Het grote loofbomen bos

Kakkertje. Dat was Dawans indruk van deze sukkel. Waarschijnlijk een arogant type die op mensen zoals hem neer keek. Nou, daar zou Dawan hem niet de kans voor geven. Ook Dawan keek even om zich heen, hier was hij ook nog niet geweest. Nou is dat niet vreemd, want Dawan was hier pas net. Shit, hoe moest hij nu terug komen? Uit ervaring wist hij dat het niet slim was om te gaan dwalen in bossen. Dan raaktte je de weg alleen maar meer kwijt. Nee, de jongen kon hij het ook niet vragen, dan stelde hij zich kwetsbaar op. Dat was geen oplossing.

Nathaniel liet de verwarring in zijn ogen niet zien en stopte met om zich heen kijken. Dat had toch precies geen zin, hij wist toch niet waar hij was. De enige oplossing was om het hele stuk weer terug te rennen, maar dat was behoorlijk ver. Ook niet iets waar hij naar vooruit keek. Waarom was hij zo eigenwijs in zijn eentje op pad gegaan, zonder ook maar naar een routebeschrijving te kijken? Hij woelde even door zijn haar en -hij kon het gewoonweg niet laten - keek nog een keer aandachtig om zich heen. Maar nee, niets van dit bos kwam hem bekend voor. Bomen leken gewoonweg allemaal op elkaar.

Dawan zag het verschil tussen de bomen wel, dat krijg je ervan als je een jaar in het bos hebt geleefd. Bomen hadden allemaal een andere structuur en groei. Van de stam en de takken, maar ook van de bladeren. Dawan had alleen niet opgelet toen hij hier heen was gelopen. Uitermate stom dus. Vanuit zijn ooghoek keek Dawan even snel naar de jongen. Misschien zouden ze er samen wel uit komen.... Hij twijfelde zwaar of hij de jongen zou aanspreken of niet.

Er hing een ongemakkelijke sfeer tussen de beide jongemannen. Beide wilden ze niet laten merken dat ze de weg kwijt waren, te trots om het toe te geven. Maar Nathaniel wist eigenlijk ook geen andere manier om de weg naar het centrum terug te vinden. Hoewel.. Zijn aandacht werd getrokken door een enorme boom, die vlak achter de jongen stond. De boom torende boven de rest van de bomen uit, als een reus tussen de dwergen. Een grijns gleed over Nathaniel's gezicht. Als het kon, was er nu een lampje boven zijn hoofd verschenen, om aan te geven dat er plotseling een oplossing in zijn hoofd was opgekomen. Hij zette een paar grote stappen richting de boom en legde zijn vingers om de eerste tak boven zijn hoofd. Langzaam trok hij zich omhoog.