Zwemparadijs Mosaqua

Levi schrok een beetje dat Sam zo lang onderwater bleef dus liet hij maar gauw los. Hij werd daarna naar beneden getrokken en kreeg plotseling zijn eigen luchtbel. Fascinerend gewoon. Hoe deed hij dat toch? "Toch nog gaaf. Ik heb nooit op de bodem kunnen staan en hier gewoon staan kletsen" Levi keek indrukwekkend naar boven, naar die trappelende voeten van andere mensen. Sam kwam dichterbij en kuste hem. Levi keek hem met een kleine glimlach aan. "Je blijft mij maar verrassen" Levi ging ook zwemmen en bekeek alles een beetje. De kat uit de boom kijken. Het leek wel alsof ze nu in een eigen wereldje leven. Alleen hij en Sam totdat er weer iemand in dit zwembad kwam zwemmen. "Dit wil ik eens in de zee doen!"

"Vind je de rivier goed genoeg?" vroeg Sam. "Ik ben nog nooit naar de zee gevlogen, dat is echt belachelijk ver van hier. En de bergen zijn echt heel hoog." Hij ging ondersteboven in het water hangen met zijn hoofd bij de bodem. "Het is meer een plek voor een huwelijksreis, waar je veel geld aan uitgeeft en waar je echt geniet. En voor genieten hoef ik maar bij jou te zijn." De zee was voor Sam, geboren en getogen aan de voet van de bergen ten noorden van George City een abstract begrip. Eén van de weinige dingen die hij nog nooit had gezien, want het was te ver om te zien vanaf het hoogst mogelijk bereikbare punt op zijn surfplank.

"Goed genoeg? Tja daar moet ik het helaas mee doen" Alsof hij dat heel erg vond. Helemaal niet maar hij vond het soms leuk om dramatisch te doen. "Ik ben zelf nog nooit naar de zee geweest." Bij zijn volgende woorden trok Levi naar hem toe. "Dus als wij ooit gaan trouwen, gaan wij dan naar de zee als een huwelijksreis?" Hij keek de jongen beetje plagend aan en kuste hem zachtjes op zijn neus. "Ik geniet er ook van als we samen zijn maar soms kan een mooie omgeving het net iets mooier maken of leuker. "

"Daar hou ik je aan," zei Sam lachend en hij verplaatste de kus van zijn neus naar vol op de mond. Halverwege die zoen begon Sams maag te rommelen. "Ik weet hoe laat het is," zei hij lachend en hij pakte Levi bij de hand en zwom met hem naar boven. "Etenstijd." Hij zwom naar de kant en liep naar het snackbarretje. "Lekker ongezond," grinnikte hij sarcastisch en hij ging in de rij voor de bestellingen staan, met Levi naast zich natuurlijk. Hij boog zich naar hem toe en fluisterde in zijn oor: "Maar ik ben nog niet echt aan trouwen toe." Hij trok zich terug, gaf Levi nog een zoen op zijn wang en leunde daarna tegen de muur.

Levi keek verrast op wanneer Sam hem vol op de mond kuste. Hij schaamde zich nooit ergens voor en hij deed gewoon alles wat hij zelf wilde. Gewoon het moment en hoe hij zich voelde. Levi trok zichzelf dichter tegen Sam aan, kuste hem al te graag terug. Het moment duurde echter niet lang want Sam begon al honger te krijgen. Wat kon die vent eten zeg! "Etenstijd" zei die tegelijkertijd met Sam en lachte zachtjes. "Ik had het kunnen weten" Hij ging zelf ook in de rij voor de bestellingen staan maar echt trek had Levi niet. Misschien een slush puppie, zo'n ijsdrank leek hem wel lekker. Sam fluisterde plotseling iets in Levi's oor. "Hmm... Denk ook niet dat ik ooit zou trouwen. Ik ben alles wat God verboden heeft. Het zou gewoon verkeerd zijn. Als je gaat trouwen zal het niet met mij zijn" zei Levi op een luchtige toon terwijl hij aan het denken was welke smaak hij zou pakken.

