Doodles (bar)

De vorige keer had hij afstand genomen, maar nu kon hij dat niet meer. Zijn handen bleven bij haar middel liggen. Hij wilde haar aanraken, niet alleen zijn lusten opwekken door naar haar te kijken. Hij was niet meer bezig met verstandige keuzes maken, waarschijnlijk kon hij dat de volgende ochtend pas weer. Wat had alcohol toch een slechte invloed op mensen. Nathaniel bewoog mee met de bewegingen van haar heupen, hij danste soepeler dan net. Gedwongen door haar lichaam. Zijn arm gleed om haar buik heen. Zijn mouwen waren iets omhoog gestroopt, waardoor zijn tattoeages weer tevoorschijn kwamen, die zijn ruwe uiterlijk alleen maar benadrukte. Zijn wang gleed langs de hare. Zijn stoppels schuurden langs haar zachte huid. Hij trok het meisje wat dichter tegen zich aan en fluisterde met dezelfde ruwe stem: ‘Pas je op dat niet weer zo’n man je te pakken krijgt?’ Waarna hij zachtjes begon te lachen. Hij draaide om haar heen, zodat hij voor haar kwam te staan.

Heather voelde de muziek, ze voelde hoe Nathan achter haar danste. Het voelde heerlijk, compleet zonder dat ze verder lichamelijk contact hadden. Het was prettig en toch verlangde ze altijd weer naar meer. Ze voelde zijn stoppels langs haar wang en glimlachte kort. Zijn armen om haar middel waren zo anders dan die van de opdringerige man van daarnet. 'Volgens mij hoef ik alleen maar op te passen voor jou,' zei ze ook zacht lachend. Toen hij voor haar stond lachte ze nog steeds. Ze was nu niet meer bezig met hem te verleiden, ze wist dat hij al ver genoeg was. Ze danste verder en sloeg ondertussen haar armen om zijn nek. Zachtjes streelde ze zijn nek terwijl ze danste. Bij veel mannen werkte dit op een manier die haar maar al te goed uit kwam.

'Volgens mij hoef ik alleen maar op te passen voor jou' Haar stem klonk hem zoet in de oren. De klanken vergingen in de muziek en precies verstaan wat ze zei, deed hij niet. Wel begreep hij wat ze bedoeld had en hij grijnsde spottend. 'Je hebt werkelijk geen idee.' Antwoordde hij ruw. Hij trok haar wat dichter tegen zich aan en liet zijn handen over haar heupen glijden. Hij had wel door gehad dat ze zich geïntimideerd had gevoeld in het restaurant, maar dat gevoel leek bij haar helemaal verdwenen te zijn. Was dat morgen ochtend nog steeds zo? Was het alleen de drank die dit teweeg bracht? Maar de gedachten verdwenen toen haar armen om zijn nek gleden. Ze wilde hem ook. Meer hoefde je voor Nathaniel niet te doen, hij bewoog zich naar voren en drukte zijn lippen op de hare. Ze voelde zacht en smaakten naar meer. Kippevel kwam op in zijn nek toen hij haar vingers over zijn huid voelde gaan. Hij dacht niet meer na, voelde alleen nog maar de aanwezigheid van haar.

Heather glimlachte nog steeds en zodra ze de lippen van Nathaniel voelde vervaagde de wereld om haar heen. De muziek kwam op de achtergrond te staan en ze dacht alleen nog maar na over hem, en over de aanwezigheid van zijn lichaam tegen die van haar aan. Ze duwde zichzelf iets meer tegen hem aan. Haar lippen bewogen zachtjes over die van hem heen. Zijn lippen waren ruwig, maar niet dwingend. Ze proefde de alcohol die hij had gedronken, en haar lichaam reageerde volledig op hem. Een muskutachtige geur kwam door haar neus binnen, ze moest toegeven de jongen rook heerlijk.

Nathaniels armen gleden naar beneden, onder haar billen. Hij tilde haar op met gemak, het was alsof zij zoveel woog als een jong lammetje. Met zijn lippen nog steeds op de hare bleef hij zo enkele seconden staan. Zijn tong gleed langs haar bovenlip. Daarna trok hij zich even terug en grijnsde even naar haar. Hij wist dat hij haar kon krijgen. Met een soepele pas liep hij terug naar de bar, waar hij haar op een barkruk neer niet glijden. Zijn blik haakte in de de hare. In zijn ogen brandde een levendig vuur. Deze jongen leefde om te leven en als je dat in de weg stond, moest je oppassen. Je zou bang kunnen worden van zo'n blik. Maar niemand in deze omgeving was waarschijnlijk nog in staat om angst te voelen. Nog een keer drukte hij zijn lippen op die van haar, waarna hij fluisterend aan haar vroeg of dit wel de juiste plaats was.

