Sams appartement - De Noordertoren

Dit is de noordelijkste toren van George City en ook de enige echt luchttoren. Dit is één van de hoogste torens van de stad en ook staat hij nog eens hoog op een berg, dus van de twintigste verdieping kan je al de hele stad zien. Er wonen alleen maar luchtmeesters in deze toren. Elk appartement heeft de hoofdingang dus op het balkon. De lift is er wel, maar de luchtmeesters moeten deze zelf bedienen. Je belt beneden aan, stapt in de lift en de stuurder pompt lucht in de schacht, waardoor je omhoog gaat. Maar deze wordt dus bijna nooit gebruikt.
Sams appartement is gelegen op de 58ste verdieping van de toren en is net als de anderen in deze toren redelijk groot. Vooral omdat er geen gang is. Zijn balkon en raam staan op het zuiden, dus hij heeft volop zon en kijkt uit over de stad. Deze muur is volledig van glas. Dan kom je eerst in de woonkamer met keuken en eetkamer. De badkamer en slaapkamer zijn aan de binnenkant van het gebouw geplaatst. In een hoekje naast de slaapkamer is de deur naar de lift. En eigenlijk zou het appartement nog veel groter kunnen zijn. Dat is hij ook, alleen is er één kamer weggewerkt achter een muur. Het valt niet op dat hij er niet is eigenlijk. Het is Sams superheldenhoofdkwartier waar je alleen binnenkomt via de boekenkast. Daarin zit een stopcontact waarin geen enkele stekker past. Om de deur te open stuurt Sam daar lucht in, de kast zwaait open en dan is er alleen nog de iris-scan die is ingesteld op Sams ogen. Daarachter kom je dan in het high-tech hoofdkwartier, met in het midden Sams kostuum, gedragen door een zwevende, draaiende, zilveren paspop. Verder nog een aantal schermen waarop de meldingen binnenkomen.

Regels: Je komt er niet in als Sam er niet is.
Personen: Er passen er wel een stuk of twintig, maar Sam is niet zo van de huis feestjes.

De man had een aantal dagen niets meer van zich laten horen sinds de gebeurtenis en zelf had hij ook niets van Sam gehoord. Misschien beter ook omdat Levi met veel dingen aan zijn hoofd zat. Hij had alweer een nieuwe drugspand, zijn verlies was langzaam weer aan het herstellen. Het ging allemaal langzaam omdat vele van zijn werknemers waren opgepakt. Hij ging Sam eens een bezoekje brengen ook al zag de man echt niet uit. Zijn gezicht zat onder de kleine wondjes, kleine hechtingen en dan hadden we het nog niet over de rest van zijn lichaam. Hij had een lange jack aan, een vest eronder en daarop gewoon een jeans. Om zijn handen droeg hij handschoenen omdat het toch vrij frisjes buiten was. Hij liep naar de luchttoren en zag daar een luchtmeester zitten. "Hallo meneer, ik kom voor Samwel... Kunt u mij vertellen hoe ik hem kan vinden?"

Sam hoorde de bel en via de luidspreker hoorde hij Levi's stem. Hij was blij en tegelijk ook bang voor wat zou komen. Hij keek even naar de krant die op tafel lag. "Hoi Levi, ga in de lift staan en dan komt het goed," zei hij via de microfoon. Hij wachtte tot Levi klaar stond en pompte toen lucht in de schacht tot de lift op de goede verdieping was. Sam deed de deur open en keek emotieloos de lift in. Wat voor emotie paste hier nou bij. "Kom binnen," zei hij, terwijl hij zijn blik over Levi's wonden liet gaan en zijn jas aannam. Hij liet niet merken dat hij er spijt van had dat hij het was geweest die voor Levi's wonden had gezorgd. "Dus toch," mompelde hij alleen maar, beginnend aan zijn toneelspel. Of eigenlijk verder gaand met het toneelspel dat hij al speelde sinds hij voor het eerst zijn pak aan had getrokken. Hij nam Levi mee naar binnen en wachtte even, niet goed wetend wat hij moest doen.

