Drugspand Levi

Sam had het dan eindelijk gevonden. Dé plek waar de drugs in George City vandaan kwam. Hij, als superheld, en de politie waren er al heel lang naar op zoek. Ze wisten dat de plek de bron was van een groot deel van de criminaliteit in de stad, maar ze hadden hem nog nooit gevonden. Tot Sam een aantal verslaafden was gevolgd nadat ze een hulpeloze vrouw in elkaar had geslagen. Doordat hij getraind was in de kunst van de ninja was het niemand opgevallen dat hij hier al een paar weken om de zoveel dagen was komen kijken. De hoeveelheid bezoekjes was wel minder geworden, want Sam was nu veel bij Levi te vinden. Maar nu zat hij weer op het dak aan de andere kant van de straat en hij hield in de gaten wat er gebeurde. Hij werd nooit gezien, ondanks zijn blauwe pak en wapperende cape, die ook wapperde als er geen wind was. Door de kapotte ramen kon hij naar binnen kijken en er was genoeg gebeurd om iedereen die daar naar binnen stapte aan te klagen. Sam was nog niet naar binnen gegaan, omdat hij nog een weg langs de bewakers moest bedenken.

Levi zat op een stoel met een pak geld in zijn handen, sigaretje in zijn mond en de biljetten aan het tellen. Hij had zijn haren naar achteren met gel, een zwarte broek aan met een grijze v-hals en daarop een stoere jack. Zijn ogen straalde kilheid uit waar de meeste niet eens naar durfde te kijken. Als mensen tegen hem spraken keken ze meestal naar de grond, dat effect wat hij op deze mensen had zorgde voor meer zelfwaarde. Hij hield ervan als mensen bangen voor hem waren want dat betekende dat ze meer voor hem zouden doen. Meer doen en minder tegen hem inbrengen. “Dit klopt, geef mij het volgende pakketje aan” Een jongen van ongeveer 15 jaar oud overhandigde hem de volgende pak geld terwijl er twee brede mannen stonden te wachten hoe Levi het geld controleerde. “Nog even geduld en dan kunnen jullie de cocaïne meenemen. Let op dat jullie niet worden gevolgd of anders” de toon wat hij gebruikte klonk vrij dreigend. “Zelfs in de cellen weet ik jullie te vinden” Hij nam een teug van zijn sigaret en na 10 minuten had hij de hele koffer vol geld geteld. “Het klopt. Carl breng ze naar de zakken met cocaïne en prettig zaken met jullie te doen” Levi borg de koffer met geld op in een kluis wat verzegeld was met allemaal vuurtekens. Alleen hij kon de kluis openen want voor de rest was er geen manier om daar bij te komen, zelfs de politie niet. Het verdween in de muur en de man ging weer op zijn stoel zitten.

Zo zat Sam achter de rand van het dak te broeden op een plannetje. Het makkelijkst was natuurlijk een windvlaag om de bewakers weg te blazen, maar dat zou ze niet schaden en dan konden ze achter hem aankomen. Hij kon het best chaos veroorzaken, zodat iedereen naar buiten zou vluchten. Door de chaos of paniek zou de bewaking waarschijnlijk verzwakken en dan kon Sam zijn slag slaan. En toen had hij het. Hij controleerde nog even of zijn masker goed zat en ongezien rende hij naar zijn surfplank, een andere dan zijn normale, deze was lichtblauw met een donkerblauwe H. Hij vloog omhoog, uit het zicht van de bewaking, en richtte zich op de grootste wolk. Daarboven aangekomen, de bewolking hing laag, en hij stuurde de waterdruppeltjes-bevattende lucht voor zich uit naar beneden. De volledige wolk stuurde hij het gebouw van de drugshandel in en zelf landde hij weer op zijn dak, waar hij zich weer verschool achter de rand en ging volgen wat er zou gebeuren.

