Sams appartement - De Noordertoren

Na Levi's antwoord kreeg Sam een grote lach op zijn gezicht. "Mooi," zei hij en hij drukte een zoen op Levi's mond. Hij merkte dat hij steeds dichter tegen Levi aan ging liggen. Nog even en hij zou in Levi moeten kruipen. Maar op deze afstand kon hij hem eigenlijk constant zoenen en daar maakte hij ook gebruik van. Tot hij op een gegeven moment in slaap viel, dicht tegen Levi's warme lichaam aan. Het kwam deels door die warmte en door het ziek zijn dat hij nu vredig in slaap viel, maar vooral door het gevoel dat alles goed was. Want hij wist zo goed als zeker dat alles goed was.

Levi keek hoe de man steeds dichter bij hem kwam aangeschoven. Hij vond het een lief teken want hield in dat Sam graag in zijn aanwezigheid was. Graag zo dicht mogelijk bij hem wilde liggen. De man kuste hem zachtjes terug en wachtte tot zijn vriend in slaap viel. Voorzichtig ging hij van de bank om van alles in het huishouden te doen met kleren aan natuurlijk! Hij was dat zo gewend dat schoonmaken want toen hij hier woonde verdeelde de heren hun taken. Hij luchtte het dekbed, deed de was op en afhangen, maakte van alles schoon en zo besteedde hij een aantal uurtjes aan het huishouden. Hij keek af en toe of Sam nog sliep en ging daarna weer verder.

Sam werd een halfuur voor etenstijd wakker. Zijn maag knorde, maar hij had nog steeds geen zin in eten. Hij wilde overeind komen, maar zijn hoofd deed nog pijn en hij bleef liggen. Hij draaide zich op zijn rug en keek om zich heen, op zoek naar Levi. Van de tafel pakte hij nog zijn glas water en nam een paar slokken, maar dat voelde niet fijn op een lege maag. Zodra hij Levi door de kamer zag lopen, stak hij zijn hand op. "Hoi," zei hij vrolijk, ondanks het belabberde gevoel.

had ik even zin in xD
----
Levi was een lichte bouillon aan het maken omdat Samuel in deze conditie vast niet veel wilde eten. Wat heel ongebruikelijk was voor de man die soms 6 boterhammen achter elkaar kon eten voor ontbijt. Levi ging nog even kijken hoe het met Sam was met een glas water en paracetamol in zijn andere hand. Hij zag dat zijn vriend wakker was en glimlachte. "Goedemorgen sunshine. Ik heb je wat water meegenomen en paracetamol als je daar behoefte aan hebt." Hij zette het glas neer op het nastkastje met de paracetamol ernaast. Hij ging op de rand van het bed zitten en legde zijn hand tegen de voorhoofd van de man. "Je bent nog steeds warm. Je hebt het wel goed te pakken."

Zodra Levi naast hem zat, stond Sam op. Hij nam zijn dekbed mee en kroop bij zijn vriend op schoot. Hij had nog steeds niets aan, maar juist die kou die nu langskwam was erg aangenaam. "Het gaat wel weer," zei hij, en hij pakte de bouillon aan, waar hij snel van begon te eten. Het duurde dus ook niet lang voor de kom leeg was en hij hem wegzette. Hij legde zijn hoofd op Levi's schouder en wilde net even rustig genieten, toen hem iets te binnen schoot. Hij ging weer overeind zitten en keek hem aan. "Ik bedenk mij net iets wat ik aan het begin van het weekend al had willen zeggen," zei hij. "De architect van dit gebouw is deze week langsgekomen en heeft mij verteld dat de muur die mijn appartement scheidt van de liftschacht, dikker is dan normaal. Er past een hele kamer in. Bijna twee. Dus ik heb met hem een aannemer geregeld die die muur weg komt halen en er twee kamers van maakt. Maar goed, ik kan hier niet in dit huis zijn deze week. Tyson verblijft al bij mijn moeder, maar ik zat eraan te denken, misschien kan ik deze keer bij jou komen logeren. Of we gaan met z'n tweeën ergens kamperen in de bossen ofzo." Hij keek Levi aan. De muur waar hij het overhad, bevatte zijn 'geheime hoofdkwartier'. Maar hij had besloten zich van het Hurricane-zijn af te zetten. Levi was inmiddels ook geen schurk meer en Sam werd licht gekweld door wat hij hem had aangedaan. Afstand doen van zijn tweede identiteit was voor hem de oplossing. Maar Levi hoefde dat niet te weten. Misschien zou hij het ooit nog wel vertellen, maar ze hadden al genoeg meegemaakt. "Dus, wat zeg je ervan?" vroeg hij nieuwsgierig.