De man deed wat hem werd gezegd. Hij ging in de lift staan wachtend tot het omhoog ging. Wat vreemd dat je niet op een knopje moest drinken. Eenmaal boven gingen de deuren van de lift open en wat hij als eerste zag beviel hem totaal niet. Sam keek hem met een emotieloos gezicht aan waardoor Levi zijn houding meteen veranderde. Zijn grijsblauwe ogen waren kil terwijl hij de woordrn opving. Hij trok zijn wenkbrauw omhoog. "geef mij jas maar weer terug, ik denk dat ik weer wegga. Zo te zien kom ik niet gelegen" hij pakte gewoon meteen de jas uit Sam zijn handen en trok die aan. Wat was er aan de hand dat Sam zo tegen hem deed? Levi had al een paar dagen slechte zin gehad en dit hielp niet echt. Zorgde er alleen voor dat Levi nog meer slechte zin kreeg. "Ik zie je nog wel"

"Oh nee, jij komt terug," zei Sam en voor Levi in kon stappen pompte hij de lift naar beneden. "Ik wil even praten." Opnieuw nam hij Levi mee naar de woonkamer. Hij pakte de krant van de tafel en gaf hem aan Levi. Op de voorpagina was een duidelijk foto te zien van Levi, gewond door vele glasscherven, in gevecht met the Hurricane. De foto was waarschijnlijk genomen door een voorbijganger. Erboven stond: 'Drugsbende gevonden door plaatselijke superheld.' Niet heel spannend, moest Sam toegeven, maar daar ging het niet om. Hij keek Levi aan en er welden tranen op in zijn ogen. "Mensen helpen terug te komen in de maatschappij," vroeg hij met een brok in zijn keel. "Je moet weten dat ik al drie dagen naar die foto kijk en hoop dat ik hem verkeerd interpreteer, maar iedereen die tegen onze superheld in gaat, op deze manier, heeft iets slechts onder de zeden." De tranen waren niet gespeeld, want Sam hoopte inderdaad nog steeds dat het niet waar was dat Levi in die wereld zat en er zo in op ging dat hij liever zou moorden dan zich overgeven. Sam ging zitten op de bank en keek hem aan met een vragende, vochtige blik.

"Waarom zou ik?" Snauwde Levi tegen Samwell en kreeg er al meteen spijt van om zijn slechte zin op de man te uiten. "Praten? Och laat mij raden, je wilt onze 'relatie' beëindigen?" Levi rolde met zijn ogen maar kreeg een krant in zijn handen geduwd met een vragende expressie keek hij Sam aan. "Wat moet ik hier mee?" Toen hij keek viel zijn mond bijna open want hij stond daar groot in gevecht met dat man in het pakje die blijkbaar The Hurricane heette. "ah... De held van de stad, heb daar wel eens van gehoord inderdaad" Hij hoorde de stem van Sam die duidelijk overstuur leek door de foto in de krant. Hoe moest hij dit nu gaan uitleggen? "Niet...huilen" Levi voelde meteen een schuldgevoel bij hem omhoog komen want hij zat nu echt in de problemen? Dan kon hij maar beter de waarheid zeggen. "Ik heb het je gezegd Sam, ik ben niet wie denkt dat ik ben. Dat was mijn drugspand" Hij gooide de krant terug op tafel. "Ik zorg dat de mensen verslaafd worden aan drugs zodat ze voor mij gaan werken. Ik zorg ervoor dat vrouwen verliefd op me worden zodat ik ze verslaafd maak en uiteindelijk worden hun prostituees" Hij had al die tijd de man niet aangekeken. "Ik ben inderdaad de slechterik en die superheld stond mij in de weg. Door hem ben ik nu heel veel geld kwijt wat ik nu langzaam weer aan het opbouwen ben. Ik ben één van de grootste bazen van deze stad. Ik ben de oorzaak voor de hoge criminaliteit percentage in deze stad. Dit is wie ik ben Samwell en dat is iets wat ik niet kan veranderen. Ga je mij nu aangeven bij de politie?"

