Sams appartement - De Noordertoren

Sam zoende Levi terug en sloeg zijn eigen armen ook om hem heen. Hij liep naar de keuken en keek vandaar naar Levi. "Nee, ga je gang," zei hij lachend. "We kunnen het nu niet zo doen als de vorige keer dat we samen gekookt hebben." Hij glimlachte en ging aan de slag. Wat hij nodig had haalde hij uit de kastjes die nog steeds op wind werkten. Zodra Levi zijn laptop opendeed vloog Bolle, de gele vogel, op en hij landde op de bovenkant van het scherm, waarbij heel veel lucht verplaatst werd. De andere twee zaten nog steeds op Tysons stoeltjes en wapperden af en toe een windvlaag in zijn gezicht, waarna de baby verschrikt opkeek en kirde van plezier.

"Oké" sprak Levi zachtjes uit. Hij pakte zijn leesbril die hij opzette voordat hij zijn laptop open deed klappen. Hij wachtte tot het gedeelte waar hij zijn wachtwoord moest intikken. De man keek verbaasd op bij het gevoel van wind en een vogel kwam op de bovenkant van zijn scherm gevlogen. Hij vond het daar blijkbaar fijn zitten. Hij streek met zijn vinger voorzichtig over het kopje van de vogel voordat hij een aantal documenten opende om door te lezen. Hij had veel vergaderingen staan voor volgende week en daarom moest hij de stukken door lezen. Als hij vragen had noteerde hij dat in een kladblok of opmerkingen werden ook genoteerd. Daarna begon hij zijn e-mail te controleren want misschien had hij alweer wat dingen gemist.

Sam ging aan de slag in de keuken. Hij had geen speciale maaltijd in gedachten, maar kookte gewoon een simpele lasagne. Toen hij die in de oven zette, had hij even niks te doen en hij plofte naast Levi op de bank. Met een welgemikte wind blies hij Bolle van de laptop af. Hij hoefde niet eens hard te blazen. Hij gaf Levi een zoen op zijn wang en zwaaide naar Tyson, die vrolijk naar hen zat te kijken. "Dus je hebt tegenwoordig een nog drukker leven, Handsome?" vroeg Sam lachend en hij gaf Levi een zachte stomp tegen zijn schouder.

Het begon al lekker te ruiken waardoor af en toe de maag van Levi begon te rommelen. Het wilde eten. Levi leek geconcentreerd met zijn werk bezig te zijn en keek voor kort op toen Samwell naast hem kwam zitten. De vogel werd weggeblazen. "Dat was nergens voor nodig hoor" en kreeg toen een kus op zijn wang. Levi glimlachte en las toen weer verder met een stuk wat over de voorzieningen ging voor hangjongeren. "Nog drukker leven? Hmm... Ik hoefde toen nooit naar vergaderingen en dat soort dingen. Een stuk minder papier werk. " Hij voelde de stomp en porde de man plagend terug in zijn zij.

"Nee, toen werd je alleen vierentwintig-zeven gebeld," zei Sam op klagerige toon, maar met een grote glimlach. Hij leunde vrolijk tegen Levi aan en las mee, al wist hij niet waar het over ging en of het vertrouwelijk was. Maar Levi zou het vast niet erg vinden. Af en toe wierp Sam een blik op Tyson. "Wanneer openbaren kinderen hun element eigenlijk?" vroeg hij, meer aan zichzelf dan aan de ander. Hij wist alleen wat hij met Ty moest doen als hij begon te vermoeden dat het een luchtmeester was; hem op een grote stapel kussens laten vallen. Dat klonk heel hard, maar een luchtbaby viel niet hard, maar landde zachtjes op zijn kont. Zo ging het al eeuwen.