Levi sloeg automatisch zijn armen om de man heen toen Samwell bij hem op schoot zat. Levi legde automatisch zijn hoofd tegen de schouderblad van zijn vriend. De geur van bouillon rook heerlijk. Uiteraard wist Levi dat een zo'n kom niet genoeg zou zijn. Maar de man had niet verwacht dat Sam zo snel de kom leeg had. Je zou verwachten dat je geen eetlust hebt als je je niet goed voelt. "Ja? Weet je het zeker? Kan ik nog iets voor je betekenen?" Je hoorde in zijn stem dat hij wel bezorgd was. En daarbij vond hij het wel eens leuk om voor Samwell te zorgen. Waren de rollen eens omgedraaid. Levi keek Samuel aandachtig aan want blijkbaar had zijn vriend iets met hem willen delen. "Ah vertel want je maakt mij nu wel nieuwsgierig."

"De architect van dit gebouw is deze week langsgekomen en heeft mij verteld dat de muur die mijn appartement scheidt van de liftschacht, dikker is dan normaal. Er past een hele kamer in. Bijna twee. Dus ik heb met hem een aannemer geregeld die die muur weg komt halen en er twee kamers van maakt. Maar goed, ik kan hier niet in dit huis zijn deze week. Tyson verblijft al bij mijn moeder, maar ik zat eraan te denken, misschien kan ik deze keer bij jou komen logeren. Of we gaan met z'n tweeën ergens kamperen in de bossen ofzo."

Levi knikte en zijn mondhoeken gingen gelijk omhoog. "Dat laatste idee bevalt mij wel. Ook al ben ik niet bepaald een kampeer type, het lijkt mij wel eens leuk om in een andere omgeving te zijn. Maar alsjeblieft wel in een omgeving met wat luxe. Dat we niet zo heel veel van de bewoonde wereld zijn afgezonderd. Je weet hoe ik ben." Maar voor Samuel had hij dit wel over. Zijn vriend was nu eenmaal een ondernemend type die hem altijd wist te verrassen. "Ik vind het een geweldig idee alleen.... Vergeet niet. Over twee dagen is het Valentijnsdag en ja ik vind het geen commerciële onzin. Dus ik wil dat het wel bijzonder word. Ben misschien een beetje ouderwets maar ik hecht daar veel waarde aan."

"Nou, dan moeten we over twee dagen de kampeertrip maar onderbreken om iets leuks te gaan doen," zei Sam vrolijk en hij keek Levi lachend aan. "Of het wordt een kampeerweekje op een tropisch strand, want met een vliegend surfboard ben je daar zo." Hij glimlachte en gaf Levi een vlugge zoen. "Maar ik mag nu dus vaststellen dat jij mij mee op date vraagt. Dat vind ik leuk." Hij gaf hem nog een zoen en sloeg zijn armen om hem heen. Maar hij schoot snel overeind en trok zijn trainingsbroek aan, plotseling was alle ziekte van hem afgegleden. "Laten we maar gaan pakken, dan," zei hij en hij liep naar zijn kast, waar ook de kleren van Levi hingen. "De aannemer komt morgenochtend vroeg en wij zijn dan allang weg." Hij keek naar de kleren in de kast en vroeg zich af wat ze mee zouden moeten nemen. Uiteindelijk draaide hij zich om met alleen hun vier zwembroeken. "Hebben we meer nodig op een tropisch strand?" vroeg hij. Misschien hadden ze die zwembroeken niet eens nodig, maar Sam was wel te net opgevoed om daarover te beginnen. "Oh, en handdoeken." Dus hij draaide zich om en pakte een aantal grote handdoeken. Slaapzakken en de tent lagen in de berging, maar ook die zouden zo gepakt zijn.