Levi sloot voor kort zijn ogen om nog te kunnen na genieten van zijn sigaret en de goede omzet van vandaag. Plotseling werd zijn rust verstoord door een vrouw die begon te gillen. Wanneer hij zijn ogen opende zag hij niets anders als een soort van rook, of iets hing er in zijn pand. “Niemand raakt in paniek!” Hij riep de vuurmeesters, de bewakers en vroeg om de rook of wat er ook hing te verdampen met vuur. Niemand mocht het gebouw verlaten maar de meeste kregen gewoon geen lucht. Levi schoot vuur doormiddel van zijn aansteker en baande een weg door het gebouw. “Blijf bij de drugs! Ik denk dat dit een afleiding is!” De rook of wat het ook was werd steeds minder door de verdamping maar wat een hitte hing er toch! “Zorg dat de drugs niet nat wordt anders is het niets meer waard!” Levi rende alle kanten op, opende de ramen net zoals de prostituees deden of ja diegene die nog in het gebouw waren gebleven. Vele vrouwen rende het gebouw uit, zagen een kans om te ontsnappen. Die kreeg hij nog wel. "Ik begin steeds beter te zien! Jongens ga zo door"

Ja, min of meer chaos. Sam kreeg een vrolijke grijns op zijn gezicht. Door de wolk was er buiten ook niet zoveel meer te zien, dus Sam kon ongemerkt naar de achter kant vliegen. Daar bleef hij op zijn surfplank zweven en hij trok zijn waaiers uit zijn riem met de grote H. Hij klapte ze open, verzamelde zoveel mogelijk lucht en blies al zijn wind door het gebouw heen. En door zijn spierkracht was dat veel wind. Hij hoorde van alles omvallen en aan het geschreeuw hoorde hij dat ook een groot deel van de mensen binnen naar buiten werden geblazen en aan de voorkant op de straat kwamen te liggen. Hij bleef met zijn waaiers sterke windvlagen naar binnen blazen, tot hij zeker wist dat iedereen naar buiten was geblazen. De wolk was helemaal weg, zo verspreid door de lucht dat hij niet meer te zien was. Sam glimlachte en vloog omhoog. Hij landde op het dak en keek naar beneden. Al was er geen wind meer, nu hij was gestopt met blazen en waaieren, zijn cape wapperde nog steeds achter zijn rug aan. Hij keek naar de mensen die beneden op straat lagen en wachtte nog even.

Levi liep gauw naar het spul want dat was zoveel geld waard. Hij probeerde de dozen goed te plaatsen, te beschermen voor het onbekende. Plotseling voelde hij zo'n windkracht waardoor alle dozen begonnen te schudden, vielen en daardoor alle drugs verspreid op de grond lag. Nou kwam nog een windvlaag waardoor de cocaïne en de pillen zo naar buiten vlogen met Levi erbij want zo sterk om zich vast te houden lukte niet. Hij vloog letterlijk door een ruit en viel met een smak op de grond buiten. Overal zaten scherven in zijn huid, schaafwonden en onder de cocaïne van top tot teen. "Dit meen je niet..." De man stond kreunend op, begon de glas scherven uit zijn vel te halen. "Wie dit gedaan heeft" Zijn ogen leken vuur te spuwen terwijl hij de omgeving nauwlettend in de gaten hield. Door de adrenaline voelde hij gewoon de pijn niet van de wonden die hij had opgelopen. De man was nu onherkenbaar omdat die onder de witte poeder zat.

Sam stond op het dak en zocht uit wie er bewaker was en wie er gewoon inkopen was gaan doen op het moment dat hij was gaan blazen. De mensen waarvan hij de wapens kon zien, schepte hij met een windvlaag van de grond en die liet hij een eindje verder op de grond vallen, waar ze bewusteloos bleven liggen door de hoogte. Ook zaten er een aantal mensen onder het witte poeder. Met een zachte windvlaag blies hij alles weg. De volledige handel vloog de lucht in en werd niet meer teruggezien. Sam moest misschien nog gezichten kunnen beschrijven, dus hij stapte op zijn surfplank en vloog naar beneden. Hij keek naar de versufte mensen en iedereen die hem zag of wilde aanvallen, slingerde hij de lucht in door middel van zijn windvlagen. En toen zag hij Levi. Even stopte Sam in zijn vlucht, maar hij ging snel verder omdat hij niets mocht laten merken. Hij gooide nog steeds mensen de lucht in, maar begon nu ook mensen te sparen, waaronder Levi. Als hij alleen Levi gespaard zou hebben, dan was het wel heel opvallend geweest. Uiteindelijk bleef hij links van het gebouw boven de straat zweven en draaide zich om, om te kijken naar iedereen die er lag. De enkele voorbijgangers die hier net nog waren geweest, stonden de politie te bellen of waren weggerend.