Sam verwachtte niet dat hij zich ooit nog zo aan iemand zou kunnen binden als aan Levi, maar dat sprak hij niet uit. Hij leunde nonchalant tegen de muur en schoof steeds een stukje door. Toch, trouwen was niets voor hem en net als Levi hield hij zich niet aan de dingen die bij het huwelijk hoorden. En waarom dacht hij daar eigenlijk over na? Zo kwamen ze steeds dichter bij de kassa en Sam bestelde twee broodjes gezond. Samen met Levi liep hij daarna naar een tafeltje aan de rand van het restaurantje en samen gingen ze zitten. Sams maag knorde nogmaals. "Jaja, het komt er aan," zei die en hij klopte op zijn buik, waarna hij meteen begon te eten, rustig en beheerst.

Levi bestelde een slush puppie en de stilte beviel hem niet zo. Dan ging hij piekeren, teveel piekeren en denken. Hun zouden nooit voor de rest van hun leven samen zijn. Sam was veel te goed voor hem en dat zou de man gauw genoeg realiseren. Dadelijk als die iemand beter vond als Levi werd hij vast vervangen. Misschien moest hij wat meer afstand gaan nemen? Net alsof hij echt uit het wereldje ging stappen? Hij had gewoon geen keuze en Sam zou echt niet de rest van zijn leven met een crimineel willen zijn. Levi liep een beetje met gedachten in zijn hoofd achter Sam aan, beetje afwezig. Hij dronk met kleine slokjes en begon weer verder met piekeren. Hoe moest het nu eigenlijk? Hij had zoveel geld verloren. Hij moest weer terug naar de plek waar zijn vorige drugspand was. Hij moest daar gewoon naartoe om het geld te halen wat hij daar toen had verborgen. De politie had dat nooit kunnen vinden en als ze het hadden gevonden moesten ze Levi's vuursymbolen invoeren. Alleen hij wist die.

"Is er iets?" vroeg Sam toen hij Levi in stilzwijgen zag zitten. Hijzelf was ook aan het denken geweest en hij was tot de conclusie gekomen dat er gewoon niemand beter was dan Levi. Niet dat hij heel de wereld kende, maar hij wist dat het gewoon zo moest zijn, ondanks al Levi's gebreken. "Je weet dat je mij alles kan zeggen." Hij pakte over tafel Levi's hand en kneep er zachtjes in met een bemoedigende glimlach. Hij wist ook dat Levi het moeilijk had sinds the Hurricane hem van zijn handel en veiligheid had beroofd en dat dat dus eigenlijk Sams schuld was, maar hij kon er alles aan doen om het zijn vriendje zo aangenaam mogelijk te maken.

Levi trok gauw zijn hand weg toen Sam hem alleen maar probeerde te helpen. "Er is niets. Hoezo? Wek ik deze indruk?" zei hij op een norse toon. Hij nam nog een slok van zijn slush puppie. "Sorry ik bedoelde het niet zo" Waarom deed hij nu zo bot? Hij viel weer in zijn oude gewoonte zoals hij tegen zijn werknemers deed. "Denk jij... dat wij nou ja... een langere relatie zullen hebben? Of ben ik voor jou een tijdelijke optie totdat je iemand vind die beter bij jou past met een betere levensstijl?" Het was eruit voordat hij had nagedacht wat hij nu precies aan Sam vroeg. Twijfelde hij nu aan de liefde van Sam tegenover hem?