"Dat klopt" zei Levi een beetje afwezig want dit was een stuk met een aantal moeilijke zaken. Hier had hij meer tijd voor nodig om in te studeren en dat kon hij beter hier niet gaan doen. Hij wilde niet een half uur tot een uur kwijt zijn om dit goed te kunnen voorbereiden voor dinsdag. Hij pakte een ander document wat kleiner was en makkelijker te lezen. "Wat?" Levi keek Sam even aan. "Dat weet ik eigenlijk niet. Moet je dat niet soort van testen? of laten ze dat uiteindelijk niet zelf zien? Bestaat er ook de kans dat hij helemaal geen element beschikt? Was die Heather gewoon een sterveling of kon zij ook een element beoefenen?"

"Iedereen stuurt iets in deze wereld," zei Sam. "En ja, ze laten het zelf zien, maar heel licht en je zult het moeten bevestigen. En volgens mij stuurde Heather vuur, dus dat zou ook zomaar nog kunnen." Hij zuchtte en stond op. Hij liep naar Tyson, blies de vogels van het stoeltje en kietelde de baby in de buik. Hij begon te lachen en met zijn armen en beentjes te zwaaien. Sam trok gekke bekken en hield pas op toen de wekker van de oven klonk. Hij liep terug naar de keuken en Tyson blies tevreden een grote bel. Sam haalde de lasagne uit de oven en dekte de tafel. "We kunnen eten," liet hij Levi weten en hij ging zitten. Natuurlijk had hij zo gedekt dat ze naast elkaar zaten.

"Ow ja dat klopt..." Levi keek nu de man aan met een kleine glimlach. "Vuur? Het kan dus ook nog een vuurmeester worden. Ik ben eens benieuwd" Levi keek af en toe naar Samwell. Hij vertroetelde zijn zoontje op zo'n schattige manier. Wanneer de bel van de oven ging klapte Levi de laptop dicht, zette die op de kleine tafel en stond op om naar de eettafel te lopen. "Wat een verrassing. Kom je weer lekker naast mij zitten?" Levi ging naast de man zitten, kuste hem op zijn wang voordat hij voor zichzelf deed opscheppen. "Samwell.. Dit ruikt echt heerlijk! Wat heb ik toch geboft met iemand zoals jou die zo lekker kan koken. Smakelijk eten schat" zei die op een lieve toon voordat de man tevreden aan zijn lasagne begon.

"Natuurlijk zit ik naast jou," zei Sam, die moest blozen bij Levi's woorden en voor zichzelf ook opschepte. Natuurlijk twee keer zoveel als Levi. "Smakelijk eten Handsome." Hij nam de eerste paar happen en vond ook dat hij goed kon koken. Hij schoof dicht naar Levi toe en leunde een beetje tegen hem aan. Hij keek naar Tyson in zijn stoeltje, die even een moeilijk gezicht trok. "Oh, Ty, niet nu," zuchtte Sam, maar Tyson keek hen al geschrokken aan en begon toen te huilen. "Sorry, het mannetje heeft een schone luier nodig." Sam stond op en liep naar Tyson toe. "Stil maar, joh." Hij tilde hem op en nam hem mee naar zijn kamertje. Daar legde hij hem op de commode en ging aan de slag. Sam deed het snel, want als hij meerdere handen nodig had liet hij het gewoon zweven. Na een paar minuutjes zat Tyson alweer in de box en stond Sam zijn handen te wassen, om weer bij Levi aan te schuiven. "Hè, nu is mijn eten koud," zei hij lachend.

Hij schudde zijn hoofd met een glimlach want hij was niets anders gewend. "Waarom vind je het niet fijn om tegenover elkaar te zitten? Dat is meestal toch vrij gebruikelijk?" Levi nam een aantal happen want de lasagne was gewoon het beste wat hij ooit had geproefd. Nooit had iemand dit lekkerder weten te maken als zijn... nog niet vriend. Levi keek op naar de baby. "Niet zo gemeen Sam, kan het jongetje toch ook niets aan doen" Gelukkig dat hij niet de luier hoefde te verschonen maar uit beleefdheid bleef Levi wachten met eten tot Sam terug kwam. "Ja nu is de mijne ook koud" Hij nam weer een hap van zijn lasagne. "Dat je je eetlust nog niet verloren bent na zoiets? Ik zou het denk ik echt niet kunnen"