De jongen voelde nog een windvlaag komen, deed zijn armen voor zijn gezicht en alle poeder ging zo door de lucht. Zijn woede was onbeschrijfbaar want dit betekende dat hij alles opnieuw moest gaan inkopen. Dit was een groot verlies van zijn omzet. Op dat moment zag hij iemand in een soort kostuum iedereen bekijken, een luchtmeester. "Jij" zei Levi verbitterd. Uit zijn handen verschenen vlammen want zijn woede was groter als ooit. Hij sloot zijn ogen, ademde diep in en begon door de menigte te rennen. Hij creëerde van zijn vlammen een vuurzweep, lang, vurig en angstaanjagend. Hij zwaaide een aantal keren en wikkelde de zweep om de board waar de man in zijn apenpakje op zat. Met een simpele beweging trok hij aan de board en liet hij naar beneden zakken. Vervolgens vlamde de board door het vuur en Levi wachtte geduldig af want zoals hij had berekent zou de man in zijn helden kostuum zo voor zijn voeten vallen.

Sam voelde hoe zijn plank onder zich vandaan werd getrokken. Hij maakte een tornado en bleef daarop een paar meter boven de grond zweven. Toen hij zag dat het juist Levi was die weerstand was gaan bieden, baalde hij verschrikkelijk. Het was net alsof Levi hem had herkend en hij hoopte maar dat Levi dan van the Hurricane had gehoord en wist hoe hij eruit zag. Sam wist dat hij volledig onherkenbaar was in zijn kostuum, maar toch vreesde hij. Hij blies Levi hard achteruit met een windvlaag, maar gooide hem niet omhoog en sloeg hem niet bewusteloos tegen de straat. Hij blies de vlammen rond zijn plank uit en landde op de grond. De plank had geen nut meer, hij zou straks maar op de tornado naar huis moeten en daar een nieuwe laten maken. Terwijl hij niet probeerde te letten op de scherven die in Levi zaten en de pijn die het moest doen, gooide hij met zijn waaiers windvlagen naar de mensen die overeind probeerden te krabbelen en hem bekogelden met water, aarde en vuur. Zij werden tegen de muren en de vloer gegooid, tot Sam uiteindelijk alleen nog tegenover Levi stond en hij achter zich het aanzwellende geluid van de sirenes hoorde.

De man werd haast verblind door zijn woede ook wel een zwarte vlek voor je ogen genoemd. Hij schoot naar achteren door de windvlaag maar stond al snel weer op. "Een held op sokken, je bent met de verkeerde bezig luchtmeester. Alleen jullie soort zou zich met andere hun zaken bemoeien" Hij hoorde de sirenes en lachte. "Gaan we het zo spelen. Je weet dat lucht alleen maar meer vuur aanwakkerd toch?" Hij schoot overal vuurballen naar huizen die onmiddellijk in brand stonden. Daarna auto's, bomen, alles zodat het moeilijker zou zijn voor de politie om dit gebied te bereiken, vervolgens ook zijn eigen pand die in vlammen op ging zodat al het bewijs materiaal was vernietigd. Ook de wapens vlamde waardoor zijn personen niet opgepakt zouden kunnen worden. Het materiaal, de drugs was toch al weg. "En nu jij" Levi gebruikte meestal nooit vuursturen maar voor deze gast in dat pakje maakte hij een uitzondering. Hij schoot een vlam richting de man, de vlam kreeg de vorm van een draak. De hitte, rook, de paniek, het interesseerde hem niets. Deze man zou boete voor wat hij had gedaan.

Sam keek Levi met een opgetrokken wenkbrauw aan. Hij zat wel heel diep in dit wereldje. Hij zou toch niet de baas zijn. Zonder het te laten merken kreeg Sam een angstig gevoel van binnen. Hij wilde niet dat Levi de baas van dit alles zou zijn. Hij ving de draak in een soort net van lucht en dat sloot zich erachter. De draak zat vast en door Sam ontplofte dat bolletje vuur en lucht, in de richtig van Levi. Hij keek naar de gebouwen en begon te blazen. Wind hoefde vuur niet aan te wakkeren. Door de gecombineerde kracht van zijn waaiers en mond ging de lucht zo hard dat er geen zuurstof kon hechten aan de brandstof en de reactie die het vuur veroorzaakte uiteindelijk niet meer plaats zou laten vinden. Zo doofde Sam het meeste vuur, de rest zou de brandweer wel doen. De zwaailichten waren nu te zien aan het eind van de straat, achter Sam, waar ze de hoek om kwamen. Sam hoopte dat Levi zijn gezicht niet kon laten zien, dat hij nu weg zou vluchten. Ook reed er een kleine brandweerauto mee.

