Trainingcentrum The Golden Bears

Dit is het thuiscentrum van de Golden Bears. Hier trainen ze vaak, al maken ze ook wel eens gebruik van de trainingszaal in het centrum van de stad. Van binnen is de zaal groot en zijn er genoeg attributen om mee te trainen. Er is een gedeelte waar ze wedstrijden kunnen oefenen en een gedeelte waar ze simpele krachttraining en conditietraining konden doen.
De toegang is hier alleen voor mensen van The Golden Bears, als je bij een ander team hoort ben je hier niet welkom, als fan kun je binnenkomen als je een bezoekerspas hebt.

Regels:
Sloop niets,
verwond mensen niet teveel
alleen toegang als je een spelerskaart van de Golden Bears hebt of als je een bezoekerspas hebt.
personen: Max 12 als er wordt getraind..

Demi liep zelfverzekerd de zaal binnen, ze schrok ervan toen er helemaal niemand was. Ze had gehoopt dat er meer mensen waren, wat ze vond het ergens een beetje spannend om alleen met een jongen te zijn. Altijd werd er naar haar gefloten op straat, en jongens staarden haar na, maar ze was pas zeventien en had niet veel zin in een relatie. Ze zette wat muziek op in de stille zaal en begon te rekken. Na een tijdje deed ze haar vest uit omdat het zo warm was. Daaronder droeg ze een wit wijd topje over een strak zwarte. Haar korte felgroene broekje was erg kort, maar zat goed en ze droeg hem vaak bij het trainen.

Raphaël kwam rustig binnen lopen. Over zijn schouder had hij een rugtas hangen met water en wat extra attributen. Natuurlijk zaten ook zijn sportschoenen erin. 'Heey,' begroette hij Demi. Hij had expres de zaal afgehuurd zodat ze rustig konden trainen, hij zou nooit toegeven dat er misschien een verborgen motief achter die actie zat. Onopvallend liet hij eventjes zijn blik over Demi heen glijden. Hij behandelde vrouwen altijd netjes maar hij deed er nooit moeilijk over om hen openlijk te bekijken. Tot grote ergenis van sommige vrouwen. Hij hoopte maar dat Demi niet iemand was die zich daar teveel aan ergerde, het betekende niet veel.

Demi keek om toen Raphaël binnen kwam. 'O, hoi' zei ze tegen hem en ze gooide haar haar naar voren zodat ze het in een staart kon doen, die kwam zo'n tien centimeter boven haar middel. Ze zag dus niet dat Raphaël naar haar staarde, en toen ze opstond keek ze hem aan. 'Dus, wat had je in gedachten om te doen vanmiddag?' Vroeg ze met haar handen in haar zij.

'We kunnen wedstrijdje een op een doen, of kijken of we onze krachten kunnen bundelen om zo de tegenstander slimmer af te zijn tijdens een wedstrijd,' zei hij tegen haar, hij had besloten dat hij eerst niet teveel zou laten blijken. Gewoon rustig aan beginnen, later zou hij zijn charmes wel op haar aflaten. Want een ding was voor hem duidelijk, hij wilde zeker iets proberen bij haar.

Demi dacht even na, 'een wedstrijdje klinkt wel goed' zei ze en ze liep naar de rand van de kamer waar een paar potten aarde stonden. Ze stuurde de harde aarde en wat licht strandzand door elkaar heen zodat het fijn te bewerken zou zijn. Daarna pakte ze de bal, hij had iets weg van een basketbal maar was rood, iets groter en iets lichter. 'Klaar?' Vroeg ze.

Raphaël glimlachte, hij dacht eventjes aan een aantal dagen geleden toen hij tegen Stacey had gestreden. Hetzelfde element maar zo'n ander persoon. Hij trok water uit een bak van de zijkant en liet het om zijn armen heen glijden. Het voelde zo goed om een te zijn met zijn element. 'Helemaal, Jij?' zei hij tegen haar. Hij was altijd klaar voor een oefenpartijtje. Dit vond hij gewoon geweldig.

Demi liep een stukje naar achteren en liet de aarde in spiralen om haar heen zweven, 'Jep' zei ze en ze stampte op de grond zodat de bal omhoog vloog, het had iets te maken met de trillingen in de aarde. Ze schopte een stroom aarde in de richting van de bal zodat die vooruit vroeg. Ze was verdediger, en kracht was voor haar belangrijker dan richting.