"Omdat het zo onpersoonlijk is met een tafel ertussen," zei Sam lachend. "Nu kan ik tenminste lekker dicht tegen je aan gaan zitten." Hij nam een paar happen van zijn nu koude maaltijd. "En daar wen je wel aan. Het is in elk geval niet zo dat hij ongezond onsmakelijk schijt." Sam grinnikte en ging vrolijk door met zijn lasagne. Het binnenste was nog was, dus het was geen groot probleem. De vogels waren ook op hun stok met het voerbakje gaan zitten en bogen om de beurt voorover om wat van het graan op te pikken, terwijl Tyson ze met zijn vrolijke hoofdje observeerde. "Maar, had jij nog plannen die je uit wil voeren dit weekend?" vroeg Sam nieuwsgierig. "Want je zit drie dagen met mij opgescheept."

"Vind je? Dan kan je die persoon wel aankijken toch?" Toch vond hij als Sam naast hem kwam zitten veel persoonlijker overkomen dan zo'n tafel ertussen. Dat had wel iets romantisch. "Dat klopt en je hoort mij vooral niet klagen" Hij gaf Sam een speelse duw voordat hij nog een aantal happen nam en de lasagne nu op was. "Ik denk dat ik nog een keer opschep" En dat deed Levi ook. Niet een hele bord, gewoon nog een beetje. Hij at soms wat meer en soms wat minder. Bij deze man was dat heel verschillend. "Sam! alsjeblieft... ik wil daar nu even niet aan denken als ik ben aan het eten" Hij keek even naar Tyson met een glimlachje. "Misschien kunnen we gaan wandelen met Tyson overdag en in de avond weer eens op stap. Ik vind dat we toch weer eens wat moeten dansen. Of we houden hier een film avond of we gaan lekker winkelen voor Tyson? Babykleertjes kopen en dat soort dingen?"

Ook Sam schepte zijn hele bord weer vol. "Ik kan jou nu ook aankijken," zei hij. "Maar ik vind dat je goede dingen opnoemt. We gaan gezellig wandelen en een filmavond en een keertje uit. Ik zal Sarah vragen of ze zondagavond kan komen. Maar kleertjes heeft hij niet meer nodig, dus daar heb ik geen zin in. Dat is ook wel heel vrouwelijk gedacht, Handsome." Hij glimlachte en gaf Levi een zoen voor hij verder ging met eten. "Ik denk dat ik alleen mijn surfplank uit moet gaan breiden of zo, het past er niet meer allemaal op."

"Ja maar je kan mij niet aankijken als je aan het eten bent, dan kijk je recht vooruit. En als je voor mij zat dan kon je mij dus aankijken, snap je?" Hij grijnsde even bij zijn 'argument' waarom tegenover elkaar zitten ook fijn kon zijn. "Ja? Vind je het leuke dingen? Ik heb nu al zin in ons lang weekend. Het gaat echt gezellig worden. Dus zullen we deze avond gewoon een film avond doen?" Bij zijn woorden over zijn surfplank begon Levi zachtjes te lachen. "We kunnen ook vanavond gaan klutsen aan je surfplank en nee ik heb niet vrouwelijk gedacht hoor. Tyson heeft toch wel kleertjes nodig en pantoffeltjes en dat soort dingen allemaal?"

"Die heeft hij niet meer nodig, die heeft hij al," zei Sam lachend en hij ging even verder met zijn eten. "En nee, dat hoeft niet. Alles past nog en er is genoeg plaats, tot ik begin te denken aan nog meer gezinsuitbreiding." Hij stak zijn tong uit en at netjes zijn bord leeg. Maar ja, natuurlijk schepte hij nog een keertje op. "Maar dan zal ik rekening met je houden, hoor." Hij porde Levi in zijn zij, terwijl hij at en keek naar Tyson die speelde met zijn mobiel. Hij kreeg het ding nog niet met een windvlaag aan het draaien, dus Sam verwachtte dat de openbaring van de kracht nog wel even zou duren.

