Trainingcentrum The Golden Bears

'Moet ik stil in een hoekje gaan zitten en kniezen omdat mijn vader me een nietsnut vind? Moet ik maar gewoon een triest geval worden en niet van het leven genieten?' zei hij tegen haar, de woorden kwamen snel en zonder dat hij er controle over had. 'Ik ben niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten en dat mensen me daarom arrogant vinden dat is hun probleem, dat is jou probleem,' zei hij tegen haar.

Demi wist niet goed wat ze moest zeggen, dus ze staarde hem maar boos aan. Ze gooide haar haren weer naar achteren en beet op haar onderlip. 'Dan ga ik maar' zei ze met een wat emotieloze stem, maar ze ging nergens heen, bleef gewoon staan.

Raphaël keek Demi in haar ogen, ineens brak er iets in hem en hij zetten een stap naar haar toe. Zonder er verder over na te denken kuste hij haar vol op haar mond. Hij had geen idee waar dit vandaan kwam maar hij had gewoon het gevoel gehad dat hij haar moest kussen. Het duurde niet heel lang voordat hij zich besefte wat hij deed en vlug zette hij een stap achteruit. 'Sorry,' fluisterde hij een beetje hees. De schrik was in zijn ogen te lezen, de sorry gelde voor de ruzie en voor zijn domme actie om haar te kussen. Hij dacht niet dat ze dat leuk had gevonden.

Demi keek verbaasd naar hem toen hij die stap naar haar toe zette. Ze wilde net weglopen toen hij opeens zijn lippen op die van haar drukte. Honderden dingen schoten door haar hoofd, hoe hij 23 was, en ze het opeens heel warm kreeg, en dit haar eerste zoen was, en hij rook naar kaneel, kauwgom en mannen deodorant. Maar het voelde niet slecht, helemaal niet, eigenlijk wel fijn, wat onwennig misschien. En opeens was hij weg, sorry zei hij zachtjes. 'H-het is al goed...' Zei ze, en voor een van de eerste keren sloeg ze verlegen haar ogen neer.

Raphaël wist zich geen houding te geven, dit had hij nooit. Hij wist altijd precies hoe hij zich moest gedragen in dit soort situaties. Met Demi was het anders. 'Ik... Ik...' stamelde hij. 'Sorry,' zei hij toen nogmaals. 'Misschien... ik ga,' zei hij toen. Hij draaide zich bruuks om en griste zijn tas terwijl hij naar de deur liep mee. Wat was dit voor een onzin? Hij had er nooit moeite mee om om te gaan met meisjes, zat het in haar leeftijd? Misschien, hij vond diep van binnen dat het niet kon maar hij zou willen dat het anders was. Hij zou het nooit snel toegeven maar de kus had ongelofelijk goed gevoeld, nog nooit in zijn leven had hij het zo fijn gevonden om iemand te kussen.

Demi keek hem verbaasd aan en stond nog steeds verbaasd stil. Ze zei niets op zijn woorden en hield hem ook niet tegen, ze had gewoon even een pauze nodig. Hij liep de deur uit en ze liet zich neervallen op de grond, daar bleef ze nog een tijdje liggen waarna ze de trainingszaal afsloot en naar huis ging.

Nieuwe meet??

is goed,
trouwens vind dit plaatje echt super leuk

Haha die met de kauwgom of deze?? Kan niet zo goed kiezen...

E waar??

Deze Al was die met de kauwgom ook heel leuk...

ehmmm mag jij bedenken deze keer

Hier?? Begin jij??

https://elemental.actieforum.com/t49-station-aan-de-vuurlaan

Kun jij beginnen (A)

O, ja hoor ^^

Raphaël was redelijk bezweet maar hij zat aan de bar van het traincentrum. Hun training was net afgelopen en iedereen van het team was al weg gegaan behalve hij en Demi. Hij had achter de bar een biertje gepakt, een gewoonte na de training gewoon omdat het bij hem paste. Heel eventjes keek hij naar Demi, hij voelde zijn hart weer een slag overslaan, hij vodn haar echt heel erg leuk.

Demi was al haar spullen heel langzaam aan het inpakken zodat iedereen sneller weg zou zijn dan Raphaël en zij. Ze haalde haar elastiekje uit haar haren en gooide het naar achteren. Ze liet haar tas voor wat het was en liep met een glimlachje naar Raphaël. Zacht drukte ze een kusje op zijn lippen, iets wat ze de hele training al had willen doen, maar wat niet kon omdat ze hun relatie nog even geheim wilden houden.