Heather liet zich optillen. Haar benen sloeg ze om zijn middel heen. Ze waren allang gestopt met dansen alleen leek niemand er echt aandacht aan te besteden. Toch moest het er raar uit hebben gezien, twee mensen midden op de dansvloer die zo erg in elkaar opgingen dat ze niet eens door hadden wat er om hen heen gebeurde. Toen Nathan zich terugtrok keek ze hem glimlachend aan, het was goed. Perfect voor een avondje. 'Abslotuut niet,' zei ze fluisterend, en een beetje hees tegen Nathaniel. Heather wist niet zo goed waar ze hier heen moesten gaan, normaal ging ze altijd mee naar het huis van de jongen. Alleen twijfelde ze dit keer, deze jongen zag er ruiger en anders uit dan de jongens waar ze normaal het bed mee in dook. Eventjes beet ze zachtjes op haar onderlip, het gaf haar waarschijnlijk een zachte en lieve uitdrukking.

Zijn handen gleden verleidelijk over haar bovenbenen. Hij stond nog steeds tegenover haar, terwijl zij nog op de kruk zat. De omgeving interesseerde hem niet meer, het viel hem dan ook niet op dat een paar mensen verlekkerd naar hen stonden te kijken. Die mensen wisten heus wel wat er ging gebeuren vanavond met die twee. Hij knikte even naar haar toen ze met hem instemde. Dit was niet de juiste plek. Hij drukte zijn lippen op de hare en gleed met zijn handen omhoog naar haar nek. Haar zachte uitdrukking had hij wel gezien, maar het drong niet tot hem door. Andere gedachten namen teveel ruimte in beslag in zijn hoofd. 'Ga je met mij mee?' Vroeg hij ruw, maar langzaam. Er klonk zelfs iets van tederheid door in zijn stem. De bijzonderheid van een eigen thuis leek niet bijzonder meer, meestal nam hij niet zomaar iemand mee naar waar hij woonde, maar nu besliste de drank voor hem. Zijn linkerarm gleed door haar haar, om zijn hand daarna op haar knie te leggen.

Ze genoot intens van de strelingen die Nathan nu al uitvoerde, hoe zou dat zijn op het moment dat er geen kleding meer in de weg zat om hen te belemmeren? Heather keek nu al uit naar de moment. Langzaam liet ze zich van de kruk afgeleiden toen hij vroeg of ze met hem meeging. Natuurlijk ging ze mee. Ze drukte een zachte kus op zijn lippen en streelde daarbij eventjes zijn nek. 'Natuurlijk,' fluisterde ze in zijn oor, hard genoeg om hoorbaar te zijn voor hem maar zacht genoeg zodat de rest niet mee kon genieten.
_______
begin jij bij zijn appartement??

Victoria liep de bekende bar met haar zelfverzekerde uitstraling binnen. Haar zwaar opgemaakte ogen scanden de ruimte op zoek naar bekende gezichten, ze zag alleen een paar mensen die ze niet wilde zien, en als ze iets niet wilde gebeurde het niet. Dus ze liep gewoon door tot ze bij de bar kwam waar ze ging zitten. Ze droeg een zwart designerjurkje met rode hakken eronder. Bij de barman bestelde ze het gewoonlijke -veel alcohol in een kleine shot- want ze voelde dat ze het nodig had. Haar handen waren al een beetje aan het trillen, en ze had eigenlijk ook vreselijk veel zin in een sigaret maar dat mocht hierbinnen niet.

Matthew liep de bar binnen, hij was hier al een hele tijd niet geweest maar hij was niet meer zo schrikachtig naar de plekken waar hij vroeger was gekomen. Een hele tijd had niet op plekken durven komen waar hij vroeger had gebruikt. Hij ontliep de plekken, vannavond voelde hij zich anders, sterker. Alsof hij de hele wereld aankon. Dat zonder drugs, het was een hele overwinning voor hem en het voelde goed. Hij liep door naar de bar en bestelde een drankje, zonder alcohol. Hij was nu eenmaal gevoelig voor verslavingen en hij wilde koste wat kost niet terugvallen in zijn oude gewoontes.