Sam keek Levi raar aan en ging wat meer naar achteren zitten. "Je wilt dat ik daarover na ga denken," vroeg hij verbaasd. "Ik denk dat jij eens na moet gaan denken over alles wat ik zeg. Of wij een langere relatie hebben ligt niet aan mij, maar aan jou. Wat mij betreft hebben we die wel, maar jij schijnt er steeds vraagtekens bij te zetten." Hij boog zich weer voorover en pakte Levi's beide handen. "En na zoveel keer gezegd te hebben dat jij voor mij perfect bent, is dat niet meer nodig, Handsome." Hij liet Levi's handen weer los en ging verder met zijn broodje. "Ik ga nooit een relatie aan als ik over diegene denk als een tijdelijke optie tot ik iets beters tegen het lijf loop. Dat is de reden dat ik voor jou geen relatie heb gehad." Hij nam nog een paar happen en liet het maar op Levi inwerken. De jongen was in strijd met zichzelf en af en toe merkte Sam daar ook iets van. En hij hielp Levi graag verder, ook als dat betekende dat Levi hem uiteindelijk zou verlaten.

"Sorry" mompelde hij binnensmonds want hij wilde Sam niet zo aanvallen. Sam had zo'n goed hart, waarom twijfelde hij daar nog aan. "Ik weet gewoon dat ik niet goed genoeg voor je ben Sam. " Levi keek weg naar andere stelletjes die zo gelukkig leven. "Ik denk niet dat ik je zoveel liefde kan geven als bijvoorbeeld andere mensen. " Hij keek naar de handen van Sam die de zijne hebben vastgepakt. "Ik ben niet perfect voor jou Sam" Hij legde zijn hand op de wang van de jongen. "Je zult het nog wel begrijpen, althans denk ik. Uiteindelijk gooien ze mij toch allemaal op straat" Dat eerder tegen zichzelf gezegd dat tegen Sam. "Hoe was je voorheen?" vroeg Levi een beetje nieuwsgierig. "Je vertelde al dat je nooit bij iemand bleef slapen maar... Was je iemand met alleen ONS of ging je wel voorheen een aantal relaties aan? Ik wil wat meer over jou weten, het lijkt net alsof ik gewoon een aantal puzzelstukjes mis"

"Levi daar moet je mee ophouden," zei Sam, niet kwaad maar wel duidelijk. "Ik ben inmiddels op de hoogte van wat voor iemand jij bent en ik ben nog niet weg." Hij verlaagde zijn toon zodat men om hen heen niet mee kon luisteren. "Dus tenzij je me gaat vertellen dat je tegelijkertijd met honderd andere mannen of vrouwen slaap terwijl je met mij een relatie hebt of dat jij degene bent die ervoor het gezorgd dat mijn ouders en mijn eerste pleeggezin zijn gestorven, blijf ik bij jou. Ik gooi jou niet op straat." Hij leunde achterover en at een beetje nors van zijn broodje. "Tja, ik was niet heel anders dan jij," antwoordde hij wel. "Gewoon van de ONS'jes en nooit een relatie. Ik was altijd weg voor het ochtendgloren. Dus toen ik bij jou twee dagen lang bleef, was het eigenlijk niet zo moeilijk om te bedenken wat ik voelde. Maar als jij meer van mij wilt weten, dan zal ik daar vanavond thuis alles over vertellen." Hij ging verder met het broodje en begon al snel aan de tweede.

Hmm, die avond kan overgeslagen worden. Na dit dagje zwembad kunnen we misschien een kleine tijdsprong doen en dan ik het plannetje gaan uitwerken?

Hij wist dat hij daar mee moest ophouden alleen had hij dat zelf niet in de hand. Soms zei die dingen voordat hij daar over nadacht. Slechte gewoonte. Eerst denken en dan spreken. "Nee dat klopt" Hij keek een beetje ongemakkelijk naar het drankje in zijn handen. Toen hij de volgende zin hoorde werden zijn grijs/blauwe ogen een slag groter. "Wat? J..je ouders? overleden?" Voor het eerst voelde hij een soort verwantschap. "Jij ook al" Levi probeerde koel te blijven maar dit verraste hem totaal. Sam was dus ook een wees geweest net zoals hem. Blijkbaar was zijn eerste pleeggezin gestorven maar hij had daarna wel een stabiele jeugd moeten hebben toch? Anders eindigde je meer als Levi. "Ik ook..." Hij leunde een beetje tegen de stoel aan terwijl hij dit moest verwerken. Desondanks dat ze een relatie hadden was het de eerste keer dat hij dit hoorde van Sam. Wat wist hij toch weinig over zijn eigen vriend, schandalig. "Dat kunnen we doen inderdaad of we praten er hier eens over"