Raphaël trok haar naar zich toe voor een wat uitgebreider kus. Hij was bezweet maar zij ook dus het maakte hem niet zoveel uit. De zilte smaak van haar lippen was heerlijk vond hijzelf. Zachtjes streek hij met zijn tong over haar lippen. De hele training had hij op haar gelet en de hele training had hij haar al tegen zich aan willen trekken. Ze hadden samen besloten hun relatie nog geheim te houden, hijzelf wilde niet dat er een hele heisa van kwam. Zijn moeder was immidels ook niet meer zo voor hun relatie. Ze was erachter gekomen dat Demi zes jaar jonger was dan hem. Dat kon volgens haar niet. Zijn moeder dacht soms wat kort door de bocht. Alleen hij voelde de liefde voor haar, die kon hij niet zomaar negeren en dat zou hij ook niet doen omdat mensen tegen hun relatie was. Hij haalde zijn lippen weer van die van Demi af en streek haar haar achter haar oren.

Demi kuste hem zachtjes terug, hij smaakte zout en zijn lippen waren zacht. Toen hij terugtrok beet ze glimlachend op haar lip en ze legde haar handen op zijn borst. 'Hmm.. Dit wilde ik die hele twee uur al doen,' zei ze zachtjes en ze ff hem een kusje op zijn kaak. Ze voelde zich een beetje gegeneerd, bezweet in haar blote sportkleding, zo dicht tegen hem aan. Maar ergens voelde het eigenlijk wel heel erg fijn.

Raphaël gleed met zijn handen eventjes over haar rug. 'Je bent niet de enige,' zei hij met een brede glimlach waarna hij haar weer kuste. Hij voelde zich compleet met haar erbij maar toch knaagde het aan hem dat eigenlijk niemand van hun relatie af wist. Niemand wist dat ze daadwerkelijk wat hadden. Toch maakte het dat ook wat spannender.
______
Zullen we doen dat zo iemand vna het team nog binnen komt vallen die iets was vergeten ofzo??

Ja, is goed
----

Demi was eigenlijk de overheerser geweest in het besluit om niemand over hun relatie te vertellen. De angst dat haar ouders erachter zouden komen was één ding, maar ergens vond ze het niet zo leuk als mensen erachter zouden komen dat de stoere, ondoordringbare Demi een vriendje had. Ze wist nu al dat een paar vrienden haar de hele tijd volkomen belachelijk zouden maken omdat ze verliefd was op iemand die veel geld had, een advocatenstudie deed en normaal met lieve schattige meisjes datete. Toch glimlachte ze naar Raphaël en kuste hem terug, gewoon omdat ze smoorverliefd op hem was.

Raphaël was blij met haar. Natuurlijk had hij het begrepen dat ze niet wilde dat iedereen van hun relatie wist. Soms vond hij het vervelend, maar over het algemeen vond hij het prima. Hij hield immers van haar en wilde dat ze zich goed voelde bij hem in de buurt. 'I really like you,' fluisterde hij in haar oor toen hij stopte met haar kussen.

Demi lachte zachtjes, een beetje hees door ademgebrek en spanning. Ze trok hem naar haar toe zodat zijzelf met haar rug tegen de bar aan, en omdat hij zo super lang was moest hij zich een beetje over haar heen buigen. Op dat moment hoorde ze een deur slaan en wat voetstappen. Ze duwde Raphaël misschien iets te ruw weg en keek wie er binnen was gekomen. Het was Delano, het hoofd van hun team die hen een beetje verbaasd aankeek.

Raphaël zette gehaast een stap naar achter toen hij de deur dicht hoorde slaan. Hij had Demi los gelaten maar het kon bijna niet anders dan dat Delano het had gezien. Shit, dacht hij bij zichzelf. Al was hij niet degene geweest die het stil wilde houden. Toch voelde hij zich betrapt. 'Heey, Delano, wat doe jij hier nou?' vroeg hij gespeeld nonchalant. Uit zijn ogen was duidelijk op te maken dat hij zich betrapt voelde en hij durfde Demi niet aan te kijken. Hopelijk zou ze het niet erg vinden dat ze waren gezien, hopelijk zou ze niet boos zijn op hem.

Demi voelde een rode blos uit haar hals opkomen. Nee, ze was niet boos op Raphaël, hij kon er niets aan doen. Maar ze was wel een beetje boos op zichzelf. Om zichzelf maar een houding te geven nam ze een slok uit het glas bier wat nog op de bar stond. Ze begon te hoesten omdat ze het veel te snel dronk, al vond ze het wel lekker. Ze dronk misschien iets te vaak voor iemand van haar leeftijd maar het kon wel. 'Euhh.. ik was mijn kniebeschermers vergeten' zei Delano terwijl hij hen nog steeds raar aankeek. Dit kan het team verpesten, als die twee iets hebben en het niet goed gaat kunnen ze nooit meer samenwerken dacht hij.