"Oké dan hoeven we dat inderdaad niet meer te doen" Bij het woord gezinsuitbreiding floepte Levi dit eruit: "Aah alsjeblieft niet nog meer kinderen" Dat kwam heel klagend over en meteen kreeg Levi spijt dat hij dat had gezegd. Tyson vond hij helemaal niet zo erg. "Hoe bedoel je rekening met mij houden?" En pakte de hand waarmee Sam hem deed porren. Hij bracht het naar zijn mond en beet zachtjes in de vinger van Sam. "Zo! " Hij glimlachte en at zijn bord netjes leeg. Nu zat de man ook echt vol, niets kon er meer bij. De man keek hoe Tyson speelde met zijn mobiel. Het jongetje kon echt zo schattig zijn.

Sam keek Levi plagend aan. "Nee, ik zal eraan blijven denken," zei hij. "Al maakt het niet zoveel uit, ik ben toch al niet meer van plan zonder jou uit te gaan." Hij grinnikte en vrolijk at hij verder. Al snel had hij ook zijn bord leeg en hij draaide zich naar Levi toe, om hem een lange zoen op zijn mond te geven. Het maakte niets uit dat ze naar lasagne smaakten, daar ging het niet om. "Ik zou rekening met jou houden, omdat ik vind dat dat moet. Vorige keer kende ik je toen nog nauwelijks." Hij bloosde even. "Oke, toen ik Heather tegenkwam kon ik elke oneffenheid van jouw lichaam benoemen, maar daar gaat het niet om.

"Sam... Wil je eigenlijk nog kinderen? Kinderen adopteren of misschien tja geen idee... Met een vrouw willen om meer kinderen te maken?" Het was echt een serieuze vraag want Samwell leek op een persoon die graag bij kinderen in de buurt was. "Niet meer zonder mij op stap? Ook niet met je vrienden? " Levi keek hem even verbaasd aan. Zelf ging de man ook niet meer op stap sinds Sam een deel uitmaakte in zijn leven. Beide mannen hadden hun borden nu leeg en plotseling voelde hij de lippen van Sam op die van hem. Hij moest echt nog wennen aan de spontaniteit van de man. Hij kuste hem gretig terug met zijn vingers door de bruine haren strelend. "Daar heb je inderdaad wel een punt" Hij begon zijn bord alvast af te ruimen want misschien wilde Sam nog eens opscheppen. "Welke oneffenheid kun je allemaal noemen dan?" Dit vond hij nu interessant om te weten.

"Elke spierlijn," antwoordde Sam en hij bloosde. Hij stond ook op en ruimde af. "En ik weet het niet, misschien wil ik wel nog kinderen. Maar ik ben nog jong en wil eigenlijk ook dat die kinderen op mij lijken. Of op degene met wie ik dan ben. En voor Tyson ging ik vaak genoeg met mijn vrienden op stap, maar nu komen ze gewoon hierheen." In de keuken sloeg hij zijn armen om Levi heen en trok hem dicht tegen zich aan, om hem eens goed te kunnen zoenen. "Maar ik ga niet meer uit voor je weet wel, voor een leuke nacht. Daarvoor heb ik jou." Hij glimlachte en kneep speels in Levi's kont, voor hij hem losliet en naar Tyson liep.