Ja I want the plan

"Nou goed dan," zei Sam en hij begon Levi te vertellen over zijn jeugd, die eigenlijk gewoon heel goed was geweest, ondanks de drie verschillende gezinnen. Alleen alle delen die te maken hadden met zijn leven als superheld liet hij weg. Ondertussen had hij zijn tweede broodje opgegeten en Levi's drinken voor zijn neus weg gekaapt om er een paar slokken van te nemen. Vriendjes vonden dat niet erg van elkaar, en Sam gaf het gewoon weer terug. "Is dat genoeg?" vroeg Sam toen hij klaar was. Ze hadden er wel een half uur gezeten en volgens Sam wist Levi nu meer dan genoeg. Hij schoof dichter naar zijn vriendje toe en zoende hem vol op de mond, voor een lange tijd. "Veel meer is er niet dat jij niet weet, want ik heb al vaak genoeg gezegd wat ik van jou denk." Hij glimlachte en gaf Levi nog een zoen.

"Echt? Ga je het mij vertellen?" Levi keek verbaasd op. Aan de ene kant was het toch logisch dat je je partner alles vertelde toch? Moest Levi nu ook over zijn verleden gaan vertellen? Als Sam er niet naar ging vragen ging hij er zelf ook niet over beginnen. Hij wilde niet dat Sam dadelijk vies van Levi werd of nog meer slechte gedachten over hem had. "Dief" lachte die zachtjes toen zijn vriend een aantal slokken nam van zijn drinken. "Je eet wel erg snel" Hij keek naar de lege bord van de man. "Dat is goed genoeg. Ik wist niet dat je ouders gestorven waren... Dat vond ik wel belangrijk om te weten en belangrijk dat je uiteindelijk toch een soort van stabiele jeugd heeft gehad. De man schoof dichter naar hem toe, Levi keek hem vragend aan totdat het duidelijk werd waarom Sam dichterbij kwam zitten. Een zachte kreun verliet zijn lippen tijdens de heerlijke kus wat Sam hem schonk. "Oké... Nu heb ik het gevoel dat ik wel een stapje dichter bij jou ben. Ik wil je gewoon echt goed leren kennen Sam. Wat zou ik voor vriend zijn als ik niet wist hoe je leven is verlopen, hoe je uiteindelijk zo bent geworden zoals je nu bent" Bij de volgende kus, trok Levi Sam dichter naar zich toe, gleed met zijn tong langs Sam zijn onderlip en duwde brutaal zijn tong bij de man naar binnen. Hij wilde meer en dat was zo slecht. Dit kon gewoon niet in het zwembad dus stopte Levi al naar enkele secondes. "Dadelijk wordt ik opgewonden" Levi probeerde zijn ademhaling gecontroleerd te laten klinken. "Zullen we nog even een rondje zwemmen of wil je gaan?"

"Ik zeg we zwemmen nog een rondje," zei Sam en hij stond op. "Ik wil nog een poging tot revenge op jouw winst van vanmorgen." Hij glimlachte en wreef plagend met zijn hand over Levi's hoofd. Hij gooide de bakjes van zijn broodjes weg en liep terug naar het zwembad. Op dezelfde plek als die ochtend ging hij aan de kant hangen en hij wachtte tot Levi er ook zou zijn. "Tel jij deze keer maar af," zei hij lachend. Nu was hij niet van plan Levi te laten winnen. Hij zou op zijn normale snelheid zwemmen, zichzelf niet helpen met de snelheid van de luchtmeesters en toch nog winnen.