"Ja een valentijnsdate." Levi glimlachte lief naar zijn vriend en streelde door zijn donkere haren. Hij vond het altijd fijn om door de haren van Samwell te gaan. Ze waren dan niet zo lang als dat van hem, het voelde gewoon prettig. "Oeh dat laatste klinkt zeer verleidelijk. Alleen mag jij dit keer kiezen want ik krijg al vaak genoeg mijn zin. Ik wil niet het verwende vriendje zijn die altijd zijn zin wilt hebben." Hij kuste zijn boyfriend natuurlijk gauw terug. Het leek wel een wonder want Samwell leek te zijn genezen. Hij ging ook snel te werk om alles te gaan inpakken. "Morgenvroeg? Ooh dat redden we zeker." Ze waren ook geen dames die alles al een week van te voren moesten weten. Een vrouw was nu in paniek geweest omdat ze te weinig tijd zou hebben. Levi keek toe hoe Samwell vier zwembroeken tevoorschijn haalde. "Tropisch strand it is! Krijg nu al zin in cocktails en aan het strand hangen. Slecht slecht slecht." Levi stond op en pakte korte broeken en shirts. Ook een paar sportieve outfits. 2 waren toch wel genoeg? Want ze gingen vast nog wandelen of dingen beklimmen Sam kennende. "Slippers, wandelschoenen en uitgaansschoenen. Wie weet." Hij had zijn koffer binnen mum van tijd ingepakt met verzorgingsspullen erbij. "Oh weet je wat ik bijna was vergeten schat. Een zonnebril!"

"Jij hebt geen zonnebril nodig, Handsome," zei Sam en hij moest lachen vanwege de klefheid. "Maar ik heb nu dus wel één vraagje. Wordt het een kampeertripje aan een leeg strand of gaan we ergens heen waar je resorts en uitgaansgelegenheden vindt? Want dan hadden we eigenlijk al lang moeten boeken." Hij keek even naar Levi, die dus een hele stapel kleren had gepakt, en naar zijn eigen stapel van vier zwembroeken en zes handdoeken. In de uitgaanskleding kon hij zich nog wel vinden, maar de rest had hij niet nodig als hij een week in zijn eentje, of dan in dit geval met Levi, alleen maar aan het strand zou liggen. Hij keek hem dus vragend aan, niet meer wetend welke van de twee het zou worden. Het maakte hem ook niet uit, als hij maar bij Levi was, maar qua inpakken was het wel fijn. Straks moest hij een week in zijn zwembroek zeulen en op een gegeven moment in de zwembroek van Levi, die er dan geen meer over zou hebben. Levi's andere kleren waren hem te krap, hij was te breed. Hij krabde even op zijn hoofd en keek weer naar de kast. Wat zou hij eigenlijk meenemen als er meer ging gebeuren dan zonnen en zwemmen.

Levi keek op naar zijn vriend waar hij naartoe liep en zijn armen om de middel van Samwell sloeg. Hij kuste hem voor een aantal secondes en glimlachte. Hij was zo verliefd op hem dat kon je je niet voorstellen. Ook al kon hij Sam zo lang, het kriebelende gevoel in zijn buik bleef. "Jij bent de handsome Samwell." Expres zijn naam zeggende voordat hij afstand van hem deed en begon na te denken. "Ik dacht aan een tropisch eiland met bevolkte mensen. Maar dat we in het hartje van het eiland gingen kamperen. Echt ergens in middle of nowhere. Waar je eerst nog een tijdje moet lopen voordat je in een dorpje komt. En misschien eens een stad tegenkomen. Ik dacht dat we lekker wat gingen door trekken en op meerdere plekken gaan kamperen? Dat is toch veel avontuurlijker?" En een dagje strand was mooi meegenomen. "Neem gewoon van alles wat mee? Dan kijken we daar wel wat we gaan doen. Ik heb geen zin om uren te gaan zonnen iedere dag." Levi keek naar Sam met een brede glimlach. "Ook al kijk ik het liefst naar je in een zwembroek een week lang. Met zo'n lichaam." Sam bleef breed waar Levi soms wel eens jaloers op kon zijn.