"Elke spierlijn? Sam vertel me meer details want je maakt mij erg nieuwsgierig. Welke oneffenheden heb ik wel niet allemaal?" Hij merkte dat de man bloosde maar pakte zachtjes zijn kin vast en zorgde ervoor dat Sam hem wel moest aankijken. "Kom op......" Maar de man begon al snel af te ruimen. Bij zijn woorden over kinderen merkte dat Levi zich meer terug trok. "Aha... Met wie je dan bent..." Herhaalde de man zachtjes. Dus Sam zag helemaal geen toekomst met Levi en waarom voelde dat als een klap in zijn gezicht. Echter zou hij voor Sam nooit een kind kunnen baren en hij wilde geen kinderen. "Ik wil je vrienden wel eens ontmoeten" zei Levi een beetje afwezig terwijl hij voor zich staarde. Hij voelde de armen van de man om hem rusten en wilde hem zoenen. Levi kuste hem terug maar leek niet erg aanwezig. "Aah oké. Dus geen ONS meer sinds ik in jou leven ben. " Ook Levi deed dat ook niet meer op een foutje na dan met die vrouw van toen, zijn vorige secretaresse. De man zijn mondhoeken gingen iets omhoog bij de kneep in zijn kont. "Foei, foei foei"

"Ow, kom op Handsome," zei Sam, toen hij zag dat Levi niet erg waardeerde hoe hij zijn zin had geformuleerd. "Je weet dat ik mijn leven het liefst met jou door wil brengen, dat heb ik al vaak genoeg gezegd." Hij gaf Levi een zoen en daarna haalde hij Tyson uit zijn wipstoeltje. "Kom op kleine man, zeg gedag tegen ome Levi," zei hij en hij zwaaide met Ty's armpje. De baby keek hem aan en daarna naar Levi, voor hij zijn slaapkamer in werd gedragen en zijn pyjama aankreeg. Sam legde zijn zoon in de wieg en deed het slaapmuziekje aan. Hij tikte nog even tegen Tysons neus en gaf hem een zoen op zijn voorhoofd. Uiteindelijk liep hij weer naar buiten en hij deed de deur zachtjes dicht. Het eerste wat hij nu deed was de babyfoon aanzetten. Daarna draaide hij zich naar Levi toe en pakte hem vast om hem te zoenen.

"Niets kom op, je moet eens opletten hoe je bepaalde dingen formuleert" Levi keek beledigd de andere kant op met zijn armen over elkaar gerust. "Het is sowieso onmogelijk om ons leven te delen want we willen beide heel iets anders" De man had nu al spijt dat hij dit weekend hiernaartoe was gekomen. Dit was gewoon een erg slecht idee. Hij wilde niet teleurstellend terug naar huis wetend dat het tussen hem en Sam niet ging werken. Levi keek naar de baby en pakte zachtjes zijn hand vast. "Slaap lekker Tyson" Levi's grijze ogen keken het jongetje lief aan voordat hij tegen de muur ging aanstaan. Hij snakte zo naar een sigaret. Samwell kwam weer terug die eerst even de babyfoon deed aanzetten voor het geval Tyson wakker zou worden. Wanneer de man hem wilde kussen duwde Levi hem ruw weg. "Nee. Ik ben niet in de stemming" Levi ging terug op de bank zitten. "Sam we moeten eens goed praten"

Sam keek Levi raar aan. "Ben je zwanger, Leef?" vroeg hij plagend. "Je hebt last van stemmingswisselingen. We kunnen er trouwens donder op zeggen dat je hetzelfde had gereageerd als ik had gezegd dat ze op jou zouden moeten lijken. Dan had je vragen gesteld over het feit of wij het wel met elkaar uit zouden kunnen houden." Sam zuchtte en plofte tegenover Levi op de bank. "Ik doe mijn uiterste best om het jou weer naar de zin te maken. En praten over dat we beide iets anders willen en dat dat altijd zo geweest is, is onzin. Want ik wil jou en zes maanden geleden wilde jij mij." Hij werd zelf ook een beetje geïrriteerd door de constant veranderende houding van Levi. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek hem aan, zich afvragend of het ooit nog goed zou komen.

