Universiteit- De bibliotheek

Bij de George City University zit ook een bibliotheek. Dit is zeker geen kleintje en ziet er ook niet uit als de meeste bibliotheken. Deze bibliotheek bestaat uit heel veel verschillende lagen die allemaal met elkaar in verbinding staan door trappetjes. Door het volgen van bordjes kun je jouw sectie vinden, maar je kunt ook natuurlijk in het zoeksysteem zoeken. Je vindt in deze bibliotheek niet alleen boeken, maar ook vele andere dingen zoals schaalmodellen van schepen of gebouwen of kaarten. Hier is ook een studieruimte te vinden, waar je rustig kunt lezen of boeken kunt bestuderen. In de bibliotheek lopen twee vaste bibliothecarissen, een oudere man en een nog jonge vrouw. Ook zijn er leerlingen die soms een handje meehelpen.

Spoiler:

Haar haren waren vandaag gestijlt en gesierd met een groene pet die ze droeg. Daarop droeg ze een zwart topje, strakke skinnybroek en een groene vest eroverheen die ze niet geknoopt had. Daarop droeg sneakers in de kleur geel. Ze stond voor een boekenplank met al 5 boeken in haar handen. Ze deed een 6de op de stapel voordat het meisje besloot om een tafel te gaan zoeken. Ze had twee boeken over aardsturen, een boek die tips gaf als je iemand moest bevechten die in zijn voordeel was en 3 andere gingen over het zandsturen/moddersturen. Ze legde alle boeken op tafel met een schrift waar ze notities in kon maken. Ze keek nog eventjes rond voordat ze zelf aan tafel schoof. Weinig mensen...

Dat plaatje van deze bibliotheek doet me aan hp denken (A)
____________
Raphaël liep langs de boekenkasten, zijn vinger gleed over de kaften van de boeken. Hij was op de afdeling elementen. Hij zocht een goed boek wat hij kon gebruiken om zijn watersturen te verbeteren. Hoewel hij nooit zou zeggen dat het door Demi kwam was het wel degelijk zo. Sinds haar opmerking over dat hij niet zo goed kon sturen als dat hij dacht had hem geraakt, en natuurlijk reageerde hij er op deze manier op.

Ze zat in een diepe, warme leunstoel in de hoek van de bibliotheek. Ze kwam hier steeds vaker de laatste tijd hoewel ze niet eens hier op school zat. De bibliotheek bevond zich in een uithoek van het gebouw maar was eigenlijk niet toegankelijk voor niet-studenten. Niet dat Airen zich daar wat van aan trok. Ze zat opgekruld met stapels boeken om zich heen. De school had een uitgebreide collectie waar ook Airen nog dingen van kon leren. Ze sloeg een bladzijde om en zuchtte gefrustreerd toen ze een ezelsoor op de volgende bladzijde zag. Ze streek de pagina glad en er danste een klein lachje over haar mond. Ze vond boeken zo geweldig. De geur, de kleur van gedrukte letters op papier en het gevoel wanneer je met je vingers langs de rug streek. Oude boeken voelde kostbaarder dan wat dan ook. Zo vol wijsheid en leven. Ze lachte en sloeg weer een bladzijde om, naar het volgende hoofdstuk.

Samwell zweefde langs de bovenste boekenplanken. Hij was op zoek naar een boek waarover hij ooit had gehoord. Een verhalend en informatief verhaal en de schrijver zou zich helemaal bovenaan moeten bevinden. Hij had een hekel aan de ladders, dus deed hij moeite om de lucht onder zijn voeten constant omhoog te laten blazen, zodat hij erop kon staan. Het was een beetje wankel, maar beter dan steeds omhoog springen, dan een halve minuut te blijven hangen en dan weer zachtjes te landen. Althans, dat dacht Sam, tot hij naar beneden viel en zichzelf net op het laatste moment kon vertragen. Zo kwam hij uiteindelijk zachtjes en zonder geluid op zijn rug terecht.

Demi liep door de bibliotheek. Ze was op zoek naar een boek over vulkanen wat op haar boekenlijst stond voor de volgende periode. Demi was niet het soort persoon dat haar best deed voor school, maar eigenlijk had ze geen zin om langer over die vier jaar te doen dan strikt noodzakelijk was. Daarbij dacht ze op dit moment liever aan aardrijkskunde dan aan al het gedoe met Raphaël dat haar overal leek te achtervolgen als een regenwolk die elke seconde van elke dag een schaduw over haar heen wierp. Ze liep net langs een rij kasten met boeken toen ze een jongen naar beneden zag vallen, hij remde zichzelf af maar viel alsnog op zijn rug. Demi liep de rij in, leunde tegen de kast aan en keek naar de jongen. 'Alles oké?' vroeg ze koeltjes.