"Oké, dat is wel een goede," zei Sam en hij draaide zich om naar de kast. Toch bleef het bij korte broeken en shirts, want meer had je op een tropisch eiland niet nodig. En ze moesten dus ook niet veel meenemen, als ze zouden gaan trekken. Alles moest in twee rugzakken passen, die dan nog te dragen moesten zijn. En dan nog een tent en slaapzakken. Die haalde hij uit de berging en hij zette alles klaar in de woonkamer. Met genoeg te eten, natuurlijk. Daarna keek hij op de klok en het bleek al acht uur 's avonds te zijn. De volgende ochtend zouden ze dus vroeg vertrekken, dus hij keerde terug naar Levi in de slaapkamer. "Dan wordt het nu dus tijd om te gaan slapen," zei hij. Met een windvlaag zorgde hij ervoor dat alle gordijnen in het huis omlaag zakten. Daarna kleedde hij zich uit en trok Levi met zich mee in zijn val op bed. Hij gaf hem een zoen en ging toen onder de dekens liggen, dicht tegen hem aan. Hij merkte nu weer een beetje ziekte, maar dat was bijna weg.

De tijd leek te vliegen nu de heren zo druk bezig waren met de voorbereidingen. Levi liep nog alles na en was tevreden met zijn grote rugzak. Hij had alles wat hij nodig had. Hij nam niet teveel mee want hij kon daar altijd nog in een rivier zijn kleding wassen. "Wat is de tijd vlug gegaan. Het is al acht uur, kun je het je voorstellen?" Levi rekte zich uit en keek op wanneer Sam zei dat ze moesten gaan slapen. "Ah oké." Levi ging naar de badkamer waar hij zijn lenzen uit deed, zijn tanden deed poetsen, zichzelf deed wassen en vervolgens een schone boxershort aan te doen. De man liep de slaapkamer weer op waar hij met een val mee op bed viel door zijn vriend. "Oeff..." Levi lachte zachtjes en sloeg zijn armen om de hals van de man. Hij kuste hem liefelijk terug. "Mmm... Dit is pas het goede leven."

"Nee, morgen begint het goede leven," antwoordde Sam glimlachend. Hij lag opgekruld, want hij had het weer koud, en legde zijn hoofd tegen Levi's borst. Zo viel hij snel in slaap.
De volgende ochtend werd hij vroeg wakker. Eigenlijk ging zijn biologische klok af om Tyson eten te geven, maar dat hoefde niet. Toch vloog hij overeind en hij wekte Levi. Hij kleedde zich aan en controleerde daarna nogmaals of alles in zijn tas zat. Ondanks dat ze naar een tropisch eiland gingen, kleedde hij zich warm aan en hij deed ook zijn bergschoenen al aan. Ze moesten nog een heel gebergte overvliegen en hij wist uit ervaring dat het daar vaak koud was. Hij gunde Levi nog even de tijd om wakker te worden en begon brood te smeren. Ze zouden twee keer landen, voor het ontbijt en de lunch. Tegen de avond zouden ze het eiland wel bereiken. Met nu ook het brood in de tas, ging hij naar het balkon. Je zou niet zeggen dat hij naar een tropisch eiland ging. Een dikke jas, dikke broek en bergschoenen met op zijn rug een volgestouwde rugzak, met een slaapzak er bovenop. Op zich zat de rugzak alleen vol met nodige dingen, want Sam verwachtte dat hij de hele week niet veel meer aan zou hebben dan een zwembroek, en opnieuw zijn bergschoenen, ook als ze een tocht over het eiland gingen maken. Hij nam zijn surfplank al onder zijn arm en naast hem stond Levi's rugzak met in plaats van een slaapzak de tent erop vastgemaakt. "Levi!" riep Sam en hij keek op zijn horloge. Het was half zes, tijd om te vertrekken.

"Daar ben ik totaal mee oneens. Want iedere dag met jou slapen en de ochtend met jou wakker worden is als een paradijs voor mij." Levi hoorde hoe hij klonk en begon lichtjes te blozen. "Klink net een vrouw, gatver." Hij begroef zijn gezicht in de haren van de man en snoof zachtjes de geur van Samuel op. Hij rook zo heerlijk. Met deze gedachte viel hij als een blok in slaap.
De volgende ochtend werd Levi al vroeg gewekt. Het duurde even voordat hij besefte dat hij echt wakker was maar bleef toch nog onder de lakens liggen. Vroeg opstaan was totaal niet zijn ding. Uiteindelijk stond hij op en ging zich kort wassen, tandenpoetsen, deed zijn haren in model en kleedde zich warm aan. Ze gingen namelijk met Samuel zijn board en buiten in de lucht was het fris. Levi droeg een dikke jas in een vrij klassieke stijl met een donkere broek erop en stevige schoenen. Niet bepaald bergschoenen.
Wanneer zijn naam werd geroepen liep Levi naar beneden en zag dat zijn vriend aan alles had gedacht. "Zo te zien zijn wij klaar om te vertrekken?" Levi liep naar hem toe en trok zijn vriend dicht tegen zich aan. "Krijg ik tegenwoordig geen ochtend kus meer?"