Raphaël wist zich niet goed een houding te geven, hij zag dat Delano het raar vond dat ze hier nog met zijn tweeën waren. 'Ow, ik had ze al gevonden,' zei hij tegen Delano. Hij pakte de kniebeschermers van achter de bar vandaan en overhandigde ze aan Delano. Hij had niet gedacht dat iemand ze nog zou ophalen vandaag, meestal lieten ze de spullen hier gewoon liggen. Morgen moesten ze toch weer trainen. 'Demi en ik dronken nog eventjes iets op de goede training,' zei hij snel. Hij hoopte dat het een beetje een geloofwaardige verklaring was, hij was zich ervan bewust dat hijzelf geen drinken meer had nu Demi zijn glas bier had gepakt.

Demi baalde ervan dat de stemming nu zo weg was. Delano pakte de beschermers aan, schonk ze nog een laatste blik en liep toen de deur uit met een zachte 'Doei'. Natuurlijk was de verklaring niet geloofwaardig en Delano had ze wel door gehad, Demi baalde ervan. Ze ging op een barkruk zitten en keek Raphaël met opgetrokken wenkbrauw aan, 'Daar geloofde hij dus helemaal niets van' zei ze en ze beet op haar lip. 'Misschien moeten we het iedereen maar vertellen' stelde ze voor, maar het klonk als een vraag.

Nu Delano weg was ontspande Raphaël. 'Rustig maar,' zei hij tegen haar. Hij omhelsde haar en drukte een zachte kus op haar voorhoofd. 'Ben je daar klaar voor?' vroeg hij haar zachtjes. Hem maakte het niet zoveel uit, de meeste relaties die hij had gehad waren bekend geweest. Eigenlijk allemaal. Alleen wilde hij niet dat Demi iets deed waar ze niet achter stond. 'Het hoeft niet, Delano houd zijn mond wel,' zei hij toen. Delano was niet iemand die veel sprak, en hij was al helemaal niet een jongen die zich verlaagde tot roddelen.

Demi glimlachte onwillekeurig bij die kus op haar voorhoofd. Waarom zou ze niemand over deze geweldige persoon willen vertellen? En hij was helemaal van haar. Zachtjes gaf ze hem een kusje in zijn nek, en daarna op zijn kaak. 'Ik denk het wel' zei ze zachtjes in zijn oor en ze glimlachte, al kon hij het niet zien. Hij maakte haar aan het lachen als ze dat helemaal niet wilde.

Raphaël glimlachte toen ze dat zei. Hij vond het prettig dat ze zich blijkbaar niet meer bedreigd voelde in hun relatie. Hij had het gevoel dat ze het graag achter wilde houden voor haar ouders, maar niet alleen daarvoor. Het was prettig om te merken dat ze daar blijkbaar nu minder moeite mee had. Hij kuste haar zachtjes en opende zijn mond iets waardoor hij zachtjes metet zijn tong over haar lippen kon strijken, hopend op toegang.

Demi vond het jammer dat hun relatie de spanning van een verborgen relatie zou verliezen, maar het zou vast fijn zijn om gewoon in het openbaar handen vast te kunnen houden. Zachtjes kuste ze hem terug, ze had zin om hem een beetje te plagen en hield haar mond dicht en boog naar achteren. 'Hmm.. ik weet niet of ik daar wel zin in heb' zei ze en ze stond op van haar kruk. 'Misschien moet je me... overhalen?' stelde ze voor.

Raphaël keek een beetje beteuterd, natuurlijk gespeeld. In een paar stappen was hij bij haar en sloeg zijn armen weer om haar heen en begon haar te kietelen. 'Je weet niet of je er zin in hebt?' vroeg hij plagend. Hij kietelde haar nog steeds. Ondertussen drukte hij af en toe zijn lippen in haar hals of op haar gezicht. 'En weet je het nog steeds niet?' vroeg hij lachend terwijl hij haar kietelde.

Demi glimlachte eigenwijs naar hem toen hij naar haar toe liep. Maar toen hij haar begon te kietelen smolt die houding als sneeuw voor de zon. Ze begon te lachen en sloeg dubbel, 'Genade' riep ze lachend, maar Raphaël was vergeten dat ze een stuk sterker was dan dat ze eruit zag, ze legde een arm om zijn nek en tackelde hem zodat ze samen op de zachte matten onder hen vielen.