Levi vroeg zich af of Sam het überhaupt interesseerde hoe Levi zijn verleden had uitgezien. Blijkbaar kon het Sam niet zoveel schelen. Daar zat Levi wel een beetje mee. Wilde Sam daar niet mee geconfronteerd worden? Levi ging nu niet meer piekeren want daar had hij echt geen zin in. "Oké maar ik ga dit toch weer winnen" Hij liep terug naar het zwembad, ging van de trapjes af en zwom naar de rand. "Oké 1...2...3...GO" En levi begon zo snel mogelijk naar de andere kant te zwemmen. Hij moest gewoon winnen.

Deze keer zwom Sam Levi met gemak voor bij en zo kwam hij met een hele grote voorsprong aan bij de andere kant van het bad. "Laat me raden, je hebt me laten winnen," zei hij met een knipoog toen Levi dan eindelijk aankwam. Hij tilde zijn vriendje op en zette hem op de rand van het zwembad. "Dus, wat moet ik van jou weten, behalve dan dat je, net als ik, je ouders jong bent verloren en door een onstabiele jeugd het 'verkeerde' pad hebt gekozen." Sam lag nog in het zwembad en hij leunde met zijn armen op Levi's benen en met zijn hoofd op zijn armen. Zo keek hij omhoog. Levi mocht ook wel eens op hem neerkijken, daar had hij geen problemen mee.

Hij begreep niet hoe Sam hem met gemak inhaalde want de vorige keer had hij moeite om Levi bij te houden. Toen hij aan kwam zwemmen keek hij verbaasd. "Je haalt de woorden uit mijn mond. De vorige keer heb jij mij laten winnen! Gemenerik. En ik trots zijn op deze kippenarmpjes" Het waren geen kippenarmpjes maar ook niet zo breed als die van Sam. Hij werd opgetild en op de rand neergezet. Bij zijn woorden keek hij Sam voor een aantal minuten niet aan. Hij zweeg.

"Toen ik 6 was ben ik mijn ouders verloren" herhaalde hij zachtjes als een fluistering. "Mijn eerste pleeggezin... Toen was ik 7. Mijn 'vader' toen die tijd vond mij heel erg interessant en heeft mij tot mijn 10de misbruikt. 3 jaar lang. Vele littekens die ik heb zijn van hem" De man leek zich niet op zijn gemak te voelen op dit moment. "Toen ging ik naar een nieuw pleeggezin en ben toen altijd door mijn 'oudere' broer finaal in elkaar geslagen omdat hij last had van woede aanvallen. Op mijn 12de vond ik mijn 'moeder' opgehangen in de garage" Levi slikte voor kort. "Op mijn 14de ging ik aan de drugs, de crimelen wereld in. Mijn 'moeder' toen die tijd was niet gelukkig met haar man en ik werd haar minnares. Zij heeft mij de duistere seks wereld laten zien. SM, en dat soort zaken. Haar man, mijn vader betrapte ons en heeft mij bijna vermoord. Met kritieke toestand lag ik in het ziekenhuis. En toen werd ik 18. Kon gaan en staan waar ik wilde. Ik kreeg toch geen fatsoenlijk leven meer en door wat er allemaal was gebeurd... Tja ik was nooit meer hetzelfde" Levi tilde de kin van Sam op. "Maar goed zullen we maar eens gaan?" Alsof het Levi helemaal geen pijn deed erover te praten. Nee... Hij wilde niet dat Sam hem vies vond, of ging haten.