"Ja hoor," zei Sam lachend en hij zweefde terug naar staande positie. "Ik kon mezelf net op tijd afremmen." De bibliothecaresse was ook al aan komen snellen, maar zag al dat het gewoon goed ging. Sam grinnikte toen hij haar opgewekt adem zag halen. Ook moest hij lachen om de houding van het meisje. Ze stond tegen de kast geleund alsof het haar niets interesseerde, maar tegelijk was ze wel iemand die aan de gevallene vroeg of alles goed was. Het was nogal dubieus. Even stond hij zich af te vragen of hij hier wel mocht zijn, aangezien hij geen student was, maar dat maakte hem niet uit. Hij was gewoon op zoek naar een boek.

Je kon niet iemand drie meter naar beneden zien vallen en niet geïnteresseerd zijn. Maar eigenlijk kon het Demi inderdaad niet extreem veel schelen. 'Mooi zo' zei ze met een stem, waarin je kon horen dat ze niet zo heel erg geïnteresseerd was. Wel moest ze een beetje lachen om de bibliothecaresse die geschrokken was. 'Wat zocht je?' vroeg ze met de zelfde ongeïnteresseerde toon in haar stem, maar ze had eigenlijk wel zin om een gesprek te beginnen.

"Een boek," antwoordde Sam en hij probeerde te klinken alsof het hem niet interesseerde dat het meisje dat vroeg. Want zo klonk het meisje en heel erg prettig was dat niet. Ze had gelachen om de bibliothecaresse, maar dat was ook echt alles. Hij wilde eigenlijk weer verder zoeken, maar haar ongeïnteresseerdheid wekte wantrouwen bij hem. Alsof er iets aan de hand was. Dus Sam wilde helpen. Toch liet hij zich door een lichte tornado, die geen wind veroorzaakte eromheen, omhoog dragen. Maar toen hij meisje even niet oplette, dook hij naar voren en bleef ondersteboven stil hangen voor haar, met zijn hoofd op dezelfde hoogte als het hare. "Is er iets, als ik vragen mag?" vroeg hij en hij keek haar behulpzaam aan.

Demi zuchtte en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan... Meende hij dat nou? 'Welk boek?' Vroeg ze droog, want natuurlijk zocht hij een boek. Ze keek even naar haar schoenen en veegde met haar linkervoet wat modder van haar rechter. Toen ze opkeek hing zijn hoofd opeens voor dat van haar. 'Nee, houd je erbuiten' zei ze, op bozere toon dan de bedoeling was. Ze was vreselijk uit haar doen sinds dat Rapahaël het had uitgemaakt, en er leek niks vrolijks uit haar mond te kunnen komen.

"Oké," zei Sam en hij zweefde rond tot hij recht voor haar stond. "Ik ben op zoek naar ..." zei hij, niet dat hij verwachtte dat het meisje hem zou helpen. Ze leek het niet echt naar haar zin te hebben. Dat zou niet aan hem liggen, maar hij besloot ook niet door te vragen, want hij kende het meisje niet. Sam gaf haar ook de schrijver en legde uit waar het boek ongeveer te vinden moest zijn, want dat had de bibliothecaresse hem verteld. Het moest er zijn, dat wist ze zeker. Ze had wel raar opgekeken, want ze had hem nog nooit gezien.

Demi was blij dat hij niet verder vroeg. Ze had een beetje spijt va haar grove reactie, dus luisterde ze naar welk boek hij zocht. Ooit had ze het boek wathi beschreef morgen lezen voor school, ze vond er niet veel aan, maa Demi was ook niet zo'n lezer. Een tijdje keek ze naar de kast en toen ging ze op haar tenen staan en haalde het boek uit de kast. Ze draaide zich naar de vreemde jongen en gaf hem zonder iets te zeggen het boek.

"Aha," zei Sam en hij pakte het boek blij aan. "Ik zocht te hoog." Hij glimlachte vriendelijk. Hij was nieuwsgierig naar wat het meisje dwarszat, maar hij hoefde haar niet te helpen. "Kan ik jou nog ergens mee van dienst zijn?" vroeg hij. "Misschien ook op zoek naar een boek dat wat hoger ligt of iets dergelijks." Hij deed altijd graag iets terug, al was dat bij de kleinste dingetjes. Zo ook als iemand voor hem een boek vond.