Raphaël liet een sliert water om de bal heen draaien zodat de vaart afnam en de bal terug boog naar Demi toe. Hij zou het niet te hard spelen maar wilde ook niet zwak over komen. Met een soort laso beweging stuurde hij de bal met een flink tempo op de ring af waar hij moest scoren. Hij hield Demi scherp in de gaten, benieuwd wat ze zou doen.

Demi duwde zichzelf omhoog, dat ko omdat de vloer van lei was en ze die dus omhoog kon duwen. Ze maakte een hoge sprong en trapte een blok aarde richting de bal om hem terug te kaatsen. Het was vreselijk scheef omdat ze niet gewend was om te proberen te scoren. Geërgerd kwam ze weer terug op de grond en ze zuchtte hoorbaar. Ze irriteerde zich aan het feit dat ze de bal niet de goede kant op kon sturen.

Raphaël hoorde haar zuchtte en glimlachte heel eventjes kort. Hij merkte dat ze geërgerd was. 'Rustig maar, niemand kan meteen perfect richten,' zei hij tegen haar. Hij wist natuurlijk dat ze een verdedigende positie had, het was logisch dat ze niet meteen op het doel kon richten. Hij was van allebei een beetje, niet perfect in richten en niet perfect in het blokken van de bal maar goed genoeg. Terwijl hij tegen haar sprak stuurde hij met water de bal naar haar toe, op zo'n manier dat ze hem hopelijke makkelijker kon raken. Hij hielp haar een beetje.

Demi keek op met een blik die niet bepaald... Charmant was. 'Ik oefen hier al op sinds ik vijf ben, het moet me onderhand toch een keer lukken' zei ze met op elkaar geklemde kaken. Haar ogen stonden hard toen ze de bal een knal gaf met een blok aarde waarna hij met een zoevend geluid richting een ring ging. Vol verwachting keek ze, hopend dat hij er in zou gaan.

Raphaël was verbaast bij die opbiechting, hij had niet verwacht dat ze al sinds haar vijfde trainde. Hijzelf was er pas mee begonnen toen hij hier op school kwam te zitten. Hij was eventjes van zijn stuk gebracht waardoor hij niet meer oplette en de bal van Demi door de ring heen schoot voordat hij ook maar een tegenactie had geprobeerd. Hij liet de bal met een golf water naar zich toe komen en keek ondertussen naar Demi.
_______
bah inspiloos stuk sorry -.-

Hahah maakt niet uit :dp,
Hebben we allemaal wel eens last van...

Kort gleed er een glimlach over haar gezicht toen ze gescoord had. Snel pakte ze een flesje water en nam een slok waarna ze weer klaar ging staan. Raphaël leek er niet helemaal bij met zijn hoofd. 'Is er iets?' Vroeg demi terwijl ze met haar hand door haar staart ging en hem over haar schouder gooide. Ze was geen echt meisje, maar met haar haren was ze wel veel bezig, gewoon omdat het fijn voelde tusen haar vingers en ze er toch wel iets beter uitzag als het doorgeborstelt was.

Raphaël keek nog steeds naar Demi en glimlachte kort. 'Ik had me nooit gerealiseerd dat je al zo lang jizzbal speelde,' zei hij tegen haar. Hij vond het wel grappig dat ze zo met haar haar aan het spelen was, het was hem nooit eerder opgevallen dat ze dat deed. Hij liet de bal een beetje rondjes draaien maar deed geen poging om te scoren, eigenlijk had hij helemaal geen zin om te trainen.

Demi haalde haar schouders op, 'Het voelt gewoon goed om met iets bezig te zijn, anders voelt alles zo doelloos' zei ze en ze beet even op haar lip. Eigenlijk had ze zelf ook niet zoveel zin om te trainen, ze had vandaag al zware trainingen op school achter de rug. Zuchtend ging ze op de grond zitten in kleermakerszit en keek naar Raphaël. Eigenlijk had hij wel iets weg van Remy, over een paar jaartjes misschien, 'hoe oud ben je eigenlijk?' Vroeg ze nieuwsgierig.