Sam gaf Levi snel een zoen en gebaarde daarna dat hij op de surfplank moest gaan zitten, die al boven het balkon zweefde. Hij kon nauwelijks wachten om te gaan. Zodra Levi zat, sprong hij achter hem op de plank en op een stevige windvlaag schoten ze weg in zuidelijke richting. Omdat het hier winter was, was het nog donker, maar in de stad onder hen waren veel lichten aan. Het was een mooi gezicht, maar Sam kon niet wachten tot ze de rivier in het zuiden over zouden steken en boven de bergen zouden vliegen. Het was absoluut niet druk in de lucht, ze waren heel erg vroeg, maar natuurlijk waren er al een paar die op weg waren naar hun werk. Toch, na een kwartier lieten ze de stad achter zich en doemde de eerste berg voor hen op. In plaats van omhoog ging Sam eromheen en voordat Levi kon vragen waarom, legde hij uit: "Ik kan niet verder omhoog, omdat niet-luchtmeesters de ijle lucht op de bergtoppen vaak niet trekken. Vooral jullie vuurmeesters zijn er slecht, met jullie element dat zoveel zuurstof kost. Maar goed, de toch zal dus wel wat langer duren dan wanneer we rechtdoor zouden kunnen." Daarna hield hij zijn mond en hield al zijn concentratie bij het vliegen, omdat ze om al die bergen heen moesten. De lucht boven hen kleurde langzaam blauw en telkens kwam de zon tussen de bergen door. Alle toppen om hen heen waren wit en staken allemaal nog ongeveer twee kilometer boven hen uit. Zo rond half negen stuurde Sam de plank naar een bergwand en daar landde hij in de sneeuw. "Ik heb honger," zei hij en hij begon snel in de tassen naar brood te zoeken, waarvan hij ook wat aan Levi gaf.

Levi rolde met zijn ogen. "Soms ben je zo onromantisch." Een zucht verliet zijn lippen. Altijd als Sam op iets was gefixeerd moest dat gelijk gebeuren. Zijn volledige aandacht lag op het vertrekken. Levi ging gehoorzaam zitten en keek niet verbaasd op toen ze met een stevige windvlaag weg schoten. Levi merkte gelijk hoe de kou in zijn lichaam door trok. Voor een vuurstuurder was kou nooit een pretje. Hij maakte tussen zijn twee handen een vlam die zachtjes wakkerde. Dit gaf hem de nodige warmte om het vol te houden hier zo hoog in de lucht. Levi moest op zijn ademhaling letten en concentreerde zich. Levi keek op toen Sam begon te spreken waarom hij niet nog hoger ging met zijn surfplank. "Is prima. Geen probleem. Bedankt dat je rekening met mij houdt want ik denk inderdaad dat nog hoger de lucht in niet zo goed zou zijn geweest." De lucht boven hen kleurde langzaam blauw en telkens kwam de zon tussen de bergen door. Alle toppen om hen heen waren wit en staken allemaal nog ongeveer twee kilometer boven hen uit.
Eindelijk was er een pauze en Levi sprong gelijk van de surfplank af en maakte een vuurtje om zijn koude lichaam te verwarmen. De man nam de brood aan en begon tevreden er een hap van te nemen. "Jij hebt ook aan alles gedacht. Wat zou ik toch zonder jou moeten?" Levi grinnikte zachtjes.