Toen ze haar drankje kreeg goot Victoria het in een keer naar binnen, hmm... Heerlijk. Ze gooide haar haren over haar schouders, draaide haar kruk en keek nog eens om zich heen. Opeens zag ze een bekend gezicht dat opviel van de rest, gewoon omdat ze het al zo lang niet meer gezien had. Haar felle ogen kregen een zeldzame schittering en ze stond op, liep charmant op haar hoge hakken naar de jongen en ging naast hem zitten. 'Is deze plek bezet?' Vroeg ze terwijl ze vanonder haar wimpers naar hem keek en de hoeken van haar roodgestifte lippen zich een fractie van een seconde omkrulden.

Matthew dronk zijn sprite op die hij had besteld. Toen hij een stem naast zich hoorde keek hij op. Een flits van herkenning schoot over zijn gezicht. Nee. Al zijn kracht en zelfvertrouwen werd bijna in een keer de grond in geboord bij de aanblik van dit meisje. Ze was een goede bekende geworden in de tijd van zijn verslaving. Alleen wilde hij die tijd koste wat kost achter zich laten, hij zou zich niet laten verleiden tot weer een avontuur waar hij niet om had gevraagd. 'Natuurlijk,' zei hij effen tegen haar. Hij had geen behoefte aan haar gezelschap, en zou dan ook niet overdreven vriendelijk tegen haar zijn. Absoluut niet.

Victoria deed alsof ze niet merkte dat Matthew niet blij was haar te zien. Ze vroeg zich af wat zijn verhaal was, waar was hij gebleven de afgelopen tijd? En natuurlijk hoopte ze hem nog iets te verkopen, niet voor het geld, daar had ze genoeg van, maar gewoon voor de kick. De politie een stap voor zijn, haar ouders problemen bezorgen, want daar was ze op uit. 'Wil je iets drinken?' vroeg ze, terwijl ze arrogant in haar vingers knipten naar de ober die aan kwam snellen, 'Een tequila en...?' ze keek Matthew vragend aan.

'Een spa blauw,' antwoordde hij. Het maakte hem niets uit wat ze ervan zou denken, hij kwam hier niet om te drinken zoals zoveel andere. Nee hij kwam hier om te dansen, om naar de muziek te luisteren en inspiratie op te doen. Hij had nooit gedacht dat hij ooit op dit punt in zijn leven zou komen maar hij hoefde geen verdovende middelen meer. Helemaal niets. Het zou alleen maar slecht aflopen.

Misschien kunnen we doen dat hij zich een beetje mee laat slepen door haar, maar er ineens uitschiet en dat ze dan ruzie krijgen??
---

Victoria keek hem even met een sarcastische blik aan. Meende hij dat nou? Hij zag er wel serieus uit.. Ze kende Matthew niet heel goed, maar ze kende hem zeker niet als iemand die een spa blauw bestelde in een bar. 'Nou je hoort het' zei ze tegen de barman, en je kon in haar stem horen dat ze het grappig vond. Ze streek de zwarte stof van haar cocktailjurkje met een roesje om haar middel recht, en wachtte op haar drankje. Misschien was ze iets overdressed, ze zag er meer uit alsof ze in een hotelbar zou kunnen zitten dan in een "simpel cafeetje" zoals zij het noemde. 'Waarom eigenlijk geen alcohol?' vroeg ze hem tussen neus en lippen door, zonder enig teken te geven dat ze het tegen hem had.

'Ik ben daarmee gestopt,' zei hij tegen haar, ook zonder te laten merken dat hij het erg tegen haar had. 'Zou je ook moeten doen,' ging hij vervolgens verder. Hij wist genoeg van Victoria of om te weten dat ze meer gebruikte van het spul dan dat gezond voor haar was. Hij pakte de spa blauw van de bar af en nam er een slok van.
________
Hoe bedoel je mee laten slepen?? ik snap de zin niet helemaal

Victoria lachte zachtjes en nam een slokje van haar net gebrachte drankje. O god, ze had zin in een sigaret. 'Gestopt?' vroeg ze hem nog steeds sarcastisch, en ze nam snel nog een slokje. Ze ging met haar hand door haar lange zwarte haren en keek de jongen quasi geschrokken aan. 'O, hebben ze je geleerd in een kliniek dat alcohol en drugs slecht voor je zijn? Want dat valt best wel mee hoor, een drankje mag toch wel?' vroeg ze hem op een kinderlijk toontje, en ze zat al klaar om de barman hier weer naartoe te roepen.