Raphaël liet de bal op de grond vallen en ging zelf ook in een kleermakers zit zitten. Ze hoefde elkaar blijkbaar niet uit te leggen dat ze geen zin hadden om te trainen. '23,' zei hij kort. Hij had eigenlijk geen idee hoe oud Demi was. 'ik weet dat je het vrouwen nooit mag vragen maar hoe oud ben jijzelf?' vroeg hij haar toen met een lichte glimlach. Hij mocht Demi wel.
_________
Echt als hij haar gedachte kon lezen zou hij zo ontzettend flippen.. hem een beetje met Remy vergelijken XD

Hahahaha :$$

Demi boog iets voorover en begon wat rek en strek oefeningen te doen, ze was gewoon niet zo goed in stilzitten. Toen hij zijn leeftijd zei bleef ze een paar seconden stil hangen, en ze was blij dat hik haar gezicht niet kon zien. Ze slikte en ging weer door. 'Zeventien' zei ze zelfverzekerd, alsof zes jaar niks was. Maar eigenlijk was het wel veel, toen zij leerde schrijven zat hij op zijn eerste afspraakje. Maarja, dit was gewoon een training, professioneel, ze moest er sowieso niks van denken.

Raphaël slikte eventjes en een verbaasde uitdrukking verscheen op zijn gezicht. Hij had niet verwacht dat ze zoveel jonger zou zijn als hij. Damn, deze training was voor hem alles behalve professioneel geweest en nu kwam hij erachter dat ze veel te jong voor hem was. Dit kon gewoonweg niet, het was zelfs strafbaar voor de wet. Wat een sukkel was hij ook.
Om zijn gevoelens verborgen te houden ging hij op zijn rug liggen en keek hij naar het plafond van het trainingscentrum. 'Ik wist niet dat er zoveel leeftijdsverschillen binnen het team zaten,' zei hij tegen haar om maar iets te zeggen. Wat moest hij anders? Hij kon moeilijk nu de zaal uit rennen.

Demi keek op zodat hij haar gezicht kon zien. Haar voeten lagen op dit moment voor haar neus, haar kin steunde op haar gestrekte benen. 'Als ik begon met oefenen op mijn vijfde en jij later hebben we waarschijnlijk ongeveer evenveel trainingservaring' zei ze terwijl ze nadacht en ze trok haar benen op zodat ze hem aan kon kijken. Door zijn leeftijd had hij iets onbereikbaars, iets wat hem misschien wel een heel klein beetje aantrekkelijk maakte.

Een heel klein beetje!? Raphaël is het einde!!! XD
___________
'Ik begon pas met trainen toen ik 15 was ofzo,' zei hij tegen haar. 'ik heb het niet precies bijgehouden,' ging hij toen verder. Om zichzelf een houding te geven ging hij staan en begon wat water te sturen. Zijn spieren kwamen goed uit terwijl hij dit deed, en daar was hij zich maar al te bewust van. Misschien deed hij het er wel om, hij wist dat ze veel te jong voor hem was maar eigenlijk vond hij haar gewoon aantrekkelijk en zij hing niet meteen aan zijn lippen of liep achter hem aan alsof hij honing aan zijn kont had. Zoals zo veel andere meiden wel deden, dat was prettig.

Jaaa... Maar dat gaat demi niet toegeven xdd


Demi staarde naar hem terwijl hij aan het sturen was, hij was vreselijk gespierd viel haar op. Ze wilde zich niet tot hem aangetrokken voelen, en keek ze dus maar weg. Ze ging op haar rug liggen, deed een bruggetje en ging vanuit daar over naar een soort handslag waardoor ze uiteindelijk rechtop stond. Demi was vreselijk atletisch, en dus ook lenig, dat was super handig bij jizzbal. Ze probeerde niet naar hem te kijken en liep dus maar naar de radio die ze op een andere zender en wat harder zette. Ze deed er zo lang mogelijk over zodat ze niet Nasr zijn perfect gevormde lichaam hoefde te kijken.