"Hmm, tja, dat is wel iets anders dan mijn verhaal," zei Sam en hij klom op de rand en stond op. Hij gaf Levi een knuffel en hield hem lange tijd vast. Moest hij hier nou een opmerking over maken of moest hij het gewoon zo laten zijn. Uiteindelijk zei hij niets. Met zijn arm nog om Levi's schouders nam hij hem mee naar de douches. "Dat gaan lijkt mij wel een goed idee nu," zei hij. Even ging hij onder de douche staan, maar snel stapte hij er weer onderuit. Hij wachtte tot Levi hun spullen uit het kluisje had gehaald en zo liepen ze het kleedhokje in. Daar wachtte Sam met het omkleden. Hij legde zijn armen om Levi's middel, trok hem tegen zich aan en keek hem diep in zijn ogen, alsof hij alles wat daarachter in zijn hersens gebeurde. Zo bleef hij even staan, tot hij vond dat het genoeg was en Levi nogmaals een dikke knuffel gaf. Ook nu hield hij hem ongeveer vijf minuten lang vast en hij wreef met zijn handen over zijn rug. Aan omkleden was hij nog even niet toe, hij wilde nu gewoon Levi zolang mogelijk vasthouden. Misschien was het medelijden, maar het was vooral een gevoel dat hij niet kon verwoorden, maar hij verwachtte dat Levi hem goed genoeg kende of verliefd genoeg was om Sams blikken te begrijpen. Het was in elk geval iets positiefs.

"Dat klopt maar vormt iedereen zijn persoonlijkheid. Hoe je bent als persoon. Daarom ben ik zo verrot" Levi deed er heel nuchter over maar zelf had hij zijn jeugd nooit zo voorgesteld. Het liefst had hij gewild dat zijn ouders nog leefde, een stabiel gezin en dat was hij nooit in zo'n afgrijselijke wereld terecht gekomen. "Ik begin nu zelf een beetje trek te krijgen" Hij liep naar de douches, gebruikte zijn shampoo, vervolgens maakte hij zich droog. Uit het niets voelde hij de armen van Sam om zijn middel waardoor de man hem aankeek. Sam had hem nog nooit zo doordringend aangekeken. Hij begon dinge te ontdekken aan zijn ogen wat Levi nooit eerder goed had kunnen bekijken. Hij begon er zelf lichtjes van te blozen. "Sam" fluisterde hij zachtjes. Nogmaals kreeg hij een knuffel, bleven daar zo lang staan, zwijgend naar elkaar te kijken. "Sam... Je bedoelt het goed" Hij legde de hand op de wang van de man en kuste hem. "Bedrijf met mij de liefde Sam alsjeblieft. Hier" Fluisterde Levi zachtjes en kuste hem toen vurig. Hij wilde het allemaal vergeten, Sam moest hem hiermee helpen, zijn open wonden te helen.

"Nee, niet hier Levi," zei Sam, maar hij kuste Levi wel terug. "En ik denk ook niet dat dat is wat jij nodig hebt." Toch liet hij Levi niet los, maar hield hem tegen zich aangedrukt. Hij had alleen gezien om hier met Levi aan de slag te gaan in een kleedhokje in een zwembad. Uiteindelijk ging hij zitten. Hij was gewoon een beetje ontdaan van het verhaal van Levi, maar dat was ook een normale reactie als je zoiets te horen kreeg. Hij was dus ook even niet in de stemming, nu hij had gehoord hoe verschrikkelijk een jeugd kon zijn. Hij had er nooit bij stilgestaan hoe het anders kon zijn, heel veel anders dan een jeugd vol liefhebbende ouders en pleegouders. Nog steeds ontdaan begon hij zich af te drogen en om te kleden. Uiteindelijk stond hij daar dan weer in zijn shirt en trainingsbroek en hij wachtte op Levi.