"Helemaal niets," antwoordde Sam en hij trok Levi dicht tegen zich aan, terwijl hij ook een hap van zijn brood nam. In Levi's buurt was het altijd warmer. Vooral nu hij een vlammetje bij zich hield. Ze gingen erbij zitten en Sam nam de tijd om van zijn zes boterhammen te profiteren. "Als we straks weer gaan vliegen, gaat het wat langer duren, denk ik," kondigde hij maar alvast aan. "Dus als je je behoefte nog moet doen..." Zelf stond hij na het eten van zijn brood ook op en liep een stukje weg, om inderdaad zijn blaas te legen. Daarna keerde hij terug naar de surfplank, die alweer begon te zweven. Eerst gaf hij Levi nog een zoen, hij kreeg steeds meer zin in deze week. Ergens achter in zijn hoofd bedacht hij hoe bij hem thuis nu zijn hoofdkwartier afgebroken werd, zodat uiteindelijk zijn hele Hurricane-verleden in de doofpot kon worden gestopt. Zodra Levi weer zat, sprong hij achter hem op de plank en opnieuw schoten ze weg. Hij stuurde hen weer om bergen heen. Na twee uur of zo begonnen ze te zien hoe de sneeuwgrens steeds hoger kwam te liggen en dat het warmer werd, al was het nog steeds rond het vriespunt. Onder hen werden de dalen steeds groener, de beken steeds breder en op veel bergweiden waren bloemen te zien. Nog een uur later passeerden ze de eerste boom op hun hoogte, terwijl Sam de plank niet had laten dalen. Ze kwamen dichter bij de evenaar, dus het werd warmer. Het duurde niet lang voor de sneeuwgrens verder boven hen lag en de hellingen om hen heen bebost waren. Nog steeds waren de bergen rond de tien kilometer hoog. En opeens werd het blauw voor hen. Zo rond het middaguur bereikten ze de zee. De bergen waren nog steeds hoog, maar minder dan rond George City. Sam liet de plank dalen naar het strand. Ook de planten en bomen waren duidelijk tropisch en anders dan de naaldwouden in het noorden. Boven het zand sprong Sam van de plank en hij keek om naar Levi. Opeens was het heel erg warm. "Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind dit te warm," zei hij en hij kleedde zich uit tot op zijn onderbroek. Daarna trok hij zijn zwembroek aan en zijn schoenen weer, maar daar liet hij het verder bij. Hij liep naar Levi en drukte een zoen op zijn mond. "Laten we hier maar aan wennen, dat eilandje zal ook wel zo warm zijn.

Levi liet zich tegen Samwell aantrekken en ruste zijn hoofd tegen zijn gespierde borstkas. Levi gleed met zijn vingers over de bovenbenen van de man en schudde lachend zijn hoofd. "Arrogant." Hij keek omhoog zodat hij Sam kon aankijken voordat hij van zijn boterham een hap nam. Levi voelde hoe zijn lichaamstemperatuur begon te stijgen. Dat kwam deels door het vuur wat hij had aangemaakt en omdat hij tegen Samwell aanzat. "Dat wordt een echte kwelling. Ik haat zo lang in de lucht zijn." Levi zuchtte maar het was allemaal voor een goed doel. Dadelijk zouden ze lekker op het eiland zijn. Hij volgende zijn vriend voorbeeld op en ging ook even zijn behoefte doen. Levi doofde het vuur en ging weer op de surfplank zitten nadat hij een kus had gekregen van zijn vriend.

Na twee uur of zo begonnen ze te zien hoe de sneeuwgrens steeds hoger kwam te liggen en dat het warmer werd, al was het nog steeds rond het vriespunt. Onder hen werden de dalen steeds groener, de beken steeds breder en op veel bergweiden waren bloemen te zien. Nog een uur later passeerden ze de eerste boom op hun hoogte, terwijl Sam de plank niet had laten dalen. Ze kwamen dichter bij de evenaar, dus het werd warmer. Het duurde niet lang voor de sneeuwgrens verder boven hen lag en de hellingen om hen heen bebost waren. Nog steeds waren de bergen rond de tien kilometer hoog. En opeens werd het blauw voor hen. Zo rond het middaguur bereikten ze de zee. De bergen waren nog steeds hoog, maar minder dan rond George City.

De geur van de zee drong de neusgaten van Levi binnen. Heerlijk. Hij kreeg nu al zin om een duik te nemen maar voelde dat zijn lichaam vrij koud was. Dat moest eerst worden opgewarmd. Wanneer Levi eenmaal de grond onder zijn voeten voelde zag je een tevreden expressie verschijnen op zijn gezicht. De zon gaf hem zijn warmte weer terug. Samwell was binnen mum van tijd al verlost van zijn kleding. Levi betrapte zichzelf erop dat hij naar zijn vriend aan het staren was. Hoe bleef Sam zo'n goed, gespierd lichaam houden? Levi keek met een lieve glimlach naar zijn vriend en kuste hem terug. "Ik vind het prima zo. Ik hou van warmte." Hij sloeg zijn armen om de hals van de man. "Mag ik zeggen dat je er heel sexy uitziet in je zwembroek?"