Met waterige ogen had Sam geluisterd. Eerst was hij bang voor Levi, voor wat die zou doen, maar uiteindelijk had hij het gevoel dat Levi er echt mee zat, als je zit met een probleem. "Ik weet niet," zei hij zachtjes. "Het zou natuurlijk moeten, maar dan ben ik jou kwijt en ik weet niet hoeveel jaar er staat op dat wat jij doet. En ik wil dat je hier blijft, maar tegelijk is dat moeilijk nu ik dit weet." En zo kon Sam nog meer dingen opnoemen die hem niet hielpen bij het uitleggen van hoe hij zich voelde. "Je bent een drugsdealer, Levi. Een maffiabaas, een pooier en nog meer van dat soort dingen. Hoe zou ik daarmee om moeten gaan. Daar komt nog bij dat je niet meer veilig over straat kan gaan nu jouw foto in de krant heeft gestaan." Sam keek hem even aan, nog steeds met waterige ogen. Daarna richtte hij zich weer op de buitenwereld. "Dus eigenlijk is het ook illegaal om je binnen te laten en straks weer vrijelijk te laten gaan. Zo wordt het ook voor mij een probleem. Er staat een beloning op je hoofd voor een tip die tot jouw arrestatie kan leiden, en een hoge beloning ook." Wanhopig zakte Sam onderuit. Zijn vriendje was een drugsdealer, wat moest je daar nou mee?

Zijn handen waren in zijn zakken gerust terwijl hij naar buiten keek. Als ze in een andere situatie hadden gezeten dan had Levi echt van het uitzicht kunnen genieten maar nu? Alles was veranderd. "Je bent mij sowieso al kwijt Samwell, je hebt mij nooit echt gehad" Het klonk hard maar Levi had altijd een toneelspel moeten spelen want over zijn wereldje mocht de man nooit iets weten. "Ik heb je gewaarschuwd" Hij haalde simpel zijn schouders op. "Ze hebben mij nooit weten te pakken Samwell dus maak je geen zorgen en wie heeft nu bewijs? Ik heb gevochten met The Hurricane en dat is hun enige bewijs. Die voor mij werken openen hun mond niet want dan weten ze dat ik voor altijd hun tongen eraf snij en ze leven verbrand. De gevangenis zal hun niet beschermen" Samwell zou wel schrikken van de simpele woorden die Levi uitsprak. Zo ging hij met mensen om alsof het beesten waren, geen enkele waarde hadden in de maatschappij. "Voor jou ook een probleem? Ha... Samwell denk je echt dat ik mij vrijwillig laat arresteren? Als ik nog een luchtmeester moet bevechten is het zo" Hij draaide zich om en keek naar de lift die weg was. "Dan maar via het raam" Hij liep naar het raam, schoof het open terwijl hij schatte hoeveel verdiepingen ze hoog waren. "Het spijt mij dat ik je hierin heb meegesleept. Ik had gewoon afstand van je moeten nemen"

Het deed Sam pijn, allemaal. Hoe kon Levi dat nou zeggen na alles wat hij eerder had gezegd. "Het is achtenvijftig verdiepingen hoog," zei hij droog. Toen tot hem doordrong wat Levi anders van plan was, sprong hij met de snelheid die luchtmeesters eigen is naar voren en trok hem naar achteren. Sam duwde hem weer naar binnen. "Ik wist ook wel dat jij iets achter hield," zei hij een beetje boos. "Die jongens die toen door het huis kwamen hadden niets te maken met dat werk dat je later opsomde. Maar dit vond ik wel een beetje, tja. Al heb ik jou nooit helemaal gekend, dat betekende niet dat ik niets met je te maken wilde hebben. Ik denk dat ik nog steeds verliefd ben, Levi. Dat weet ik wel bijna zeker." Hij deed de balkondeur achter zich dicht en keek Levi aan, maar daarna weer snel weg. De wondjes op Levi's gezicht brachten zijn schuldgevoel omhoog, maar daar mocht hij niets van laten merken.