Hij maakte een simpele schild van vuur toen het in zijn buurt ontplofte. Levi sloot zijn ogen en schoot een zee van vuur op de man af als een soort van tsunami. Wanneer hij dat had losgelaten creëerde hij een aantal vuurtornado's wat alles zou vernietigen wat op hun pad kwam. Vuur een angstaanjagend en gevaarlijk element. Het brand en vernietigd alles om zich heen. De wijk zag er nu vreselijk uit, mensen hoestte van de kooldioxide in de lucht, de rook en de paniek was groots. Hij rende terug naar de mannen. "Op staan! Wegwezen en als iemand mij naam durft te noemen dan zullen jullie net in zo'n zee van vuur opgeslokt worden" De mensen keken versuft, rende gauw weg en Levi stak simpel een sigaretje op. Ging hij weg? Ja natuurlijk ging hij weg maar die vent in dat superhelden pak was hij zeker niet vergeten. "Ik krijg jou nog wel" En verdween zelf in de rook van het vuur.

Vlak voor de vuurzee Sam bereikte zag hij hoe Levi wegrende. Ergens baalde Sam daarvan, maar hij was vooral heel erg blij dat zijn vriendje nu niet door de politie gepakt zou worden. Nu bereikte het vuur hem en hij beschermde zichzelf in een bol van lucht. Zodra het vuur verder was getrokken, was ook Sam in rook verdwenen. Hij stond op het dak, nu weer in zijn normale kleren en keek naar de verwoesting. Het vuur kroop nog steeds verder door de straat. Op dat moment ging zijn pieper af, waarop hij kon lezen dat hij zich zo snel mogelijk moest melden in de straat waar hij nu al was. De rest van zijn brandweergroep zou hier dus ook snel zijn. Onopvallend sprong hij van het dak en hij sloot zich aan bij de politie, waar hij zijn brandweerpas liet zien en met een paar andere aarde- en watermeester ervoor zorgde dat het vuur zich niet verder uit kon breiden. Meer konden ze niet doen, de watermeesters waren nog onderweg.

Alles was verwoest, hij had nu niets meer door de man in dat superhelden pak. Wat moest hij nu gaan doen? Zoveel verlies gedraaid dat Levi er zelf niet goed van werd. Hij nam een flinke teug, trilde nog lichtjes en begon langzamerhand de pijn van zijn wonden te voelen. Hij moest naar het ziekenhuis want veel moest worden gehecht. Tot zijn ergernis had hij zijn auto vergeten wat in de straat geparkeerd stond die vast nu was gesmolten door zijn vlammen. Als hij zijn controle verloor had hij niets meer in de gaten met wat hij nu deed. Moest hij Sam bellen? En dan? Gaan vertellen dat zijn drugspand in vlammen was opgegaan en hij had gevochten met iemand in kostuum? Hij dacht aan de kluis die niemand zou kunnen vinden, morgen zou hij het geld halen en voor nu? Lopen naar het ziekenhuis.

Voor Sam was er uiteindelijk niet veel te doen. Er was zoveel vuur dat hij alles alleen maar aan zou wakkeren en er waren geen mensen, dieren of dingen op moeilijk te bereiken plaatsen in gevaar. Hij keek toe hoe de politie iedereen oppakte en kon het niet laten trots te glimlachen. Het was hem gelukt. Het enige probleem was dat hij nu alles wist van Levi, zelfs een gevecht met hem had gehad en dat diezelfde Levi de superheld nu sowieso zou grijpen. Hij zuchtte, meldde zich af en vloog op zijn normale surfplank, die aan was komen vliegen op een windvlaag, terug naar huis.

Een nieuwe meet in Sams appartement?

Ja is goed.
Maak jij aan?

Jup

Begin jij?