“Waarom niet…? Wil je mij niet meer nu je dit weet? Ik weet dat ik foute keuzes heb gemaakt in mijn leven maar…” Hij voelde de lippen van Sam zachtjes op die van hem. “Misschien niet…” fluisterde hij en ruste zijn hoofd deels tegen de schouder en borst aan van Sam. Uiteindelijk liet de man zich los om zichzelf te kunnen aankleden en Levi deed zwijgzaam hetzelfde. Wat moest hij nu doen? Sam moest wel van hem walgen want zijn jeugd was niet bepaald de schoonste geweest. Hij had zelf ook dingen gedaan wat niet kon. “Sam… Ik wil niet dat je van mij walgt” Hij keek naar de grond want voor het eerst zag je de onzekere Levi. De Levi die hij nooit aan iemand liet zijn omdat hij met de jaren een muur had opgebouwd. Niemand kwam er door heen maar Sam was het gelukt en dit was de echte Levi. De levi met een klein hartje.

"Ik, ik walg niet van jou," zei Sam. "Ik moet alleen zeggen dat ik zoiets nooit verwacht had." Hij drukte een kus op Levi's voorhoofd. Hij ging zitten en nam Levi bij zich op schoot. "Ik zou nu gewoon willen dat ik alles voor jou terug had kunnen draaien. Dat het je nooit overkomen was. Ik weet ook wel dat dat niet helpt, maar het is wel zo." Hij zag dat Levi zich nu heel klein en onzeker voelde, zoals hij zich nog nooit had gevoeld. "Ik zou bijna zeggen dat je op mijn schouder uit zou moeten huilen, als dat kan helpen. Maar jij huilt niet." Zelf was Sam wel bijna in staat om te huilen, gewoon om het onrecht dat zijn vriendje was aangedaan. "Het doet gewoon pijn om zoiets te horen, al moet het voor jou nog meer pijn hebben gedaan." Hij had er een brok van in zijn keel. Het was gewoon oneerlijk.

Hij vond Sam op dit moment zo lief dat Levi dat gevoel in zijn buik gewoon niet kon omschrijven/ Dat Sam hem zo goed kon begrijpen en zo met hem meeleefde. Het was geen medelijden wat Sam voor hem had. Sam vond het alleen vreselijk om te horen hoe zoiets kan gebeuren. Levi ging braaf op de schoot van de man zitten met zijn ogen op die van Sam gericht. “Ik wilde dat ik soms in een tijdmachine kon stappen en bepaalde keuzes terugdraaien. Jouw woorden geven mij wel steun Sam” Hij legde zijn hand op de wang van de man, kuste hem zachtjes en hoorde zijn woorden. “Ik heb het gevoel dat ik moet huilen maar de tranen komen niet. Het is zo lang geleden dat ik heb gehuild, zo lang. Jij bent de eerste die ik over mijn verleden vertel, zoveel beteken je voor mij. Dus alsjeblieft verlaat mij niet en geef mij een kans om het goede te doen. “ Hij knuffelde de man en verborg zijn gezicht tegen de schouder van Sam aan. “Het leven is soms oneerlijk en zoals ik al zei: het maakt ons tot wie wij zijn geworden. Misschien had je mij nooit leuk gevonden als ik zo’n softie was geweest. Misschien trok het je wel aan hoe ik nu ben. Zullen we lekker thuis op de bank hangen en een filmpje kijken?” Gewoon even lekker ontspannen"

Sam knikte en hij stond op. Levi hield hij vast en hij zette hem op de grond, maar hij hield zijn arm om de jongen heen geslagen. "Ja, ik denk dat een comedie ons wel goed zal doen," zei hij en hij gaf Levi een lange zoen. Hij pakte zijn tas en nam Levi dan eindelijk mee het hokje uit, nog steeds met zijn arm om hem heen. Zo liepen ze samen het zwembad uit en Sam liet de surfplank op een windvlaag van het dak komen. Hij sprong er op, hielp Levi als een echte gentlemen en hij zette koers richting zijn huis. Er was vandaag een nog sterkere band tussen hen ontstaan, zo voelde het in elk geval voor Sam.

over na het plannetje?

Jup, ik begin wel in Sams appartement.