"58 maar? Had meer verwacht" zei die op een luchtige toon. Met zijn vuursturen zou het wel lukken om veilig beneden aan te maken. (net zoals Azula kan in Avatar, vliegen met vuur) Hij werd plotseling zo naar achteren getrokken dat hij verbaasd naar Samwell's zijn boze gezicht keek, ofja beetje boos. "Je wist dat ik iets achterhield maar je deed net alsof je neus bloedde niet waar omdat je niet met de waarheid geconfronteerd wilde worden." Wat moest hij nu doen want Sam was nog steeds verliefd op hem na alles wat hij nu wist. "Sam doe dit jezelf niet aan alsjeblieft. Ik wil je buiten mijn wereld houden, je hoeft niet zo verdorven als mij te worden. Trouwens hoe zou je mij ooit kunnen zoenen? Mij nog eens in de ogen kunnen aankijken terwijl je weet wat ik doe?" Hij duwde sam tegen de muur, keek in zijn schitterende, bruine ogen waar Levi gewoon geen genoeg van kon krijgen. "Het zal nooit meer hetzelfde zijn Sam en sowieso riskeer jij dadelijk ook nog dat je in de cel beland. Jij met zo'n goed hart zullen ze daar opvreten" Hij streek met zijn vingers langs de wang van Sam, kuste hem teder. "Hoe ben ik ooit voor iemand zoals jou kunnen vallen? Jammer dat mijn leven niet anders is verlopen dan konden we gewoon samen zijn zonder dat dit in de weg stond. Ik denk dat jij The Hurricane ook wel kent... Hij was een luchtmeester en daar zijn er al niet meer zoveel van niet waar? Dus Sam wat ga je nu doen? Naar hem toe rennen en vertellen dat ik hier ben?" Een spottend lachje verscheen op zijn gezicht.

Sam was gewoon echt verliefd en was blij met de zoen. Maar wat Levi daarna zei, dat schoot bij hem in het verkeerde keelgat of hij vond dat Levi daarover echt zijn mond had moeten houden. Hij hief zijn vuist met een onmogelijke snelheid op en raakte Levi vol onder zijn kaak. "Hoe durf je?" zei hij woest. "Nee, ik ken hem niet. Maar Levi, aan jezelf vragen hoe je ooit op mij kon vallen, dat is wel heel zielig." Sam had niet helemaal doorgehad wat hij had gedaan. Hij was snel geweest als een luchtmeester en had al zijn spierkracht in die stomp gegooid. En hij had Levi nooit pijn willen doen. In feite was dat ook nooit gebeurd. Toen Levi die scherven over zich heen kreeg, wist Sam nog niet dat hij het was.

Levi voelde plotseling een harde klap tegen zijn onderkaak en deed gauw een aantal stappen naar achteren met zijn hand deels op zijn kin gerust. "Zo...bedoelde ik het niet" kreeg hij moeizaam over zijn lippen geperst terwijl hij Sam aankeek. "Ik bedoel daarmee dat jij zo anders als mij bent" Hij bewoog een aantal keren met zijn mond, zijn kaken en je hoorde een soort krakend geluid dat ze weer recht stonden. "man... Nu wordt mijn gezicht nog dikker" Hij liep terug tilde de kin van de man op om hem met zijn koude ogen te kunnen aankijken. "Ik bedoelde het zo niet Sam. Je bent het beste wat mij ooit is overkomen" Hij streek met zijn duim langs de onderlip van Sam voordat hij de man ruw opzij duwde. "Ik ga"