Great, lees eventjes je fb (A)
___________
Raphaël ging rustig door met het sturen van zijn water, hij had Demi ondertussen in de gaten gehouden maar ze verdween nu uit beeld en omdat hij het niet wilde laten opvallen kon hij zich niet zomaar omdraaien. 'Woon je nog thuis?' vroeg hij haar toen, hij wilde meer van haar weten maar wist niet goed waar hij moest beginnen met vragen dus ging hij maar random vragen stellen.

'Euhh... Ja' zei ze en het voelde wat ongemakkelijk, het klonk zo jong. 'Jij niet zeker?' Vroeg ze en ze liep toch maar zijn kant op. Ze keek een tijdje naar zijn techniek. 'Ik weet dat aardsturing heel anders is dan watersturing, maar misschien moet je proberen je bewegingen minder hoekig te maken' stelde ze voor, en haar stem klonk wat betweterig


--

Zo.. Nu kunnen ze ruzie krijgen :d

Great XD (ik heb vandaag echt wat met great... echt raar XD)
__________
Hij schudde zijn hoofd. 'Al kom ik nog wel vaak thuis,' zei hij erachteraan zodat het niet leek alsof hij von dat het kinderachtig was om bij je ouders te zijn. Raphaël liet het water op de grond vallen waardoor het in spetters uit elkaar viel en de grond vochtig maakte. 'Alsof jij er ook maar enige verstand van hebt,' zei hij op zijn teentjes getrapt tegen haar. Hij hield niet van commentaar op zijn sturen.

Demi keek hem wat gepikeerd aan. 'Ik zei toch dat het anders is, maar je bewegingen zijn zo hoekig. Het is misschien gewoon een beter idee om er op te letten' zei ze gepikeerd en ze draaide zich om, begon terug te lopen naar het zand en liet het in dezelfde beweging gaan als het water van hem net. Het zand ging zichtbaar vloeiender dan zijn water net en met een opschepperig glimlachje rond haar lippen draaide ze zich om.

Raphaël keek haar lichtelijk boos aan. 'Ik stuur mijn water prima!' riep hij naar haar. Hij kon moeilijk zeggen dat het moeilijk was om zich te concentreren als zij met haar goddelijke lichaam allerlei capriolen uithaalde waardoor hij daar meer mee bezig was dan met het sturen. Dat zou zo verkeerd zijn. 'Ik heb ook geen comentaar op jou sturen!' schreeuwde hij daarna naar haar. Hij was een beetje uit zijn vel gesprongen door haar zelfvoldane glimlach.

Demi's glimlach verstarde een beetje.'Je bent echt niet zo geweldig als dat je zelf denkt, en als je het mij vraagt werd het eens tijd dat iemand je daarop wees' riep ze naar hem en ze deed een paar stappen in zijn richting. Ja, ze had het wel gezien tijdens trainingen, zijn zelfvoldane arrogante glimlachjes altijd. Hoe hij met iedereen kon lachen en altijd plezier had. Hoe hij perfect in de groep lag en alles in zijn leven perfect leek te gaan. Het was zo ongelofelijk leuk aan hem, maar het was ook iets waar je je al gauw aan ging irriteren.

Raphaël keek haar een beetje verdwaast aan. 'Jij hebt geen idee hoe ik over mezelf denk,' zei hij tegen haar, in zijn stem was een bepaalde rust neergedaald waardoor zijn stem een beetje dreigend klonk. De woorden van Demi staken hem, zijn vader herinnerde hem er immers elke dag wel aan dat hij niet deugde en dat hij nergens goed voor was. Het leek misschien voor de buitenwereld alsof zijn leventje perfect was, en dat alles goed ging. Maar het tegendeel was waar. Natuurlijk had hij het niet zo zwaar als sommige mensen maar gemakkelijk was het ook niet geweest.

Demi schrok een beetje van de toon in zijn stem en stond met een klein schokje stil. 'Nou, als je niet wilt dat mensen denken dat je arrogant bent moet je je misschien is wat anders op gaan stellen' zei ze koppig, ze was niet bang voor hem, zou niet zomaar ja en amen bij alles zeggen wat hij vond omdat andere mensen dat misschien deden. Ze vroeg zich af hoe zo opeens een ruzie ontstaan was, nou, dat kreeg je dus als je met andere teamgenoten ging trainen, dat zou ze maar niet meer doen.