Sam moest glimlachen. "Van mij mag je dat," zei hij. "Het is alleen jammer dat ik nu niet hetzelfde kan zeggen van jou." Hij zocht in de tassen weer naar brood en plofte in het droge zand neer om te gaan eten. Hij voelde hoe de zon al warm scheen op zijn bleke winterhuid en hij pakte zonnebrand uit de tas. Daarna keek hij naar Levi. "Jij vindt het vast niet erg om mij in te smeren?" zei hij flauw met een knipoog. Aan de ene kant wilde hij gewoon aandacht van Levi, aan de andere kant vond hij dat hij nu bediend mocht worden, omdat hij hen al helemaal hierheen had gevlogen en ze nogmaals honderd kilometer uit de kust moesten zijn voor dat eiland. Hij keek hem uitdagend aan en nam nog een hap van zijn boterham. Al snel begon hij aan zijn tweede, derde, vierde, vijfde, zesde, zevende, achtste boterham en toen zat er voor hem niets meer in het zakje, dat hij zorgvuldig in een extra vak van de rugtas dumpte, dat hij daarbij het afvalvak noemde. Omdat hij inmiddels plakte, ging hij maar niet te dicht tegen Levi aanzitten. Hoewel het hem heerlijk leek om vastgeplakt te zitten aan die jongen, leek het hem nu niet het beste moment.

Levi gleed met zijn vingers door de haren van zijn vriend en kuste hem zachtjes tegen zijn kaaklijn. "Ah je wilt mij ook al in een zwembroek zien. Ik heb het nog niet warm genoeg maar dadelijk als ik ben opgewarmd zul je een mooi uitzicht te zien krijgen." Levi vond zichzelf altijd al knap omdat hij wist dat hij iedereen om zijn vinger kon winden. Dat was hem vroeger als player vaak genoeg gelukt. Bij de opmerking van Samwell probeerde Levi vrij droog te reageren. Echter maakte zijn hart al een sprongetje. Als Levi iets geweldig vond was het wel het aanraken van Samwell zijn lichaam. "Dat doe ik wel omdat ik zo'n lief vriendje ben." Levi ging achter Sam zitten en begon hem zorgvuldig in te smeren zonder een plekje over te slaan. Hij wilde niet dat hij zich straks zou verbranden. Hij deed ook de bovenarmen en de schouders heel goed in smeren. Daarna deed Levi ook zijn borstkas en glimlachte tevreden. "Done..." Hij legde het flesje weg en zag hoe Sam zijn laatste boterham wist op te eten. Levi had er maar eentje gehad en dat was voor hem nu meer dan genoeg. Levi ging nu expres zitten op Samwell met hun borstkasten tegen elkaar toe. Hij gleed met zijn vingers over zijn gespierde biceps. "Je bent echt te goddelijk voor woorden." Levi kuste hem lief en gaf hem een knuffel. Het interesseerde hem totaal niet dat Sam plakte.

Sam glimlachte tevreden en hij zoende en knuffelde Levi uitgebreid terug. Zo bleven ze een tijdje zitten, maar uiteindelijk stond hij toch weer op en trok een T-shirt aan. "Kom je, we moeten nog zo'n honderd kilometer," meldde hij. "Een kleine twee uur vliegen." Hij wist dat hij met dit soort opmerkingen de sfeer verpestte, maar hij hield van Levi's beteuterde gezicht. Hij zwaaide een rugtas over zijn rug en nam plaats op de surfplank, die al weer begon te zweven. Hij wachtte tot Levi ook zat en stuurde hen daarna op een windvlaag vooruit. Ze stegen tot ongeveer twee meter. Hoger hoefde niet, want ze hoefden toch nergens overheen. Het was iets kouder dan op het strand, want er stond meer wind, maar het was nog steeds tropisch warm. Omdat Sam nog steeds zijn best deed om zo snel mogelijk te vliegen, had hij geen concentratie over om met Levi te gaan praten. Tot hij ongeveer na een uurtje stilhield op een meter hoogte boven de oceaan. "Man wat een hitte," zei hij en hij ontdeed zich van zijn schoenen en zijn shirt. "Ik ga zwemmen." Zonder vrees sprong hij omhoog en landde met een sierlijke duik in het water. Na een paar seconden kwam hij weer boven en gebaarde dat Levi er ook in moest komen. Hij dook een paar keer onder en kwam weer boven. Anders dan in de meren en rivieren waarin hij altijd had gezwommen, was alles hier onder hem blauw. Doodse stilte en blauw. Er was geen bodem of waterplant te zien. Hij vroeg zich af hoe diep hij zou moeten gaan om bij de bodem te komen, maar wist dat hij niet zo diep kon, zonder door de druk verpletterd te worden.