"Ja, waarom ben je niet naar een heler gegaan met al die wonden?" vroeg Sam, even droog tussen door. "Als je het niet zo bedoelde, had je het niet zo moeten formuleren." Hij keek Levi nog steeds kwaad aan, maar hield hem tegelijkertijd ook tegen. Hij wilde niet dat hij zou vertrekken. "En als je het wilt weten, voor mij voelde jij ook als het beste dat me is overkomen," zei hij. "En zo voelt het nog steeds." Hij pakte Levi's hand en keek hem aan. Hij was nog steeds tot over zijn oren verliefd en wilde dat niet kwijt, ook de man aan wie hij dat te danken had niet. Verward keek hij nog steeds naar Levi, niet goed meer wetend wat hij moest doen of zeggen.

"Omdat ik meer dingen aan mijn hoofd had want tijd om langs een heler te gaan stond helemaal oderaan mijn lijst die nu nog niet af is" het klonk vrij bot en zo wilde hij niet praten tegen Sam omdat de jongen dat gewoon niet verdiende. Hij keek naar de hand van Sam die om de zijne gesloten was. Voor kort maakte Levi oogcontact voordat die weer wegkeek naar iets anders. Hij pro eerde zijn blos te onderdrukken na de woorden v an de man. "Ik wilde je nooit in deze positie brengen, geloof mij" hij trok Samwell naar zich toe om zijn armen om de man te kunnen heen slaan. "Ik wil niet dat het zo eindigd tussen ons. Je bent de eerste persoon die gewoon het goede bij mij terug haalt en mij gewoon aardig vindt" zijn vingers gleden van de man zijn hals, achter zijn nek en kuste hem passioneel.

Sam kuste Levi terug, een beetje met gemengde gevoelens. Moest hij nou blij zijn dat Levi ook niet bij hem weg wilde, of moest hij terugdeinzen van de dingen die hij nu te weten was gekomen en de manier waarop Levi met anderen omging? Hij besloot het tijdelijk bij het eerste te laten en sloeg zijn armen nu ook om Levi heen, om hem stevig tegen zich aan te drukken en te knuffelen. "Ik heb je gemist," zei hij. "Al was het maar drie dagen, dit waren drie gruwelijke dagen." Hij wreef over Levi's rug en gaf hem nog een zoen en daarna weer een knuffel. "Blijf je hier vanavond? Ik maak wel eten klaar."

Hij merkte dat Sam gemengde gevoelens had want hij kuste hem twijfelend terug. Met minder zekerheid als normaal dat voelde Levi gewoon. Daardoor verbrak hij de kus zodat hij Sam niet in een hoekje duwde. Nee dit wilde hij niet zo. "Sam... Ik voel gewoon dat je niet weet wat je nu moet doen. " Levi nam de nodige afstand terwijl zijn ogen naar de grond waren gericht en zijn handen weer terug in zijn zakken stopte. Hij voelde hoe de man hem begon te knuffelen waardoor die bijna geen lucht meer kreeg maar knuffelde Sam niet terug. "gemist..." fluisterde hij zachtjes. Bij Sam zijn vraag haalde Levi zijn schouders op. "Dat lijkt mij eigenlijk niet zo'n goed idee Sam. Dadelijk als ik wakker wordt in de ochtend heb ik de politie naast mijn bed. Ik wil echt niet naar de gevangenis en ik weet gewoon niet of ik je kan vertrouwen. Jij bent iemand die strijd voor rechtvaardigheid, ik ben iemand die alle wetten overtreedt. " De man wist gewoon even niet meer wat hij moest doen of geloven. Hij was ten einde raad want wie weet zou Sam gewoon omslaan en hem als nog aangeven. Moeilijk, moeilijk, moeilijk.