“Nee ik ben niet zwanger…” zei hij op een licht geïrriteerde toon. Bij het woord stemmingswisselen keek Sam met ongeloof aan. “Meen je dit even serieus? Jij zegt allemaal dingen wat nergens op slaat. Hoe wil je dat het kind ooit op ons beide gaat lijken. We zijn allebei mannen als je dat nog niet wist en ik kan niet bevrucht worden.” Hij deed zijn armen over elkaar met zijn ogen strak op de man gericht. “En als wij eentje zouden adopteren leek die sowieso niet op ons. Geen van ons beiden. Wat moet ik nu denken Sam? Jij wilt iets heel anders dan ik. Ik wil geen kinderen meer en als ik voor Tyson zou gaan zorgen dan hebben wij in feite al 1 kind. Ik ben echt bang dat het niet meer goed gaat komen tussen ons”

"Je loopt teveel op de zaken vooruit, Levi," zei Sam. "Je blijft maar nadenken over hoe het zou moeten als we weer samen zouden gaan wonen en weer op het punt terecht komen waar we waren toen we uit elkaar gingen zes maanden geleden. Leef in het hier en nu en geniet weer, net als toen. Toen vroegen we ons ook niet af hoe het verder ging, het ging vanzelf tot ik dat nieuws te horen kreeg. En ik geef alleen maar antwoord op jouw vragen." Sam zuchtte, hij wilde niet dat het zo ging. Hij wilde gewoon weer terug naar dat punt waar ze stonden voor hij over Tyson hoorde. Dat kon toch wel, al was er nu iemand extra. "Met die stemmingswisselingen bedoel ik alleen maar dat jij de ene keer weer helemaal verliefd en happy over kan komen en nog geen seconde later pieker je weer over een eventuele toekomst met of zonder mij. Ik kan je één ding vertellen, als jij zo na blijft denken, wordt het een toekomst zonder mij, en daar wordt ik ook niet blij van." Sam wilde dat zijn punt duidelijk werd bij Levi. Op het moment dat ze uit elkaar gingen, hadden ze beide uitgesproken dat ze van elkaar hielden en bij Sam was dat eigenlijk nooit gestopt. Hij hield nog steeds van Levi, maar dat kon hij nu niet zomaar zeggen, omdat Levi een emotioneel wrak leek, zonder de overdreven geuite emoties, dan.

"Ik loop niet op de zaken vooruit Levi. Als je het niet weet over 5 jaar ben ik alweer dertig hoor. " Levi beet even op zijn onderlip omdat altijd als hij een soort stress had dan een sigaret op stak. Hij was gestopt, zo trots maar hij ging straks een pakje kopen om het gelijk leeg te roken. Werd hij zelf weer rustig van. Sam maakte een belangrijk punt: Leef in het hier en nu. Gewoon niet constant piekeren hoe het zou gaan want dat deden ze zes maanden ook niet. Toen leefde de beide mannen met de dag. Misschien kwam het omdat hij nu een bedrijf had, directeur is met grote verantwoordelijkheden. Dan dacht je wel constant over de toekomst na. Het deed hem pijn om te horen als Levi zo door ging dat hij juist Sam kwijtraakte. "Dat wil ik niet" mompelde de man zachtjes. Ze werden hier alleen moe van telkens deze discussies waar Levi meestal mee begon. "Sorry" Hij zuchtte diep en ging toen op de schoot van de man zitten. "Ik ben bang om je weer kwijt te raken Sam. Een leven zonder jou is echt geen pretje. Die 6 maanden waren voor mij een hel geweest omdat de eerste persoon van wie ik hield weg had geduwd. Weggeduwd om te hopen dat hij als nog deed wat ik hem zei. Echter ben jij iemand die achter jou standpunten staat en kijk wat er uit is gekomen. Een gezond kindje, prachtig omdat die op zijn vader lijkt"

Toen Levi op zijn schoot kwam zitten en zijn excuses aanbood, sloeg Sam zijn armen om hem heen en trok hem dicht tegen zich aan. "Ik had al zo'n vermoeden," zei hij zacht en hij wreef over Levi's rug. "Maar ik heb eigenlijk wel een vraag; heb jij niet net als ik bij elke zoen weer dat vlinder gevoel in je maag?" Het was voor Sam belangrijk om dat te weten. Als Levi het ook weer had gekregen na die zes maanden, dan zag Sam een mooie toekomst. Dan hoefden ze alleen nog maar van elkaar te gaan houden, opnieuw. Maar Sam kon het ook snappen als Levi rustig aan wilde doen. Het was toch iets moeilijks, als je bedacht hoe en waarom ze uit elkaar waren gegaan. Hij trok Levi nog wat dichter tegen zich aan en gaf hem een tedere kus, van die kusjes die je alleen uitdeelt aan iemand waar je echt heel veel om geeft.