Het was echt romantisch hier op deze plek en hoe Samwell hem lief terug kuste en knuffelde. Levi was in tijden nooit zo aanhankelijk geweest. Samwell bracht gewoon het beste in hem naar boven. Levi knikte toen Sam aangaf dat ze nog een tijdje verder moesten. Voor het eerst leek hij niet ontevreden te zijn. Hij had wat hij wilde, affectie van zijn vriend. Hij ging met zijn vingers door zijn bruine lokken om het weer een beetje in model te brengen. Daarin bleef Levi altijd hetzelfde. Ijdel.

Tijdens het vliegen waren de beide heren stil. De man hield er natuurlijk rekening mee dat zijn vriend zich volledig moest concentreren. Na ongeveer een uurtje hoorde hij Sam zeggen: 'Man wat een hitte.' waardoor Levi zachtjes begon te lachen. "En jij hebt een relatie met een vuurmeester. Dat je het nooit warm hebt als ik bij jou in bed lig." Hij kon het niet laten om speels zijn tong naar hem uit te steken. "Zwemmen?" Levi keek verrast op toen Samwell gewoon naar beneden sprong. Levi keek naar het water, de hoogte en zuchtte. Waarom ook niet? Samwell zijn wil was wet tenslotte. De man trok zijn kleren uit en pakte snel zijn zwembroek die hij vlug aandeed. Daarna dook hij het water in. De verkoeling van het water was aan de ene kant aangenaam maar aan de andere kant was Levi zijn lichaamstemperatuur nog niet warm genoeg.

Dat is iets anders," antwoordde Sam lachend. "Jouw warmte is aangenaam, niets bezweet en plakkerig." Hij zwom naar Levi toe en gaf hem een zoen. Daarna liet hij zich op zijn rug drijven, gedragen door allemaal luchtbelletjes. Toch dook hij op een gegeven moment weer onder en deze keer ging hij echt zo diep mogelijk. Dat was dus niet ver, want het duurde lang en het was alleen maar blauw en saai om hem heen. Dus zwom hij snel terug naar de oppervlakte, waar de luchtbel die om zijn hoofd had gezeten weer knapte. Hij keek naar Levi. "Ik heb mijn afkoeling eigenlijk wel weer gehad," zei hij en hij klom weer op de plank. Deze keer droogde hij zichzelf niet af en kleedde zich ook niet weer aan. Dat hij nu alleen een zwembroek aanhad en doorweekt was, leek hem te kunnen helpen bij het laatste uurtje reizen, om niet te warm te worden. Hij wachtte tot Levi ook klaar was met zwemmen. De surfplank lag ook op het water. Sam gaf Levi nog een zoen en daarna stegen ze weer op, op weg naar het eiland.
En eindelijk waren ze er dan. Sam liet de plank landen op het strand van een redelijk groot, onbewoond eiland. Aan de horizon waren nog meer eilanden te zien, sommigen ervan bewoond, anderen niet. Hun eiland had mooie witte stranden, een dichte jungle en een berg in het midden. Aan Sam was duidelijk te zien dat hij die wel op wilde klimmen. Hij liep naar Levi toe en sloeg zijn armen om hem heen, om hem een lange zoen te geven. "Hier gaan wij dus een weekje vertoeven," zei hij en hij gaf hem nog een zoen. "Niet alleen op dit strand natuurlijk, want ik wil meer van het eiland zien, maar wel de hele tijd met jou."