"Het is dus nog niet duidelijk dat ik gewoon bij je wil zijn, blijven, noem maar op?" vroeg Sam met opgetrokken wenkbrauw. "Ik zal je niet aangeven, Levi, tenzij je echt veel te ver gaat. En ook dat is nog heel ver weg. Maar als jij het niet slim vind, dan ga je straks weer weg. Maar je blijft wel eten." Hij drukte een kus op Levi's voorhoofd en nam hem mee naar de woonkamer. "Wil je iets drinken?" vroeg hij en hij ging in de keuken achter het schiereiland staan. "Weet je, je moet het naar de heler gaan wat hoger op je lijstje zetten. Nu kunnen ze nog veel doen en anders moet je een hele geweldige opzoeken wil je van de littekens af." Hij pakte twee glazen en schonk voor zichzelf alvast een simpele frisdrank in. Hij had geen behoefte aan iets sterkers, zoals zo vaak niet.

"Ik weet niet wie ik meer moet vertrouwen Samwell..." Hij pakte de hand vast van de man, trok hem naar zich toe terwijl hij de man met een kleine glimlach aankeek. "Als ik te ver ga? Wil je dat ik stop met de criminelen zaakjes? Maar ik kan je niet beloven dat ik The Hurricane met rust ga laten Sam. Hij heeft dit veroorzaakt" Levi wees naar zijn gezicht. "En ik ben van plan hem een koekje van eigen deeg te geven. Als ik met die kerel klaar ben kan die nooit meer luchtsturen" Hij deed zijn armen over elkaar, mompelde wat met tegenzin en liep uiteindelijk toch mee naar de woonkamer. "Doe maar iets fris. En nee ik vertrouw geen helers, beter gezegd ik vertrouw gewoon niemand die in mijn persoonlijke 'ruimte' komt. Op dat moment ben ik kwetsbaar en dat gun ik niemand behalve dan met jou. Wetend dat je mij toch geen pijn wilt doen althans nog niet"

Sam schonk ook gewoon voor Levi drinken in en ging met de twee glazen naast hem op de bank zitten. Dat Levi the Hurricane terug wilde pakken, kon hij begrijpen, maar het boezemde hem ook angst in. Hij had sowieso al niet gewild dat Levi erachter zou komen, maar dat was nu nog veel sterker geworden. "Maar gewoon langsgaan en jezelf laten repareren kan toch wel. Als je wil doen ze het vanaf de andere kant van de kamer," merkte hij op en hij ging dicht tegen Levi aanzitten. Sam had het gevoel dat hij hem moest beschermen, vooral tegen zichzelf. "Hoelang zit je eigenlijk al in die business?" vroeg hij en hij keek hem aan. Hij wist nu toch al wat Levi deed, dan kon het ook geen kwaad om er meer over te weten te komen.

"Ik hoef geen heling Samwell..." Hij gebruikte alleen zijn echte naam wanneer hij een standpunt wilde maken. "Laat mijn lichaam het werk zelf maar doen" Hij bracht de glas naar zijn mond om daar een slok van te kunnen nemen. "Hoelang? Ik denk al sinds mijn 14de? Ja zoiets. Toen was ik nog jong en moest ik gewoon dingen bezorgen aan mensen bij hun thuis" Levi ging wat meer naar achteren zitten. "Ik heb niet zo'n fijne jeugd gehad en dit was een uitvlucht. Makkelijk geld verdienen en als je er eenmaal inzit kom je er moeilijk uit of je wordt hebzuchtig zoals mij. Toen ik proefde van het geld wilde ik steeds meer en meer. Ik wilde ook de status hebben en dat mensen alles doen wat ik hun opdraag. Dat gevoel van macht vind ik gewoon echt heel fijn alsof het een soort verslaving is"

Sam kon zich niet veel voorstellen bij een vervelende jeugd. Die van hem was gewoon goed geweest, ook al had hij zijn echte ouders nooit gekend en waren allevier zijn pleegouders overleden. Maar hij mocht niet zeuren, alles wat hij wilde was hem tegemoetgekomen en dat had hem gemaakt tot iemand die alles en iedereen hielp. "En je baalt er nooit van dat je op die manier aan het geld komt, of de dingen moet doen die je ervoor moet doen?" vroeg hij nieuwsgierig. Hij nam een paar slokjes en keek Levi aan. Met een zachte zucht keek hij weer naar buiten terwijl hij nadacht. Hij legde zijn hand op Levi's been en kneep er even in. Die jongen moest wel zware momenten gehad hebben.