Matthew schudde zijn hoofd. 'Nee, ik ben erachter gekomen dat alcohol en drugs meer kapot maakt dan je wilt,' zei hij tegen haar. 'Dus ik wil echt niets drinken,' zei hij tegen haar. Hij dronk zijn glas leeg en stond op. 'Ik ga dansen, beslis zelf maar of je meekomt of niet,' zei hij tegen haar. Hij was niet boos op haar, hij snapte dat ze verslaafd was. Ze kon er niets aan doen, alleen hij zou niet toegeven aan haar uitnodigingen om te drinken en high te worden. Daar was hij zo klaar mee.

Victoria lachte schamper bij dat antwoord. Altijd als er iemand afkickte veranderden ze in van die softies. Alcohol is slecht, god zij geprezen, blablabla... Allemaal onzin als je het haar vroeg. Maar toen hij over dansen begon sprong ze op. Ja daar had ze wel zin in, misschien sloeg ze nog wel een leuke jongen aan de haak. Voor ze de dansvloer op ging dronk ze eerst haar drankje in een teug op, en ze zag de barman haar raar aankijken, 'Is het interessant?' vroeg ze hem waarna ze met haar loopje vol zelfvertrouwen de dansvloer op liep. Het was druk hier, en warm, maar ze vond het fijn, het was een bekende situatie en ze bevond zich er graag in.

Matthew hoorde hoe Victoria tegen de barman sprak, het ging hem niets aan maar hij hoopte voor haar dat ze beter zou worden. Al dacht ze nu dat ze neit ziek was, en dat er niets aan de hand was. Je kon mensen niet dwingen om af te kicken, ze moesten het zelf inzien. Matt liep naar het midden van de dansvloer en begon te dansen, hij was behoorlijk goed geworden in dansen en liet zichzelf dan ook los op de muziek.

New
---

Emma stond achter de schermen, haar handen trilden zenuwachtig en ze stak een sigaret op. De andere leden van haar band stonden hier ook ergens, in de kleedkamers of ze waren aan het inspelen. Op een dag had een basgitarist haar gebeld, of ze mee wilde doen met een soort gelegenheidsband, ze wilden niet beroemd worden maar speelden gewoon als ze het leuk vonden. Emma zong en speelde elektrische gitaar, ze hadden dus een bassist, een drummer en nog een extra gitarist. Ze waren gevraagd om hier vanavond op te treden, omdat hun muziek makkelijk te beluisteren was en je kon er goed op dansen.
Haar ogen flitsen even naar de zaal, het was stampvol binnen, net zoals elk weekend, en niet veel mensen waren hier voor de band maar het was wel leuk dat ze kwamen spelen. Emma nam nog een trekje van haar sigaret en dronk een slokje bier. Ze was niet dronken, nog lang niet, maar de alcohol maakte haar alleen maar wat losser.

Het was lang geleden dat Nathaniel hier geweest had, maar hij had het de laatste keer ook nog eens uitstekend naar zijn zin gehad, dus had hij toch besloten om hier maar weer terug te komen. Met twee vrienden. Al was het maar om zijn hoofd weer vrij te maken van de dagelijkse drukte die de week met zich mee bracht. Hij vond dat hij dit verdiende. Hij schoof de mouwen van zijn overhemd omhoog en keek in de rondte. Het was druk. Heel druk. Het leek zelfs veel drukker dan normaal te zijn. Hoe kwam dat zo? Nathaniel wist het niet en wilde er eigenlijk ook niet over nadenken. Hij zou zich eerst even tegoed doen aan de verschillende dranken die hier te krijgen waren. Hij liep achter de ene jongen aan, richting de bar.

Emma dronk het laatste slokje van haar bier, keek om en zag dat de andere bandleden er aan kwamen lopen. Ze checkte nog een keer haar outfit, een zwart broekje met een grijs shirt. Een zwarte panty waar een ruitjespatroon ingedrukt was. Haar blonde haren hingen in een staart op haar rug. Ze probeerde te glimlachen, maar het lukte niet echt. Het enige waar ze de laatste tijd vrolijk van kon worden was optreden of verslavende middelen, dus ze dacht dat ze zich straks wel weer beter zou voelen. Ze liep het podium op, deed de band van haar witte elektrische gitaar om en samen met haar band begon ze een liedje te spelen. Het was simpel, niet al te ingewikkeld, best vrolijk en je kon er goed op dansen. Ze zag ook meteen hoe de menigte begon te bewegen. Na een paar maten intro begon ze te zingen en meteen verscheen er een glimlach op haar gezicht, zo voelde ze zich goed.