"Ik ben bang om je te verliezen" meestal stelde hij zich nooit zo kwetsbaar op bij iemand zelfs niet bij Sam maar hij wilde de man laten zien dat hij nog steeds zoveel om hem gaf. Hij wilde Sam niet verliezen en door deze angst gebeurde dat juist. Bij zijn vraag keek Levi hem met een glimlach aan. Hij nam Sam zijn gezicht tussen zijn handen en kuste hem innig. "Ja... Echt zoveel vlinders dat ik ze niet eens zou kunnen tellen. Je weet toch wat ik zes maanden geleden tegen je heb gezegd?" Misschien was Sam dat wel vergeten. Hij kreeg allemaal kusjes waar zoveel liefde in zat dat Levi gewoon van top tot teen warm begon te voelen. Ze waren beide zo gek op elkaar dus waarom moest het allemaal zo moeilijk gaan? Levi ging het zeggen ook al was het niets voor hem. "Ik hou zo ontzettend veel van je Samwell. Wil je met mij alsjeblieft weer opnieuw beginnen? Een frisse start als mijn vriend?"

Sam keek Levi wel een soort van dolgelukkig aan. "Natuurlijk weet ik wat je gezegd hebt en jij weet vast en zeker ook nog dat ik toen hetzelfde zei," zei hij vrolijk. "En ik hou nog steeds van je Levi, ga alsjeblieft nooit meer weg." Hij kuste hem innig en lang en keek hem daarna diep in de ogen. Hij had zijn armen nog steeds om zijn nu-weer-vriendje heen geslagen en inmiddels alsof hij hem nooit meer los zou laten en dat wilde hij eigenlijk ook niet. Hij gaf Levi nog een zoen. "Jup, we gaan gewoon dit weekend door en denken alleen maar aan dit weekend. De rest komt allemaal wel gewoon vanzelf." Hij stond op en zette Levi op de bank. "Dus wat denk je, een horror, comedy of romatische film?" Hij gebaarde naar de films die hij gehuurd had voor de eerste avond. "En moet ik Sarah vragen of ze zondag op kan passen?"

De man knikte bij Sam zijn woorden. "Dat klopt. Ik kan het mij heel goed herinneren. Daarom deed het nog veel meer pijn om je te laten gaan. We wilde beide bij elkaar zijn alleen ik was gewoon weer te eigenwijs. Wilde in mijn gelijk staan" De man begon lichtjes te blozen bij zijn woorden. "Nooit' fluisterde hij tegen zijn lippen voordat hij in de donkere ogen van Sam keek. Ze zorgde voor een aangename rilling over zijn ruggengraat. Alleen deze man kon hem dit gevoel geven. De ogen die zo door zijn ziel zouden heen kunnen kijken. Hij vond dat Sam een van de mooiste ogen had wat hij ooit had mogen aanschouwen. De man kuste hem innig terug. "Precies. Ik ga proberen niet meer zo negatief te denken en gewoon dag tot dag leven. Ik klink soms al 80 door de manier hoe ik doe" Levi werd op de bank neergezet. "Ik zeg een horror film!" levi hield van die gruwelijke films. Hij vond daar nooit iets engs aan. Het was soms zo humoristisch hoe mensen reageerde op horror films. Sommige sliepen door zo'n veel een aantal dagen niet meer. "Zondag? Kun je beter niet morgen doen, dat we zaterdag gaan stappen?"