"Ik ben het gewend." Levi leunde wat meer naar voren met zijn glas tegen zijn lippen aan gerust maar nam nog niet echt een slok. Waarom vertelde hij Sam dit überhaupt? "Het is niet de eerste keer dat ik iemand gedood heb. De eerste keer was een ongelukje" Er kwam een duistere glans in zijn ogen. "Daarna wordt het allemaal veel makkelijker. Het wordt veel makkelijker om mensen te manipuleren en uiteindelijk weet je niet beter. Maar wees blij dat je nooit in dit wereldje hoeft te komen. Als ik er nu uit wil stappen wordt ik zeker door mijn hoofd geschoten gewoon omdat ik teveel weet. Ik zou zo iedereen kunnen verraden en zorgen dat ze een voor een worden opgepakt. Dat willen ze niet riskeren. Dit is een wereld waar iedereen voor zichzelf is en iedereen het beste wilt voor zichzelf. Is iemand een gevaar wordt die weggeveegd zo simpel is dat" Zijn ogen waren gericht op de hand van Sam. "Ik hoef geen medelijden, weet je dat alvast"

Levi zat eraan vast, dat was wel duidelijk. "Maar als het wel zou kunnen, zou je dan stoppen?" vroeg hij. "Of is het veel te fijn?" Dat kon hij zich niet voorstellen. Zo blij was hij ook niet met deze Levi, de Levi die in drugs en mensen handelde en ze vermoordde als hij vond dat dat nodig was. En hij, Sam, zijn alter-ego, stond nu boven aan het lijstje van de mensen die uit de weg moesten. Zo stond ook Sam in dubio, want hij wilde de superheld niet opgeven, maar ook wilde hij Levi geen pijn meer doen. Of door Levi pijn aangedaan krijgen. Want na wat hij drie dagen geleden had gezien, verwachtte Sam dat hij niet zou terugdeinzen om voor van alles te zorgen, waar het mensen uit de weg ruimen ook bij hoorde.

Levi keek hem aan, fronste en zuchtte daarna eens flink diep. "Dat weet ik niet... Ik vind macht hebben gewoon iets wat ik liever niet zou willen missen. Ik heb nooit macht gehad in mijn leven en sinds een paar jaar kijken mensen tegen mij op. Willen net zoals mij zijn" Levi keek Sam aan die hem duidelijk zou verafschuwen. "Misschien zou ik uit het wereldje stappen........ Voor jou" kwam er zachtjes achteraan. "Alleen zal ik gevaar lopen maar ook jij dus dat is geen optie. Dan zou ik volledig van de aardbodem moeten verdwijnen en ergens anders opnieuw beginnen. Of ik zou mijn 'dood' moeten faken dat is ook een oplossing om eruit te komen. Kunnen we het over iets anders hebben Sam? Of heb je nog meer vragen? Ik zal ze nu met eerlijkheid beantwoorden"

Aandachtig luisterde Sam naar wat Levi allemaal zei. "Nee, voor vandaag zal ik erover ophouden," zei hij glunderend en hij zoende Levi vol op de mond. "Om mij hoef je je trouwens geen zorgen te maken." hij kon wel snappen dat macht iets was dat je fijn kon vinden, maar al snel zouden er dingen mee gepaard gaan die minder waren. Maar het was wel lief dat Levi voor hem zou stoppen. Hij legde zijn hoofd op Levi's schouder. "Ik weet nu trouwens wel wie ik verantwoordelijk moet houden voor de brand die we drie dagen geleden moesten blussen. Ik had niet veel te doen, ik en een paar aardemeesters konden het vuur alleen maar in bedwang houden terwijl de watermeesters bezig waren. Ik heb niet eens mensen moeten redden." Hij grinnikte en wreef over Levi's buik.

