar glas leeg en keek weer naar de dansvloer, haar wangen waren iets rood geworden, door de alcohol en door de vragen van Nathan.

Er lag een nonchalance over hem heen: een onverschilligheid en trots, die alleen hem charmant kon staan. Hij was niet iemand die je aan zou spreken, puur om een gesprek te beginnen, dus eigenlijk zou ze zich gevleid moeten voelen omdat hij hier gewoon met haar zat te praten. Hij knikte vloeiend, als reactie op haar antwoord en glimlachte even. Hij vroeg niet waarom Steven ooit over hem verteld had. Hij was haar opmerking ook eigenlijk weer vergeten toen de twee shotjes werden neergezet. Een donkere vloeistof was in de glaasjes te onderscheiden. Nathaniel schoof een van de glaasjes naar Heather toe en nam dezelfde zelf op. ‘Proost.’ Zei hij, tikte zijn glas tegen de hare aan en goot in een slok de drank naar binnen.

Heather was blij dat hij niet verder op haar antwoordt in was gegaan. Ze had geen zin om zich uit lastige leugens te moeten redden. Ze nam het shotje van Nathan aan en glimlachte een tikkeltje verleidend naar hem. 'Proost,' zei ze terwijl ze haar glas hief en die van hem zacht aantikte. Daarna verdween de drank meteen in haar keel. Ze kon stevig doordrinken zonder echt heel veel last ervan te ondervinden. Ze had nooit katers, ze werd ook niet snel dronken. Het enige wat er echt gebeurde was dat ze eventjes vergat wie ze echt was, en dat ze eindelijk een beetje los werd en kon genieten van de dingen. Natuurlijk om er in de ochtend achter te komen dat het allemaal maar een illusie was geweest helaas. Ze zei niets maar de stilte was niet ongemakkelijk vond ze zelf.

Nathaniel lachte brutaal naar haar, waarbij zijn ogen vurig twinkelden. Het leven spatte van hem af. Nathaniel leefde om het leven zelf. Niet voor iemand anders. Hij wist zichzelf altijd weer net iets verder te pushen, juist om datgene te bereiken wat niet iedereen kon of gezien had. Hij liet zich van zijn kruk af glijden en legde zijn hand op de hare, waarna hij zijn vingers door haar slanke vingers vlocht. Wat was het toch bijzonder dat de handen van twee mensen precies in elkaar pasten. Hij trok haar met een brede grijns van de kruk af. ‘Je wilt wel weer dansen toch?’ De muziek lokte naar hem, liet zijn bloed wild kolken. Hij kon eenvoudig niet meer stil blijven staan. En zij moest mee, mee naar de dansvloer. Want daar leven we voor toch? Plezier. Hij legde zijn arm om haar middel en leidde haar mee, naar het midden van de zaal. Niet lettend op de mensen om hem heen. Dat laatste shotje had er toch voor gezorgd dat hij de alcohol goed voelde zitten, het kolkte door zijn aderen en beïnvloedde zijn gedachten. Nooit zou hij anders zoveel aandacht schenken aan een persoon. Maar zij was voor deze keer de gelukkige.

Heather liet zich gewillig van de barkruk af trekken. Ze had er totaal geen probleem mee om weer te gaan dansen. 'Natuurlijk,' beaamde ze dan ook wat hij zei. Ze voelde de opwinding van het dansen alweer door haar lichaam gieren. Daarbij ook de tintelingen die ze kreeg van het lichaam van Nathaniel naast haar. De arm van hem lag prettig om haar middel. Ze liet het allemaal toe. Natuurlijk waren die tintelingen niet opgewekt door gevoelens, nee, voor deze jongens koesterde ze geen gevoelens. Alleen haar lichamelijke pleziertjes kon ze goed halen bij jongens. Ze was nog nooit echt verliefd geweest, ze had geleerd dat haar dat alleen zou kwetsen. Gevoelens kon je maar beter niet hebben, want zodra je ze had dan werd het heel gemakkelijk weer van je af gepakt.
Heather stond nu samen met Nathan op het midden van de dansvloer. Ze begon weer te dansen, net zo uitdagend als daarnet. Ze genoot van de muziek, alleen sloot ze ditmaal niet haar ogen. Door wat er daarstraks gebeurd was, was ze toch wat alerter geworden.