Hij was bijna tegen haar aangelopen omdat ze plotseling zijn richting was toegelopen. Moest ze zich nu schuldig voelen omdat hij door haar tot stilstand moest komen? Moest hij ergens naartoe? Stacey had nog steeds haar handen in haar vest gerust en de jongen vroeg waarom zij zich dat afvroeg. "Omdat wij de enige twee hier zijn en tja... misschien was je er toevallig 1? Misschien kon jij mijn vragen beantwoorden" Plotseling voelde zij zijn arm die haar wegduwde zodat hij weer verder kon lopen. Haar blik was kort gevallen op zijn tatoeages wat haar nieuwsgierigheid prikkelde. Meestal zou Stacey ruzie zoeken wanneer iemand zo tegen haar deed maar ze had wel respect voor hem. Nog nooit had iemand haar zo behandeld als hij deed, dat durfde ze niet. Dus ze liet hem doorlopen want zij was niet bepaald een persoon die andere achterna liep. Ze sjokte weer terug naar de fontein en ging gewoon op de grond zitten in een kleermakerszit. Misschien zou er een luchtmeester komen die haar vragen kon beantwoorden.
Index 