"Oké..." Een zucht van opluchting verliet zijn lippen terwijl hij voor kort zijn ogen sloot om dit alles te laten bezinken. Had hij nu echt gezegd dat hij wilde stoppen voor Sam? Hij kon niet zo maar beloftes gaan maken wat Levi niet waar kon maken. Of het betekende zijn dood. Hij voelde de lippen van Sam tegen de zijne gedrukt maar het was te kort om daar echt van te kunnen genieten. "Was je daar?" Levi keek hem voor kort verbaasd aan. "Gelukkig heb je mij niet zien vechten of de controle zien verliezen. Ik was echt heel anders en ik denk dat je mij echt zou gaan haten als je me in die staat had gezien."

"Ja ik was daar," zei Sam. "Ik werd opgeroepen en ik was niet zo heel ver weg. Maar ik haat jou toch niet na die foto en na ik de link heb gelegd met dat vuur." Hij tekende rondjes op Levi's borst en gaf hem nog een zoen. "Misschien hou ik wel van een beetje badboy." Daar dacht hij even over na. "Hmm, nee, eigenlijk niet. Maar wel van jou." Hij gaf Levi nog een zoen en stond toen op. "Wat denk je, zal ik gaan koken of bestellen we iets?" Hij liep al naar de keuken, waar ook de telefoon stond, en keek in de koelkast en andere kastjes om te kijken wat hij in huis had. Sams kastjes konden bediend worden door luchtsturing, de met één windvlaag stonden ze allemaal open. Hij keek nog even vragend naar Levi, terwijl hij de inhoud beoordeelde. Hij kon wel iets maken.

"Als ik dat had geweten" mompelde Levi zachtjes want hij schaamde zich nu voor zijn controleverlies. Sam had zijn rotzooi moeten opknappen en dat vond hij niet echt netjes van zichzelf. "Jij en houden van badboys? Nee dat ligt niet in jouw straatje. Vind het wel leuk om te horen dat je na dit als nog met mij verder wilt proberen" Hij trok de man even naar zich toe om hem te kunnen kussen. "We kunnen ook samen koken? Dat is wel grappig niet waar? En ik heb jou altijd wel in zo'n keukenschort willen zien rondrennen"

"Gelukkig voor jou heb ik twee schorten," zei Sam lachend, terwijl hij een knalroze en een knaloranje schort uit de keukenla pakte. Zelf deed hij het oranje schort voor en hij glimlachte uitdagend naar Levi. "Maar ik denk dat jij mij op een andere manier rond wil zien rennen." Hij glimlacht en begon het een en het ander op het aanrecht te zetten. Hij gooide het roze schort naar Levi en keek naar hem. "Je moet het zeggen als je iets uit één van de kastjes wilt, die gaan open door luchtsturing." Dat demonstreerde hij meteen door een windvlaag tegen een kastje aan te sturen, dat daardoor open klapte.

"Twee? Wat moet je met 2 shorten? Een reserve als de ander te versleten is?" Levi keek naar de kleurrijke schorten die Sam uit de la haalde en waarom verbaasde hem de kleuren niet? "Waarom krijg ik nu weer de roze? Die kleur staat me echt niet" Met tegenzin deed hij de short om en bekeek Sam even. "Ja eigenlijk zou je er geen kleding onder aan moeten hebben, veel beter" hij ging achter de man staan, deed zijn armen om Sam zijn middel en drukte een aantal kusjes in de hals van de man. "Mmm, ik wil straks wel echt jou als mijn toetje als je dat niet erg vind?" Hij drukte nog een kus op de man zijn slaap voordat hij keek hoe het hier in de keuken werkte. "Interessant ... Je meubilair is dus aan jouw element gekoppeld, aan de ene kant handig maar het heeft ook zijn nadelen. Wist niet eens dat zoiets bestond" Levi leek wel onder de indruk want dit was voor hem de eerste keer dat hij zoiets zag.